Зәкәрия 2 - Изге Язма

Зәкәриягә иңгән өченче күренеш: җир үлчи торган бау

¹ Шуннан соң мин кабат күзләремне күтәреп карадым һәм җир үлчи торган бау тоткан бер ирне күрдем!

² Мин аңардан: «Кая барасың?» – дип сорадым. Ул: «Иңе-буе күпме икәнен белер өчен, Иерусалимне үлчәргә барам», – дип җавап бирде.

³ Минем белән сөйләшкән фәрештә шунда алга таба атлады, ә икенче бер фәрештә, аның каршысына чыгып,

^4-5 болай диде: «Бар, йөгер, теге егеткә Раббы сүзен җиткер: „Халкының вә мал-туарының күплеге аркасында Иерусалим диварсыз булачак. Иерусалим тирәли Мин Үзем утлы дивар кебек торырмын һәм шөһрәтемнең балкышы шәһәрнең үзендә булыр“».

Раббының сөргенчеләргә мөрәҗәгате

⁶ – Мин сезне, җил кебек, дүрт тарафка тузгыткан идем. Качыгыз, китегез төньяк иленнән! – дип белдерә Раббы.

⁷ – Әй Сион-кыз, Бабилдән качып котылырга ашык!

⁸ Сезне талаган халыклар янына шөһрәтле Күкләр Хуҗасы Раббы мине җибәрде, чөнки сезгә кагылган зат Аның күз карасына кагылган саналадыр.

⁹ Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә: – Менә, Мин аларга кулымны күтәрәм, һәм алар үз колларының табышына әйләнәчәк. Шул чагында сез Күкләр Хуҗасы Раббы тарафыннан җибәрелүемне белерсез.

¹⁰ – Шатлан һәм күңел ач, Сион-кыз! Чөнки Мин, синең янга килеп, синең халкың арасында калачакмын, – дип белдерә Раббы.

¹¹ Ул көнне Раббыга бик күп халык килеп кушылачак, һәм алар Аның халкына әйләнәчәк. Раббы сезнең арада яшәп калачак, һәм сезнең янга мине Күкләр Хуҗасы Раббы җибәргәнне белерсез.

¹² Раббы Яһүдәне изге җирдәге Үз өлеше итеп биләмәгә алыр һәм Иерусалимне яңадан Үз шәһәре дип игълан итәр.

¹³ Раббы алдында һәртөрле җан иясе дәшми торсын! Чөнки Ул Үзенең изге урыныннан кузгала.