Зәбур 73 - Изге Язма

¹ И Аллаһы, нигә Син безне бөтенләйгә ташлап киттең? Ни өчен утлавың сарыкларына ачу-каһәрең төште?

² Борын заманнарда ук Үзең сайлап алган халыкны – Минем өлешем дип йолып алган кавемеңне, торакханәм дип тәгаенләгән Сион тавын да хәтереңә төшер!

³ Адымнарыңны коточкыч хәрабәләр тарафына юнәлт, дошманнарның изге җирдә бар нәрсәне җимерүен күр.

⁴ Син безнең белән очрашкан урында бүген алар ырылдый, һәр җирдә үз әләмнәрен элеп чыктылар.

⁵ Агач ботагы чапкандай, балталарын күтәреп, ватып-җимереп йөриләр,

⁶ айбалта вә чапкычлары белән дивардагы нәкышләрне чапкалыйлар.

⁷ Изге йортыңны ут төртеп яндырдылар, иштеләр, исемеңне йөрткән урынны нәҗесләделәр.

⁸ Күңелләреннән: «Барысын җимерик!» – дип әйтеп, Аллаһының илдәге барча гыйбадәтханәләрен көлгә әйләндерделәр.

⁹ Без инде билге-галәмәтләр күрмибез, пәйгамбәрләр дә калмады; кайчангача дәвам итәр бу хәл – беркем белми.

¹⁰ И Аллаһы, кайчанга кадәр барыр бу хурлык? Исемеңне дошман мәңге шулай мәсхәрәләрме?

¹¹ Ни өчен кулыңны кире алдың? Чыгар уң кулыңны куеныңнан, юк ит шуларны!

¹² Син, Аллаһы, – борынгыдан минем патшам, илебезгә котылу алып килүче.

¹³ Кодрәтең белән Син диңгезне урталай ярдың, сулардагы аждаһаларның башларын кыйдың.

¹⁴ Ливьятанның башын чабып өздең, гәүдәсен чүл ерткычларына азык итеп бирдең.

¹⁵ Чишмә суларына, инешләргә Син юл ярдың, ташкын сулы елгаларны исә корыттың.

¹⁶ Көн Синекедер, төн дә Синеке, ай вә кояшны күккә Син урнаштырдың.

¹⁷ Җир йөзенең барлык чикләрен билгеләдең, җәй вә кышны Син гамәлгә керттең.

¹⁸ Исеңдә тот, Раббы: дошман Сине хурлавын дәвам итә, акылсызлар исемеңне мәсхәрәли.

¹⁹ Ерткычлардан харап иттермә күгәрченеңне, беркайчан онытма хәлен мескен колларыңның.

²⁰ Безнең белән төзегән килешүгә күз сал, юкса илнең караңгы почмакларында җәбер-золым хөкем сөрә.

²¹ Мазлум бәндәң үз иңенә хурлык йөге төяп кайтмасын, фәкыйрь-юксыл исемеңне данласын.

²² Күтәрел, Раббы, хакыңны якла, мәгънәсез бәндәләрнең Сине мәсхәрә итүләрен исеңнән чыгарма!

²³ Сиңа каршы баш калкыткан дошманыңның сөрәнләп кычкыруын, һич тынып тормаган шау-шуын игътибарсыз калдырма!