Зәбур 21 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә. «Таң атканда» көенә. Давытның мәдхиясе.

² И Аллам, и Аллам! Нигә Син мине ташладың? Ни өчен ярдәмеңнән мәхрүм иттең? Аһ-зарыма ник колак салмыйсың?

³ И Аллам! Көндезләрен ялварам – җавап бирмисең, кичләрен ялварам, тик тынычлык иңми.

⁴ Син бит – тәхеттә утыручы мөкатдәс Зат, Исраилнең мактау сүзләрен казанучы!

⁵ Ата-бабаларыбыз Сиңа өмет баглап яшәгән, өметләре Синдә булган, һәм Син аларга котылу биргәнсең.

⁶ Алар Сиңа фөрьяд иткән, һәм Син аларны бәла-казадан йолып алгансың; Сиңа сыгынганга күрә оятлы булмаган алар.

⁷ Мин исә кеше түгел, бары туфрак корты: халык мине кимсетә, хур күрә,

⁸ очраган һәрберсе мыскыл итә, авызын ыржайтып, башын кырын салып:

⁹ «Раббыга таянасың икән, Үзе коткарсын, синнән разый икән, Үзе ярдәм итсен!» – ди.

¹⁰ Әмма әнкәм карыныннан мине дөньяга тудыручы, әнкәм күкрәгендә мине имин саклаучы Син бит!

¹¹ Тумыштан ук мин Синең иркеңә тапшырылганмын, карыннан туганда ук, Син – минем Аллам!

¹² Миннән ераклашма! Алдымда – афәттер, ә ярдәмгә килүче юк.

¹³ Башан үгезләрен хәтерләткән дошманнарым сырып алган мине, бөтен әйләнәмдә ажгырып тора өерләре.

¹⁴ Авызларын киереп үкерә, корбанын ботарлый торган арысланнар кебек алар.

¹⁵ Су шикелле түгелеп, бушап калдым мин, буыннарым тотмый башлады, тәнем эчләрендә йөрәк итем балавыздай эреп йомшарган.

¹⁶ Көч-дәрманым чүлмәк ватыгыдай корып кипкән, телем аңкавыма ябышкан. Мине үлем хәленә төшергән Зат – Син Ул, Син!

¹⁷ Бөтен яктан мине этләр камап алган – явыз өер уртасында басып торам; аяк-кулларымны яралый алар.

¹⁸ Берәмләп санарлык минем шәрә сөякләрем, ә алар, миңа текәлеп, тамаша кылалар.

¹⁹ Кием-салымымны үзара бүлешәләр – өс киемем кемгә тияр дип жирәбә салалар.

²⁰ Син, и Раббым, миннән алай ераклашма! Ярдәмең белән ашык, и көч-дәрманым хуҗасы!

²¹ Җанымны кылыч янавыннан, хәятемне этләр тырнагыннан коткарып кал!

²² Йолып ал мине арыслан авызыннан, коткар мине ерткыч үгезләр мөгезеннән!

²³ Шулчак исем шәрифләреңне кардәшләремә сөйләрмен, җыенда Сине данлармын.

²⁴ Әй сезләр, Раббыдан куркып, Аны хөрмәт итүчеләр, дан җырлагыз Аңа! Әй Ягъкуб токымы, Раббыга хөрмәтеңне белдер! Әй Исраил токымы, Раббыга итагатеңне күрсәт!

²⁵ Чөнки мазлумның хәсрәтен күреп җирәнеп калмады Ул, аңардан йөз чөермәде, фөрьядын ишетте.

²⁶ Сиңа булыр олуг җыенда мактауларым! Раббыдан куркучы һәм Аны хөрмәт итүчеләр алдында вәгъдә-нәзерләремне үтәрмен.

²⁷ Мазлум кешеләрнең, ашап, тамаклары туйсын, Раббыны эзләүчеләр Аңа дан җырласын, йөрәкләре тибүдән мәңге туктамасын!

²⁸ Дөньяның бар кыйтгалары, Раббыны танып белеп, Аңа йөз борачак, бар кавемнәр Аның алдында сәҗдә кылачак.

²⁹ Чөнки патшалык тәхете Раббыныкыдыр, халыклар өстеннән хөкемдарлык Аның кулында.

³⁰ Җирдә кәеф-сафа корып яшәүче Аңа баш иячәк, тереклек көче сүнеп барган – үлем якасында торучы да – Аның алдында тез чүгәчәк.

³¹ Онык-туруннарыбыз Аңа табыныр, нәсел варисларыбыз Хуҗа-Хаким турында ишетер,

³² Аның хаклыгы, Ул кылган эшләр киләчәк буыннарга хәбәр ителер.