Зәбур 10 - Изге Язма

¹ Мин Раббыда сыеныр урын таптым. Ничек инде сез: «Таулар ягына коштай оч, качып кит!

² Әнә күр: яман бәндәләр, саф күңелле кешегә караңгыда төбәп атар өчен, җәя керешләрен киереп, укларын җайлап куйдылар.

³ Нигезләр җимерелгәндә, күңеле саф кеше нәрсә эшли алыр икән?!» – дип әйтәсез.

⁴ Раббы Үзенең изге йортындадыр, тәхете югарыда-күктә. Аның күзләре очлы: адәм балаларына карашын төбәп, Ул барысын күреп-сынап тора.

⁵ Тәкъва инсанны Раббы сыный, ә яманны, залим кешене бөтен җаны белән дошман күрә.

⁶ Яман бәндәләр өстенә Ул утлы күмер, күкерт яңгыры коячак. Көйдергеч сәмум җиле – шул булыр аларга язмыш касәсеннән тигән өлеш.

⁷ Чөнки Раббы – гадел, гаделлек сөюче, һәм күңеле саф адәм Аның нурлы йөзен күрәчәк.