Яратылыш 12 - Изге Язма

Ибрамның туган җиреннән китүе

¹ Раббы Ибрамга әйтте: – Торган җиреңне, туганнарыңны, атаң йортын калдыр, Мин күрсәтәчәк җиргә күчеп кит! – диде. –

² Синнән Мин бөек халык тудырачакмын, сине мөбарәк кылачакмын, исемеңне шөһрәтле итәчәкмен; син фатиха-бәрәкәт иясе булачаксың.

³ Сиңа изгелек теләгәннәргә Мин изгелек эшләячәкмен, сине каһәрләгәннәргә ләгънәтемне яудырачакмын. Җир йөзендәге халыкларның һәммәсе синең аша фатиха алачак.

⁴ Ибрам, Раббысы боерганча, юлга чыкты. Лут та аның белән китте. Хараннан чыгып киткән вакытында, Ибрамга җитмеш биш яшь иде.

⁵ Хатыны Сарая һәм бертуган энесенең углы Лут белән бергә Ибрам, Харанда туплаган бар мал-мөлкәтен алып һәм кул астындагы барлык хезмәтчеләрен ияртеп, юлга чыкты һәм Кәнганга барып җитте.

⁶ Ул, илне буйга кичеп, Шәкемдәге Мөре имәнлеге дигән җиргә килеп туктады. Ул заманда анда кәнганиләр яши иде.

⁷ Раббы, Ибрамның каршысында пәйда булып: – Менә бу җирләрне Мин синең токымыңа бирәм, – диде. Раббысы пәйда булган төшкә Ибрам мәзбәх ясады.

⁸ Аннары, бу урыннан янә кузгалып, Бәйт-Элдән көн чыгышы тарафындагы тауга таба юнәлде һәм, Бәйт-Элне үзеннән көнбатыш якта, ә Гайны көнчыгыш якта калдырып, ике уртага чатыр корды; мәзбәх ясады, Раббысының исеменә дога багышлады.

⁹ Аннан Ибрам тагын кузгалды, юлын көньякка карап дәвам иттерде.

Ибрам белән Сарая Мисырда

¹⁰ Ибрам тукталган җирләрдә ачлык хөкем сөрә иде. Ачлык көчәйгәннән-көчәя барганлыктан, Ибрам, вакытлыча яшәр өчен дип, Мисырга юл тотты.

¹¹ Мисыр җиренә җитәрәк, хатыны Сараяга әйтте: – Синең гүзәл кыяфәтле хатын икәнеңне беләм, – диде. –

¹² Сине күргәч, мисырлылар, бу аның хатыныдыр, дип, мине үтерерләр, ә сине исән калдырырлар.

¹³ Мисырлыларның миңа карашлары яхшы булуын һәм синең хакка минем исән калуымны теләсәң, син аларга, минем абыем ул, дип әйт.

¹⁴ Чыннан да, Мисыр җиренә аяк баскач, мисырлылар Ибрам хатынының бик гүзәл икәнлеген күреп алдылар.

¹⁵ Фиргавеннең сарай түрәләре дә, хатынны күреп, аның гүзәллеге турында фиргавенгә җиткерделәр. Шуннан соң Сараяны фиргавен ханәсенә алдылар.

¹⁶ Хатыны аркасында Ибрамга караш яхшы булды. Вак һәм эре терлектән мал-туары, качыр, ишәк, дөяләре күп булды, өендә кол ир вә кол хатын-кызлар тотты.

¹⁷ Ләкин Ибрамның хатыны Сарая аркасында Раббы фиргавенне һәм сарай җәмәгатен зур фаҗигаләргә дучар итте.

¹⁸ Фиргавен Ибрамны үз каршына чакыртып әйтте: – Син мине нишләттең? – диде. – Ник син Сараяны, минем хатыным ул, дип әйтмәдең,

¹⁹ сеңелем, дип әйттең? Мин бит аңа чак кына өйләнми калдым. Ә ул синең үз хатының икән. Хатыныңны ал да илдән чыгып кит!

²⁰ Фиргавен үз адәмнәренә үзенең Ибрам хакындагы карарын ирештерде. Бу карар буенча, хатыны һәм кул астындагы барлык мал-мөлкәте белән берлектә Ибрам Мисырдан сөрелде.