Зәбур 12 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә. Давытның мәдхиясе.

² Кайчанга кадәр, и Раббым, мәңгегәме мине онытырсың, йөзеңне миннән яшерерсең?

³ Кайчанга кадәр җаным өзгәләнер, көн-төн йөрәгем сыкрар? Минем өстән дошманымның мыскыллавы кайчангача дәвам итәр икән?

⁴ Хәлемә кер, җавап бир, Раббы Аллам! Күзләремне нурлы ит! Үлем йокысына китеп бармагаем.

⁵ «Җиңдек үзен!» – дип, сыгылып төшкәнемә куанмаса иде дошманнарым.

⁶ Синең мәрхәмәтеңә өмет итәм, Раббым; мине коткарып йөрәгемне сөендерче! «Ул миңа игелек күрсәтте!» – дип, Мин Сиңа дан җырлармын.