Зәбур 42 - Изге Язма

¹ И Аллам, хакымны хакла! Денсез халык белән дәгъвамда мине якла, мәкерле, гаделсез бәндәләрдән арала!

² Син бит, Аллам, минем хисар-кальгам. Ни өчен миннән йөз чөердең? Ни өчен дошман золымыннан мин хәсрәт чигәм?

³ Күндер миңа якты нурыңны вә хакыйкатеңне – юлымнан мине әйдәп барсыннар, изге тавыңа, Синең торагыңа, җитәкләп китерсеннәр мине.

⁴ Шунда мин мәзбәхең янына килермен, шатлык-бәхет чыганагыма – Аллама якынлашырмын, һәм Сиңа, Аллаһы, Аллам минем, гөслә уйнап рәхмәтләр укырмын!

⁵ Нигә дип өзгәләнәсең, и күңелем? Нәрсәдән шөбһәләнәсең? Өметеңне Аллаһыга багла! – Коткаручым Аллама рәхмәтләр яудырачакмын әле мин!