1 Patyşalar 13 - Мукаддес Китап

13‑нҗи бап Яхудалы Худайың адамы

¹ Яробгам гурбанлык сыпасының янында якымлы ыслы түтетги якҗак болуп дурка, Реббиң табшырыгы боюнча Худайың адамы Яхудадан Бейтеле гелди.

² Яңкы Худайың адамы Реббиң табшырыгы боюнча гурбанлык сыпасына гыгырып шейле дийди: «Эй, гурбанлык сыпасы, Реб шейле диййәр: „Ине, Давудың неслинден бир огул дүнйә инер, онуң ады Ёшыя болар. Ёшыя сеждегәхлерде якымлы ыслы түтетги якян руханыларың өзлерини сениң үстүңде гурбанлык эдер. Үстүңде ынсанларың сүңклери якылар“».

³ Худайың адамы шол гүн бир аламат берип, шейле дийди: «Реббиң айдан аламаты шудур: „Бу гурбанлык сыпасы чым-пытрак болуп, үстүндәки күл думлы-душа пытрар“».

⁴ Онуң Бейтелдәки гурбанлык сыпасына гыгырып айдан сөзүни Яробгам эшитди ве гурбанлык сыпасының янындан элини узадып: «Оны тутуң!» дийди. Яробгамың Худайың адамына гаршы узадан эли шол бада ысмаз болуп, ол элини ызына чекип билмеди.

⁵ Худайың адамының Реббиң табшырыгы боюнча гөркезен аламатына гөрә, гурбанлык сыпасы чым-пытрак болуп, үстүндәки күл думлы-душа пытрады.

⁶ Патыша оңа: «Худайың Ребден маңа рехим этмегини сорап, элимиң гутулмагы үчин дилег эдәй» дийди. Шейдип, Худайың адамы Яробгамың элиниң гутулмагы үчин Реббе дилег этди. Онсоң патышаның эли гутулып, өңки халына гелди.

⁷ Патыша Худайың адамына шейле дийди: «Мениң билен өе гел-де нахарлан. Маңа эден ягшылыгың үчин мен саңа сылаг берҗек».

⁸ Эмма Худайың адамы патыша: «Маңа патышалыгың ярысыны берсеңем, мен сениң билен гитмерин. Бу ерде чөрек ийип, сув-да ичмерин.

⁹ Чүнки Реб маңа: „Ол ерде чөрек ийме, сув ичме, гиден ёлуңдан ызыңа гайтма“ дийип табшырды» дийип җогап берди.

¹⁰ Шейдип, ол ызына Бейтеле гелен ёлундан гитмән, башга ёл билен гайтды.

¹¹ Бейтелде бир гарры пыгамбер яшаярды. Онуң огулларындан бири гелип, Худайың адамының шол гүн Бейтелде эден әхли ишлерини оңа гүррүң берди. Олар онуң патыша диенлериниң барыны какаларына айдып бердилер.

¹² Какалары олардан: «Ол хайсы ёлдан гитди?» дийип сорады. Онуң огуллары Яхудадан гелен Худайың адамының хайсы ёлдан гидендигини какаларына гөркездилер.

^13-14 Онсоң пыгамбер огулларына: «Маңа эшегими гаңңалап бериң» дийди. Олар оңа эшегини гаңңалап бердилер. Пыгамбер эшегине мүнүп, Худайың адамының ызындан гидип, оны тапды. Ол дуб агаҗының ашагында отырды. Пыгамбер ондан: «Сен Яхудадан гелен Худайың адамымы?» дийип сорады. Ол хем: «Хава, мен шол» дийип җогап берди.

¹⁵ Ол Худайың адамына: «Йөр, өе гидели, шол ерде нахарланай» дийди.

¹⁶ Эмма Худайың адамы: «Мен сениң билен ызыма, өйүңе гидип билмен; мен бу ерде сениң билен чөрегем ийҗек дәл, сувам ичҗек дәл.

¹⁷ Чүнки Реб маңа: „Ол ерде чөрек ийме, сув ичме, гиден ёлуңдан ызыңа гайтма“ дийип табшырды» дийди.

¹⁸ Онсоң ол пыгамбер Худайың адамына шейле дийди: «Мен хем сениң ялы бир пыгамбердирин. Реббиң табшырыгы боюнча бир перишде маңа: „Ол чөрек ийип, сув ичер ялы оны ызына өвүр-де, өзүң билен биле өйүңе алып гайт“ дийди». Ол Худайың адамыны алдаярды.

¹⁹ Онсоң Худайың адамы онуң билен ызына гайтды ве онуң өйүне гелип, чөрек эдинди, сув ичди.

²⁰ Олар сачак башында отыркалар, оны ызына алып гайдан пыгамбере Реббиң шу сөзи аян болды.

^21-22 Ол Яхудадан гелен Худайың адамына Реб шейле диййәр дийди: «Реббиң сөзүни диңлемән, Худайың Реббиң өзүңе берен табшырыкларыны сакламадың. Ызыңа гайдып, чөрек эдинме, сув ичме дийлен ерден ийип-ичендигиң үчин ата-бабаларыңың мазарында җайланмарсың».

²³ Худайың адамы ийип-ичип боландан соң, оңа өзүни ызына алып гайдан пыгамбериң эшегини гаңңалап бердилер.

²⁴ Худайың адамы гидип барярка, оңа ёлда бир ёлбарс душуп, оны өлдүрди. Онуң җеседи ёлуң үстүнде ятырды, эшек-де, ёлбарс-да онуң гапдалында дурды.

²⁵ Адамлар гечип баряркалар, ёлда ятан җеседи хем-де җеседиң гапдалында дуран ёлбарсы гөрдүлер. Онсоң олар яңкы гарры пыгамбериң яшаян галасына гелип, бу барада адамлара гүррүң бердилер.

²⁶ Худайың адамыны ёлдан ызына өврен бу пыгамбер болан ваканы эшиденинде: «Ол Реббиң сөзүне гулак асмадык Худайың адамыдыр; Реб айдан сөзүне гөрә, оны арслана берип, арслан хем оны парчалап өлдүрен болмалы» дийди.

²⁷ Онсоң ол огулларына: «Маңа эшеги гаңңалап бериң» дийди. Олар оңа эшеги гаңңалап бердилер.

²⁸ Ол пыгамбер гидип, Худайың адамының ёлда ятан җеседини тапды. Эшек ве ёлбарс җеседиң гапдалында дуран экен. Ёлбарс Худайың адамының җеседини иймәндир, эшеги-де парчаламандыр.

²⁹ Ол пыгамбер Худайың адамының җеседини гөтерип, өз эшегиниң үстүне йүкледи-де, оны ызына алып гайтды. Ол яс тутуп, оны җайламак үчин гала гелди.

³⁰ Пыгамбер җеседи өз мазарлыгында гоюп: «Вах доган, доган!» дийип, огуллары билен Худайың адамының ясыны тутды.

^31-32 Ол Худайың адамыны җайлап боландан соң, огулларына шейле дийди: «Мен өленимде, мени шу пыгамбериң җайланан мазарында җайлаң, мениң сүңклерими онуң сүңклериниң янында гоюң. Чүнки онуң Бейтелдәки гурбанлык сыпасы барада ве Самарияның галаларындакы әхли сеждегәхлер барада Реббиң табшырыгы боюнча гыгырып җар эден затларының бары хөкман амала ашар».

³³ Бу вакадан соң хем Яробгам өзүниң пис ишлеринден эл чекмеди. Ол ене-де сеждегәхлерде әхли халкларың арасындан руханылар белледи. Руханы болмага ислег билдиренлериң барыны руханылыга белледи.

³⁴ Бу гүнә иш Яробгамың несиллериниң ер йүзүнден тутушлыгына ёк болмагына гетирди.