Зәбур 30 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә. Давытның мәдхиясе.

² И Раббым, Сиңа сыгынамын, рисвай булуыма юл куйма һичкайчан! Хаклыгың белән йолып ал мине,

³ колагыңны куеп тыңла, тизрәк азат ит! Сыеныр урыным – Кыяташым бул минем, кереп котылачак Йортым-ныгытмам бул!

⁴ Син – минем Кыям, Ныгытмам! Исемең хакына туры юлыңны күрсәт, Үз юлыңнан җитәкләп йөрт мине.

⁵ Яшерен ау-тозаклардан азат ит, Син бит минем Кыям!

⁶ Рух-сулышымны Синең кулга тапшырам; коткар мине, и Раббым, и тугры Аллам!

⁷ Яраксыз потларга табынучыларга нәфрәт кайный миндә, бар өметем Раббыда гына!

⁸ Мәрхәмәтеңә сөенермен, шатлыклар кылырмын, чөнки җанымның өзгәләнүен күреп хәлемә кердең Син;

⁹ дошманнарым кулына мине тапшырмадың, аяк баскан җирләремне иркен иттең.

¹⁰ И Раббым, кызган мине! Авыр хәлгә тарыдым, кайгы-хәсрәт бетерде күзләремне, карыным вә җаным корышып кипте.

¹¹ Чөнки бар хәятем, гомер елларым хәсрәт вә аһ-зар эчендә уза минем, гөнаһлардан көч-хәлләрем какшап, буын-сөякләрем уалып сыза минем.

¹² Дошманнарым да, күршеләрем дә ким-хур күрә мине, якын танышыма да мин бер карачкы кебек, урамда очратса, миннән өркеп кача.

¹³ Үлеп хәтердән җуелган кеше сыман мин, онытылдым, ватык бер савытка охшап калдым.

¹⁴ Күпләрнең гайбәт сатып йөрүләрен күрәмен, һәр тарафтан дәһшәт яныйдыр; миңа каршы хәйлә-мәкер коралар, җанымны алмак өчен сүз куешалар.

¹⁵ Әмма минем өмет-ышанычым Синдә, Раббым! Тәкрарлыймын: «Син – минем Аллам!» – димен.

¹⁶ Язмышым Синең кулда, эзәрлекләүче дошманнардан арала мине!

¹⁷ Нурлы йөзеңне колыңа таба бор, мәрхәмәтең белән мине коткара күр!

¹⁸ И Раббым, Сиңа сыенуым өчен оятка калмасам иде мин. Яман бәндәләргә булсын бар хурлыгы, үлеләр дөньясына күчеп, тавышлары шунда киселсен!

¹⁹ Тәкъвалар турында тәкәбберлек белән мәсхәрәле сүзләр сөйли торган ялган авызларның телләре корысын!

²⁰ Никадәр мулдыр Синең игелегең, и Раббы! Син аны Үзеңнән курыккан, Сине хөрмәт иткән адәм угыллары өчен саклыйсың, Сиңа сыгынганнарга аны бөтен ил күзендә күрсәтергә әзер торасың.

²¹ Тәкъваларны Син, кеше мәкереннән аралап, Үз хозурыңда яшереп тотасың, яман телләрдән Үз ышыгыңда саклыйсың.

²² Раббыга мактау-шөкерләр яусын! Камалышта чагымда бер шәһәрдә Ул миңа Үзенең могҗизалы мәрхәмәтен күрсәтте.

²³ Чарасыз хәлдә мин күңелемнән әйттем: «Хозурыңнан читкә тибәрелгәнмен икән!» – дидем. Әмма ярдәмгә чакырып үтенгәндә, Син минем ялвару авазымны ишеттең.

²⁴ Раббыны сөегез, әй Аңа баглы бәндәләр! Үзенә тугры булганнарга – химаяче Ул, ә тәкәбберләр өчен – артыгы белән җәза бирүче!

²⁵ Әй сезләр, Раббыга өметләнүчеләр, кыю булыгыз, йөрәгегез нык булсын!