Зәбур 3 - Изге Язма

¹ Давытның үз углы Абшалумнан качып киткән чагында әйткән мәдхиясе.

² И Раббым, дошманнарым шулкадәр күбәйде! Күпләр миңа каршы баш күтәрә!

³ «Аллаһыга сыенып кына котыла алмас!» – ди алар.

⁴ Әмма Син, и Раббым, як-ягымдагы калканым вә дан-шөһрәтем, башымны югары күтәрергә мөмкинлек бирүчем!

⁵ Раббыга ялвару сүзләремне җиткерәм мин, һәм Ул миңа мөкатдәс тавыннан җавабын кайтара.

⁶ Йоклап ятканда да, уянып торгач та, мине Раббы саклыйдыр –

⁷ әйләнәмне сарган меңләгән дошманнардан курку-өркү юк миндә.

⁸ И Раббым, тор! И Аллам, коткар мине! Дошманнарымның һәммәсен тотып яңакла, яманнарның тешләрен сугып сындыр!

⁹ Котылу – Раббыдандыр! Үз халкын Ул мөбарәк кылсын!