Зәбур 100 - Изге Язма

¹ Мәрхәмәт вә гаделлегеңне көйгә салырмын, Сиңа мәдхия җырлармын, Раббым!

² Гөнаһсыз юлларны үз итәрмен. Син кайчан килерсең икән минем яныма? Күңелем сафлыгында яшәрмен үз сараемда;

³ чирканыч нәрсәдән күзләрем ерак булыр. Кыңгыр эшләргә нәфрәтем көчле, андый эшләр миңа иш түгел.

⁴ Бозыклык күңелемнән ерак торыр, явызлыкны мин тирәмә якын китермәм.

⁵ Якынына астыртын яла ягучының авызын томалармын, өстән генә караучы тәкәбберне түзеп тормам.

⁶ Илдәге тугры кешеләр – менә шундыйлар минем күз уңымда, алар минем янда яшәячәк, гөнаһсыз юлда йөрүчеләр генә миңа хезмәт итәчәк.

⁷ Мәкерле бәндә минем өемдә утырмас, ялган сөйләүчене күз алдымда тотмам.

⁸ Илдәге яманнарны һәр иртәдә юк кылырмын, Раббы каласын барча бозыклардан арындырырмын.