1 Patyşalar 1 - Мукаддес Китап

1‑нҗи бап Давут патышаның өмрүниң соңкы йыллары

¹ Давут патыша гаррап, яшы бирчене етипди. Онуң үстүни нәче япынҗа билен басырсалар-да, ол йылнып биленокды.

² Шонда онуң көшк эмелдарлары оңа: «Сизиң алыхезретиңиз, сизиң үчин бир яш бой гыз гөзлесинлер; ол гыз патышаның хузурында дуруп, оңа хызмат этсин, җенабым патыша голай ятып, оны гыздырсын» дийдилер.

³ Шейдип, олар тутуш Ысрайылда гөрмегей, бой гызың гөзлегине чыкдылар ве шунемли Абышаг атлы бир гызы тапып, оны патышаның хузурына гетирдилер.

⁴ Гыз гаты гөрмегейди. Ол патыша серетди, оңа хызмат этди, йөне патыша оңа янашмады.

Адоныя өзүни патыша дийип ыглан эдйәр

⁵ Давудың Хагытдан болан оглы Адоныя текепбирлик билен: «Мен патыша боларын» дийди. Ол өзи үчин сөвеш арабаларыны, сөвеш арабалы эсгерлери хем-де өңүнден йөрәр ялы элли саны эсгер тайынлады.

⁶ Какасы Давут хич хачан оңа: «Нәме үчин бейле этдиң?» диймәнди. Адоныя Абшаломдан соң доглан гаты гөрмегей огланды.

⁷ Адоныя Серуяның оглы Ёвап ве Абятар руханы билен дил дүвүшди. Шейдип, ол икиси Адоныяның тарапында болды.

⁸ Эмма Садок руханы, Ехояданың оглы Беная, Натан пыгамбер, Шимги, Реги хем-де Давудың батыр йигитлери Адоныяның тарапында дәлдилер.

⁹ Адоныя Эйнрогелиң голайындакы Йылан гаяның янында гоюнлары, семиз өкүзчелери ве маллары гурбанлык берип, әхли доганларыны, патышаның огулларыны, Яхуданың әхли көшк эмелдарларыны чагырды.

¹⁰ Эмма ол Натан пыгамбери-де, Бенаяны-да, Давудың батыр йигитлерини-де, өз доганы Сүлейманы-да чагырмады.

Сүлейман патыша дийлип ыглан эдилйәр

¹¹ Соңра Натан пыгамбер Сүлейманың эҗеси Батшеба шейле дийди: «Сен Хагытың оглы Адоныяның патыша боландыгыны ве җенабымыз Давудың мундан хабарының ёкдугыны эшитмедиңми?

¹² Инди мен саңа оглуң Сүлейман икиңизиң өз җаныңызы халас этмегиңиз үчин бир маслахат берейин.

¹³ Сен дессине Давут патышаның янына гит-де, ондан: „Эй, җенабым, сен менден соң сениң оглуң Сүлейман патышалык эдер, ол мениң тагтымда отурар дийип, маңа ант ичмедиңми нәме? Онда нәме үчин хәзир Адоныя патышалык эдйәр?“ дийип сорагын.

¹⁴ Онсоң сен шол ерде патыша билен геплешип дуркаң, мен сениң ызыңдан гирип, сениң айданларыңы тассыкларын».

¹⁵ Шейдип Батшеба патышаның ички отагына гелди. Патыша гаты гаррапды; шунемли Абышаг оңа середйәрди.

¹⁶ Батшеба патышаның өңүнде дыза чөкүп тагзым этди. Патыша ондан: «Нәме арзың бар?» дийип сорады.

¹⁷ Батшеба оңа: «Эй, мениң җенабым: „Менден соң сениң оглуң Сүлейман патышалык эдер, ол мениң тагтымда отурар“ дийип, маңа Худайың Ребден ант ичипдиң.

¹⁸ Эмма хәзир Адоныя патышалык эдйәр, сениң бу затлардан хабарың ёк.

¹⁹ Ол биртопар семиз өкүзчелери, маллары хем-де гоюнлары гурбанлык берип, патышаның әхли огулларыны, Абятар руханыны, гошун серкердеси Ёвабы чагырды, йөне ол гулуң Сүлейманы чагырмады.

²⁰ Эй, җенабым, хәзир бүтин ысрайыл халкының гөзи сендедир. Сен җенабымдан соң, онуң тагтында кимиң отурмалыдыгыны олара айт.

²¹ Ёгсам җенабым дүнйәден өтенден соң, мен ве оглум Сүлейман этмишли сайыларыс» дийди.

²² Батшеба патыша билен геплешип дурка, Натан пыгамбер гелди.

²³ Патыша: «Натан пыгамбер шу ерде» дийип хабар бердилер. Ол патышаның хузурына гелди ве йүзин дүшүп, оңа тагзым этди.

²⁴ Натан оңа шейле дийди: «Эй, җенабым, сен: „Менден соң Адоныя патышалык эдер, ол мениң тагтымда отурар“ дийип айтдыңмы нәме?

²⁵ Адоныя бу гүн гидип, биртопар семиз өкүзчелери ве маллары, гоюнлары гурбанлык берип, патышаның огулларының барыны, гошун серкерделерини ве Абятар руханыны чагырды. Олар Адоныя билен биле ийип-ичип: „Яшасын Адоныя патыша!“ диййәрлер.

²⁶ Йөне Адоныя мен гулуңы, Садок руханыны, Ехояданың оглы Бенаяны ве гулуң Сүлейманы чагырмады.

²⁷ Эгер бу иш җенабым патышаның табшырыгы боюнча болан болса, онда нәме үчин гулларыңа җенабым патышадан соң тагтда кимиң отурмалыдыгыны айтмадың?»

²⁸ Давут патыша: «Батшебаны мениң яныма чагырың» дийди. Батшеба патышаның хузурына гелип, онуң өңүнде дурды.

²⁹ Патыша Ребден ант ичип, шейле дийди: «Җанымы хер мушакгатдан гутаран Реб муңа шаятдыр:

³⁰ „Менден соң сениң оглуң Сүлейман патышалык эдер, ол мениң тагтымда отурар“ дийип, Ысрайыл Худайы Ребден ичен антымы бу гүн хөкман берҗай эдерин».

³¹ Онсоң Батшеба йүзүни ере берип, оңа тагзым этди ве: «Гой, җенабым Давут патышаның өмри узак болсун!» дийди.

³² Давут патыша: «Садок руханыны, Натан пыгамбери, Ехояданың оглы Бенаяны мениң яныма чагырың» дийди. Олар патышаның хузурына гелдилер.

³³ Патыша олара: «Мениң көшк эмелдарларымы яныңыз билен алың-да, оглум Сүлейманы мениң гатырыма мүндүрип, Гихона әкидиң.

³⁴ Садок руханы билен Натан пыгамбер шол ерде онуң башына яг гуюп, оны Ысрайылың үстүнден патышалыга беллесинлер; онсоң сурнай чалың-да: „Яшасын Сүлейман патыша!“ дийип гыгырың.

³⁵ Сиз онуң ызы билен гелерсиңиз, ол гелсин-де, мениң тагтымда отурсын ве мениң ериме патыша болсун. Чүнки мен оны Ысрайылың ве Яхуданың патышасы эдип белледим» дийди.

³⁶ Ехояданың оглы Беная патыша җогап берип, шейле дийди: «Омын! Мениң җенабымың Худайы Реб хем шейле дийсин.

³⁷ Реб җенабым билен болшы ялы, Сүлейман билен хем болуп, онуң шалыгыны җенабым Давут патышаның шалыгындан-да хас гүллетсин».

³⁸ Шейдип, Садок руханы, Натан пыгамбер, Ехояданың оглы Беная, керетлер хем пелетлер гидип, Сүлейманы Давут патышаның гатырына мүндүрдилер-де, оны Гихона тарап әкитдилер.

³⁹ Садок руханы Реббе йүз тутулян чадырдан ичи зейтун яглы шахы алып, Сүлейманың башына яг гуйды. Соңра сурнай чалнып, әхли адамлар: «Яшасын Сүлейман патыша!» дийип гыгырышдылар.

⁴⁰ Олар түйдүк чалып, шатланып, гыгырышып, Сүлейманың ызы билен гитдилер. Оларың сеси ери сарсдырды.

⁴¹ Адоныя билен онуң янындакы чагырыланларың бары ийип-ичип боланларындан соң муны эшитдилер. Ёвап сурнай сесини эшидип: «Шәхердәки бу шовхун нәмекә?» дийди.

⁴² Ол гепләп дурка, Абятар руханының оглы Ёнатан гелди. Адоныя: «Гирибер, чүнки сен хорматланян адамсың, хош хабар гетиренсиң» дийди.

⁴³ Ёнатан Адоныя шейле дийди: «Ёк, бейле дәл, җенабымыз Давут патыша Сүлейманы патыша этди.

⁴⁴ Патыша Садок руханыны, Натан пыгамбери, Ехояданың оглы Бенаяны, керетлери, пелетлери онуң билен иберди. Олар оны патышаның гатырына мүндүрдилер.

⁴⁵ Садок руханы билен Натан пыгамбер онуң башына яг гуюп, оны Гихонда патышалыга белледилер. Шол ерден олар шатланышып, гыгырышып шәхере тарап гайтдылар. Бу адамларың шовхунлы сеслеридир. Сизиң эшиден шовхуныңыз шолдур.

⁴⁶ Сүлейман патышалык тагтында отуряр.

⁴⁷ Патышаның эмелдарлары җенабымыз Давут патышаны мүбәрекләп: „Гой, Худайың Сүлейманың адыны сениң адыңдан-да мешхур этсин, онуң шалыгыны сениң шалыгыңдан-да хас гүллетсин“ дийдилер. Патыша хем дүшегиниң үстүнден Худая сежде этди.

⁴⁸ Патыша довам эдип, шейле дилег этди: „Шу гүн гөзүмиң ачыклыгында мениң перзентлеримиң бирине тагтымы берен, Ысрайыл Худайы Реббе алкыш болсун“».

⁴⁹ Онсоң Адоныяның янындакы чагырыланларың бары горкушып, ерлеринден туруп, херси өз ёлуна гитди.

⁵⁰ Адоныя Сүлеймандан горкусына, дессине Реббе йүз тутулян чадыра гидип, өзүни горамак үчин, шол ердәки гурбанлык сыпасының чыкып дуран шахларындан япышды.

⁵¹ Сүлеймана шейле хабар бердилер: «Ине, Адоныя Сүлейман патышадан горкяр, ол гурбанлык сыпасының шахларындан япышып: „Гой, Сүлейман патыша шу гүн өз гулуны өлдүрмеҗекдиги барада маңа ант ичсин“ диййәр».

⁵² Сүлейман шейле җогап гайтарды: «Эгер ол өзүни лайык алып барса, онуң екеҗе гылам гымылдамаз, эгер-де ондан бир пислик тапылайса, онда ол өлер».

⁵³ Шейдип, Сүлейман патыша онуң ызындан адам иберип, оны гурбанлык сыпасындан гетиртди. Ол гелип, Сүлейман патыша тагзым этди. Сүлейман хем оңа: «Бар, өйүңе гайт» дийди.