1 Patyşalar 2 - Мукаддес Китап

2‑нҗи бап Давудың Сүлеймана весъети

¹ Давут өлмезиниң өң янында оглы Сүлейманы янына чагырып, оңа шейле весъет этди:

² «Хер кес кимин мен-де дүнйәден өтмели пурсадым голай гелди. Сен тутанъерли бол, мерт бол.

³ Өз Худайың Реб нәме буюрса, оны ерине етир; Реббиң ёлларындан йөрәп, Онуң парзларыны, табшырыкларыны, хөкүмлерини хем-де өвүт-үндевлерини Мусаның канунында язылышы ялы берҗай эт. Шонда сен нәме этсең-де, нирә гитсең-де, ишиң шовуна болар.

⁴ Онсоң Реб: „Эгер сениң огулларың Маңа гулак гоюп, бүтин калплары, җан-тенлери билен Маңа иман эдип яшасалар, ысрайыл тагтындан сениң неслиңиң аркасы кесилмез“ дийип, маңа берен вадасыны берҗай эдер.

⁵ Шейле хем Серуяның оглы Ёвабың маңа нәме эденини хем-де онуң Ысрайылың ики гошунбашысыны Нериң оглы Абнери хем-де Етериң оглы Эмасаны өлдүрип, нәме эденини өзүң билйәнсиң. Ол уруш вагтындакы ган үчин асудалык вагтында ар алып, олары өлдүрди. Ёвап эшиклерини уруш дөврүндәки ялы гана булады.

⁶ Сен пәхим-пайхасыңа гөрә херекет эт. Ёвап гаррылык чагында өлүлер дүнйәсине асудалыкда инмесин.

⁷ Гилгатлы Барзыллайың огулларына мәхирли бол. Сен олары зерур затлар билен үпҗүн эт, чүнки мен доганың Абшаломдан гачанымда, олар маңа ягшылык этдилер.

⁸ Шейле хем Бахурымдан болан беняминли Гераның оглы Шимги бардыр. Маханайыма баряркам, ол маңа эрбет гаргыш этди, йөне ол Иордан дерясына мени гаршыламага геленде, мен оңа: „Мен сени өлдүрмерин“ дийип, Ребден ант ичдим.

⁹ Эмма сен Шимгини җезасыз галдырма, чүнки сен пайхаслы адамсың ве оңа нәме этмелидигиңи өзүң билерсиң. Шимги гаррылык чагында өлүлер дүнйәсине асудалыкда инмесин».

Давудың өлүми

¹⁰ Онсоң Давут ата-бабаларына говушды. Оны Давут галасында җайладылар.

¹¹ Давут Ысрайылда кырк йыллап патышалык этди. Ол еди йыл Хебронда, отуз үч йыл хем Иерусалимде патышалык этди.

¹² Шейдип, Сүлейман какасы Давудың тагтына чыкды; онуң патышалыгы гаты мәкәм болды.

Адоныяның өлүми

¹³ Онсоң Хагытың оглы Адоныя Сүлейманың эҗеси Батшебаның янына гелди. Батшеба ондан: «Эйгилигеми?» дийип сорады. Адоныя хем: «Эйгилиге» дийип җогап берди.

¹⁴ Соңра Адоныя: «Сениң билен бир гүррүңим бар» дийди. Батшеба: «Айдыбер» дийди.

¹⁵ Адоныя шейле дийди: «Сен билйәрсиң, мен патыша болмалыдым, бүтин ысрайыл халкы мениң патыша болмагыма гарашярды. Эмма бу башгача болды, мениң иним патыша болды, чүнки бу патышалык Ребденди.

¹⁶ Инди мениң сенден бир хайышым бар; оны рет этме». Батшеба хем оңа: «Айдыбер» дийди.

¹⁷ Адоныя: «Хайыш эдйәрин, Сүлейман патышадан шунемли Абышагы маңа аяллыга бермегини сорай. Ол саңа ёк диймез» дийди.

¹⁸ Батшеба: «Боляр, мен сениң үчин патыша билен геплешерин» дийди.

¹⁹ Шейлеликде, Батшеба Адоныяның адындан геплешмек үчин Сүлейман патышаның янына гитди. Патыша оны гаршы алмага еринден галып, тагзым эдип, тагтында отурды. Патышаның эҗеси үчин хем бир тагт гетирип гойдулар, ол патышаның саг тарапында отурды.

²⁰ Соңра Батшеба: «Мениң бир кичиҗик хайышым бар; оны рет этме» дийди. Патыша хем оңа: «Хайышыңы айдыбер эҗе, мен оны рет этмен» дийди.

²¹ Батшеба: «Гой, шунемли Абышаг сениң доганың Адоныя аяллыга берилсин» дийди.

²² Сүлейман патыша эҗесине шейле җогап берди: «Сен нәме үчин шунемли Абышагы Адоныя үчин сораярсың? Онуң үчин патышалыгы хем сора! Чүнки ол мениң улы доганымдыр; патышалыгы диңе онуң үчин дәл-де, эйсем Абятар руханы билен Серуяның оглы Ёвап үчин хем сора!»

²³ Онсоң Сүлейман патыша Ребден ант ичип, шейле дийди: «Эгер Адоныя бу сөзлери үчин өз җаны билен җогап бермесе, Худай маңа-да муны ве мундан хем бетерини гөркезсин.

²⁴ Мени дикелдип, какам Давудың тагтында отурдан, вада берши ялы маңа ве мениң несиллериме патышалыгы берен Ребден ант ичйәрин. Адоныя хут шу гүнүң өзүнде өлдүрилер!»

²⁵ Шейдип, Сүлейман патыша Ехояданың оглы Бенаяны Адоныяның янына иберди. Ол хем оны өлдүрди.

Абятар ковуляр

²⁶ Патыша Абятар рухана шейле дийди: «Бар, өз Анатотдакы ериңе гит, чүнки сен яшамага мынасып дәлсиң. Эмма мен сени шу вагт өлдүрҗек дәл, чүнки сен какам Давудың өңүнде Хөкмүрован Реббиң сандыгыны гөтердиң, сен какамың әхли мушакгатлыкларыны дең чекишдиң».

²⁷ Шейдип, Сүлейман Абятары Реббе руханы хөкмүнде гуллук этмеклик хукугындан махрум этди. Шейдип, Реббиң Шилодакы Элий ве онуң несиллери барадакы айдан сөзлери берҗай болды.

Ёвабың өлүми

²⁸ Бу хабар Ёваба барып говшанда, ол Реббиң чадырына гачып барып, гурбанлык сыпасының шахларындан япышды. Чүнки Ёвап Абшалома дәл-де, Адоныя голдав берипди.

²⁹ Сүлейман патыша: «Ёвап Реббиң чадырына гачып барды, ол шол ерде гурбанлык сыпасының янында» дийип хабар бердилер. Сүлейман: «Бар, гит-де, оны өлдүр» дийип, Ехояданың оглы Бенаяны иберди.

³⁰ Онсоң Беная Реббиң чадырына гелип, Ёваба: «Саңа патышаның адындан бәрик чыкмагыңы буюрярын» дийди. Йөне Ёвап: «Ёк, мен шу ерде өлҗек» дийди. Соңра Беная ене-де, ызына гидип: «Ёвап маңа шу җогабы берди» дийип, онуң әхли айданларыны патыша хабар берди.

³¹ Патыша шейле җогап берди: «Онуң айдышы ялы эт. Оны өлдүр-де, җайла. Шейдип, менден ве какам Давудың бейлеки несиллериниң бойнундан Ёвабың дөкен нәхак ганының гүнәсини айыр.

³² Реб онуң бу дөкен ганыны өз башындан индерер. Чүнки ол өзүнден-де догручыл хем-де говы ики адамы, ягны Ысрайылың гошунбашысы, Нериң оглы Абнер билен Яхуданың гошунбашысы Етериң оглы Эмаса билен уршуп, олары өлдүрди, какам Давудың болса мундан хабары ёкды.

³³ Абнериң ве Эмасаның ганы эбеди Ёвабың хем-де онуң несиллериниң башындан инер. Эмма Реб Давуда ве онуң тагтда отурян несиллерине эбедилик асудалык берер».

³⁴ Онсоң Ехояданың оглы Беная гидип, Ёвабы өлдүрди. Ол өз чөлдәки мүлкүнде җайланды.

³⁵ Патыша онуң ерине Ехояданың оглы Бенаяны гошунбашы эдип белледи. Абятарың дерегине болса, Садогы руханылыга белледи.

Шимгиниң өлүми

³⁶ Соңра патыша адам ёллап, Шимгини чагырдып, оңа шейле дийди: «Иерусалимден өзүңе бир җай сал-да, шол ерде яша, башга хич ере гитме.

³⁷ Билип гой, Кидрон дересинден гечип, шол ерден чыкан гүнүң хөкман өлерсиң. Сен өлүми өз башыңа сатын аларсың».

³⁸ Шимги патыша: «Сениң айдян затларың мамладыр, җенабым. Гулуңыз-мен эдил айдышыңыз ялы хем эдер» дийди. Шейдип, Шимги эсли вагтлап Иерусалимде яшады.

^39-40 Үч йылдан соң Шимгиниң ики саны гулы, Гатың ханы Магаканың оглы Акышың янына гачып бардылар. Шимги: «Сениң гулларың Гатда» диен хабары эшидип, туруп, эшегини гаңңалап, мүнди-де, гулларыны гөзләп, Гата Акышың янына гитди. Шимги гидип, гулларыны Гатдан ызына гетирди.

^41-42 Шимгиниң Иерусалимден Гата гидендигини ве ене ызына доланып гелендиги барадакы хабары Сүлеймана етиренлеринде, патыша адам иберип, Шимгини чагыртды ве оңа: «Мен саңа Ребден ант ичирип: „Билип гой, башыңа нәме дүшсе-де, шол ерден башга ере гиден гүнүңиң өзүнде, сен хөкман өлерсиң дийип дуйдурманмыдым нәме?“. Сен хем маңа: „Сениң айдянларың бары догры. Мен саңа гулак асарын“ дийипдиң.

⁴³ Онда нәме үчин Реббе ичен антыңы, мениң саңа берен табшырыгымы берҗай этмәнсиң?»

⁴⁴ Патыша сөзүни довам этдирип: «Какам Давуда эден әхли яманлыкларыңы өзүң билйәнсиң. Шол эден яманлыкларыңы Реб сениң өз башыңдан индерер.

⁴⁵ Эмма Сүлейман патыша ялканар. Давудың тагты Реббиң өңүнде бакы беркәр» дийди.

⁴⁶ Онсоң патыша Ехояданың оглы Беная буйрук берди; ол-да гидип, оны өлдүрди. Шейдип, Сүлейманың патышалыгы беркеди.