Зәбур 5 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә: тынлы уен коралларында. Давытның мәдхиясе.

² Сүзләремә колак сал, Раббым, аһ-зарымны ишет.

³ Фөрьяд авазымны тыңла, и патшам вә Аллам! Чөнки догам Сиңадыр.

⁴ Таңнарда Син мине ишетеп торасың, и Раббым! Иртәләрен Сиңа инәлеп дәшәмен һәм җавап бирүеңне көтеп каламын.

⁵ Чөнки яманлыкны хуш күргән Аллаһы түгелсең, явызлык Синең хозурыңа кунмас.

⁶ Тәкәбберләргә Синең янда урын табылмас, бозыклык эшләгәннәр һәммәсе нәфрәтеңә дучар булыр.

⁷ Ялган сөйләгәннәрне Син юк итәрсең; канга сусаганнарга, мәкерлеләргә Раббы җирәнеп карый.

⁸ Мин исә, мәрхәмәтең күплектән, Синең каршыңа килермен, мөкатдәс йортыңа керермен, курку вә тирән хөрмәт белән алдыңда сәҗдә кылырмын.

⁹ И Раббым, хак юлыңнан җитәкләп бар мине, юкса дошманнарым күптер; туры юлга күндер мине!

¹⁰ Чөнки дошманнарым сүзендә хаклык юк, эчләре һәлакәтле уйлар белән тулы; ачык кабер базыдыр бугазлары, телләрендә – ялагайлык.

¹¹ И Аллаһы! Хөкемеңә дучар ит аларны, мәкерлекләре үзләренең башына җитсен! Бихисап күп гөнаһлары өчен яныңнан олактыр барысын, чөнки алар Сиңа каршы баш күтәрде.

¹² Сөенсен Сиңа сыенган бар кеше, сөенү шатлыгын татысын һәрдаим; аларга химая кылчы Син. Сине сөйгәннәр Синдә шатлык-куаныч тапсын!

¹³ Чөнки Син, Раббы, тәкъваларны мөбарәк кыласың, миһербаның калканы белән аларны каплап торасың.