Зәбур 110 - Изге Язма

¹ Раббыны данлагыз! Саф күңелле инсаннар киңәшмәсендә, халык җыенында, и Раббым, бөтен йөрәгемнән Сиңа рәхмәтләр укырмын!

² Бөектер эш-гамәлләре Раббының! Кем аларга сокланып карый, шул аларның асылына төшенергә тырыша.

³ Гамәлләре Аның данлыклы вә мәһабәтле, тугрылыгы Аның мәңге бетәчәк түгел.

⁴ Онытылмас могҗизалар эшләде Раббы; Ул кызганучан вә шәфкатьле,

⁵ Аңардан курыккан, Аны хөрмәт иткәннәргә ашар ризык насыйп итә Ул, Үзенең Килешүен истә тота.

⁶ Үз халкына чит кавемнәр җирен тапшырып, Ул аңа көч-кодрәтен күрсәтте.

⁷ Аның кулы эшләгән һәр гамәл туры вә гадел, әмер-боерыклары ышанычлы,

⁸ мәңгелеккә дип расланган, тугрылык белән гаделлеккә нигезләнгән.

⁹ Ул Үз халкына котылу китерде, аның белән мәңгелеккә килешү беркетте. Аның исеме мөкатдәс вә дәһшәтледер!

¹⁰ Зирәклекнең башы, Раббыдан куркып, Аны хөрмәт итүдәдер. Аның әмерләрен үтәүче чын акыл иясе булыр. Раббыга мәңге-мәңге мактау сүзләре яңгырасын!