Зәбур 108 - Изге Язма

¹ И Аллаһы, Сиңадыр мактау сүзләрем! Җавапсыз калма!

² Чөнки яманнар, мәкерлеләр миңа каршы авызларын ачтылар, минем өскә ялган яудыралар.

³ Нәфрәт тулы сүзләре чолгап алды мине, миңа каршы сәбәпсез сугыш ачтылар.

⁴ Яхшы мөнәсәбәтемә каршы миңа яла ягалар, ә мин һаман догадамын.

⁵ Яхшылыгыма – явызлык, дуслыгыма нәфрәт белән җавап кайтаралар,

⁶ минем турыда әйтәләр: «Раббы аны яман бер адәм кулына тапшырсын, уң ягында аның яла ягучы утырсын,

⁷ мәхкәмәдә ул гаепле дип табылсын, догасы гөнаһ булып саналсын! – диләр. –

⁸ Гомер еллары кыскарсын, үтәгән вазифасын башка берәү алсын!

⁹ Балалары – ятим, хатыны тол калсын!

¹⁰ Угыллары, җимерек өйләреннән куылып, чит җирләрдә теләнеп йөрсен! – диләр. –

¹¹ Булган бар мөлкәтен рибачы тартып алсын, хезмәте белән тапканын читләр талап бетерсен!

¹² Мәрхәмәт күрсәтүче дә, ятимнәрен кызганучы да табылмасын!

¹³ Токымы-нәселе корысын, исеме бер буында ук хәтердән җуелсын! – диләр. –

¹⁴ Ата-бабаларының гөнаһларын Раббы гел истә тотсын, анасының гөнаһларын да онытмасын –

¹⁵ гөнаһлары һәрчак Раббының күз алдында булсын, ә үзләре турындагы хатирәне Раббы җир йөзеннән себереп түксен! – диләр. –

¹⁶ Рәхим-шәфкать күрсәтүне ул адәм уена да алмады бит, күңеле рәнҗетелгән кешеләрне, мазлум вә фәкыйрь-юксылларны эзәрлекләп, аларны харап итәргә тырышты.

¹⁷ Каргау-каһәрләүне үз итте ул – каһәре аның үз башына төшсен! Хәер-фатиха бирергә теләмәде – фатихадан мәхрүм ителсен!

¹⁸ Каргау-каһәрләү аның өс киеме булсын, су кебек эченә керсен, зәйтүн мае кебек сөякләренә сеңсен!

¹⁹ Әйдә, өстенә кигән киеме булсын ул аңа, билен бәйли торган бер пута булсын!» – диләр.

²⁰ Миңа яла ягучыларга, явыз сүзләр белән җанымны әрнетүчеләргә Раббыдан җәза нәкъ үзләре әйткәнчә булсын!

²¹ Ә Син, Хуҗа-Раббым, мөкатдәс исемең хакына, Үз исемең хакына миңа ярдәм ит, мәрхәмәтең, игелегең хакына коткар мине!

²² Мин бичара бер мазлум вә фәкыйрьмен, эчемдә йөрәгем яралы минем.

²³ Эреп югала барган күләгә кебек мин юкка чыгам; мине, чикерткәдәй, селкеп төшерделәр.

²⁴ Ураза тотып, тезләрем хәлсезләнде, мае бетеп, бәдәнем сулыкты.

²⁵ Кеше көлкесенә калган бер зат булдым, мине күрделәр исә, башларын чайкыйлар.

²⁶ И Раббы Аллам, ярдәм ит, мәрхәмәтең хакына коткар мине!

²⁷ Белсеннәр бу эштә Синең кулың уйнаганны, моны бары Син, Раббым, эшләгәнне!

²⁸ Алар ләгънәтләсен, ә Син мине мөбарәк кыл! Миңа баш калкытучылар рисвай булсыннар, ә минем күңелгә – колың күңеленә – сөенечләр тулсын!

²⁹ Миңа яла ягучылар мәсхәрәгә уралсыннар, кием итеп хурлыкка төренсеннәр!

³⁰ Мин Раббыга чиксез рәхмәтләр яудырырмын, халык арасында Аны данлармын,

³¹ чөнки Ул – фәкыйрь-юксылның уң ягында торучы, аны гаепләүчеләрдән аралаучы.