Зәбур 41 - Изге Язма

Икенче китап

¹ Җырчылар җитәкчесенә. Корах угылларының нәсыйхәте.

² Агым суларны эзләп ашкынган болан кебек, минем җаным да, и Раббым, Сиңа омтыла.

³ Минем җаным Сиңа – тере Аллаһыга сусап ашкына. Аллаһы хозурына кайчан килеп күренермен икән мин?

⁴ «Кайда соң синең Аллаң?» – дип, һәркөн мине йөдәткәндә, иртән вә кич күз яшьләрем булды миңа азык.

⁵ Исемә төшсә, йөрәгем сыкрый: мактау авазлары яңгыратып, бәйрәм иткән халык ташкынын әйдәп йөргән чакларым бар иде, алар белән бергә шөкраннар әйтеп, Аллаһының йортына кергәннәрем бар иде.

⁶ Нигә дип өзгәләнәсең, и күңелем? Нәрсәдән шөбһәләнәсең? Өметеңне Аллаһыга багла! – Коткаручым Аллама рәхмәтләр яудырачакмын әле мин!

⁷ Җаным өзгәләнә минем; Үрдүн елгасы башында, Хирмун тау тезмәсенең Мисгар өркәчендә Сине телгә алам, и Раббым!

⁸ Шарлавыкларың гөрелтесендә упкын упкынга аваз сала; Синең ул суларың, дулкыннарың шаулап узды минем өстән.

⁹ Көндезләрен Раббы миңа Үзенең мәрхәмәтен юллар, төннәремдә исә Аңа, хәятемнең Алласына, җыр җырлармын – догаларымны ирештерермен.

¹⁰ Кыяма, Аллама, әйтер сүзем шулдыр: «Ни өчен Син мине оныттың? Ни өчен дошман золымыннан хәсрәт чигеп йөрим икән?»

¹¹ Алар: «Кайда соң синең Аллаң?» – дип, мине кимсеткәндә, уалып таралгандай була сөякләрем.

¹² Нигә дип өзгәләнәсең, и күңелем? Нәрсәдән шөбһәләнәсең? Өметеңне Аллаһыга багла! – Коткаручым Аллама рәхмәтләр яудырачакмын әле мин!