Яхъя 4 - Изге Язма

Гайсә һәм Самарея хатыны

¹ Фарисейлар Гайсәнең Яхъяга караганда күбрәк шәкертләр җыюы һәм аларны суга чумдыруы турында ишеттеләр,

² хәлбуки кешеләрне Гайсә Үзе түгел, шәкертләре суга чумдыра иде.

³ Үзе турында нәрсә сөйләгәннәрен белгәч, Гайсә, Яһүдияне калдырып, тагын Гәлиләягә китте.

⁴ Аңа Самарея өлкәсе аша үтәргә туры килде.

⁵ Самареядә, Ягъкуб үзенең углы Йосыфка биргән җир биләмәсенә якын гына урнашкан Сухар шәһәрендә,

⁶ Ягъкуб коесы бар иде. Юлда арыган Гайсә шул кое янына килеп утырды. Көн урталары иде.

^7-8 Шәкертләре, ризык сатып алу өчен, шәһәргә киткәч, су алырга дип, бер Самарея хатыны килде. Гайсә аңа: – Миңа эчәргә бирче, – диде.

⁹ Хатын исә: – Ничек итеп Син, яһүди була торып, миннән, Самарея хатыныннан, эчәргә сорыйсың? – диде. Ул бу сүзләрне яһүдиләр самареялеләр белән аралашмаганга күрә әйтте.

¹⁰ Гайсә аңа болай җавап бирде: – Аллаһының бүләген һәм синнән: «Миңа эчәргә бирче», – дип сораучының Кем икәнен белсәң, син үзең Аңардан сорар идең, һәм Ул сиңа тереклек суы бирер иде.

¹¹ Хатын Аңа: – Әфәндем! Синең чумырып алырга бернәрсәң дә юк, ә кое тирән. Син ул тереклек суын кайдан алырсың икән?

¹² Бу коены безгә Ягъкуб атабыз биргән: үзе дә, балалары да, мал-туарлары да шушы коедан эчкәннәр. Син Ягъкуб атабыздан да бөегрәкме әллә? – дип сорады.

¹³ Гайсә аңа: – Бу суны эчкән һәркем янә сусар,

¹⁴ ә Мин бирәчәк суны эчкән кеше һичкайчан сусамас. Мин биргән су аңарда мәңгелек тормышка ага торган чишмәгә әвереләчәк, – дип җавап бирде.

¹⁵ – Әфәндем! Миңа шул суны бирче, аннан мин сусамас идем һәм, су алыр өчен, монда килеп йөрмәс идем, – диде хатын.

¹⁶ – Бар, иреңне чакырып кил, – диде Гайсә.

¹⁷ – Минем ирем юк, – дип җавап бирде хатын. – Ирем юк, дип син дөресен әйттең,

¹⁸ чөнки синең биш ирең булган, ә инде хәзергесе сиңа ир түгел. Син моны дөрес әйттең, – диде Гайсә.

¹⁹ – Әфәндем! Күрәм, Син – пәйгамбәрсең.

²⁰ Безнең ата-бабаларыбыз Аллаһыга бу тауда табынганнар, ә сез, яһүдиләр, кешеләр табына торган урын Иерусалимдә булырга тиеш, дип әйтәсез, – диде Аңа хатын.

²¹ – Ханым, ышан сүземә, вакыт җитә: Атага табынуыгыз бу тауда да, Иерусалимдә дә булмаячак.

²² Сез кемгә табынуыгызны белмисез, ә без кемгә табынуыбызны беләбез, чөнки котылу яһүдиләрдән килә.

²³ Әмма вакыт җитеп килә, һәм килеп тә җитте инде, ул вакытта чын күңелдән табынучылар Атага рух вә хакыйкать белән табынырлар, чөнки Ата шундый табынучыларны эзли.

²⁴ Аллаһы Ул – Рух, һәм Аңа табынучылар рух вә хакыйкать белән табынырга тиешләр, – диде Гайсә.

²⁵ – Мәсихнең киләчәген беләм. (Мәсих май сөртелгән Зат дигәнне аңлата.) Ул, килгәч, безгә бөтенесен аңлатып бирер, – диде хатын.

²⁶ – Синең белән сөйләшүче Мин – ул Үзе, – дип әйтте Гайсә.

²⁷ Шул вакыт әйләнеп кайткан шәкертләре, Аның хатын белән сөйләшеп торуын күреп гаҗәпләнделәр, әмма берсе дә: «Син аңардан нәрсә сорыйсың?» – яки: «Бу хатын белән нәрсә турында сөйләшәсең?» – дип сорамады.

²⁸ Хатын, су чүлмәген калдырып, шәһәргә китте һәм андагы кешеләргә:

²⁹ – Барып карагыз әле, кылган эшләремнең бөтенесен әйтеп биргән Кешене күрерсез; Ул Мәсих түгелме икән? – диде.

³⁰ Һәм кешеләр, шәһәрдән чыгып, Гайсә янына киттеләр.

³¹ Ул арада шәкертләре Аны: – Остаз! Ашап ал инде, – дип кыстарга керештеләр.

³² – Минем сез белми торган ризыгым бар, – диде аларга Гайсә.

³³ Шәкертләре үзара: – Әллә Аңа берәрсе ашарга китерде микән? – диештеләр.

³⁴ – Ризыгым – Мине җибәргән Затның ихтыярын үтәү һәм Аның эшен төгәлләү.

³⁵ Сез: «Тагын дүрт айдан урак өсте җитәчәк», – дисез түгелме? Ә Мин сезгә әйтәм: әйбәтләп карагыз, игеннәр агарып уракка өлгергән инде.

³⁶ Уракчы эш хакы ала һәм мәңгелек тормыш өчен уңыш җыя. Шуңа күрә, чәчүче белән уручы бергә куана ала.

³⁷ Шулай итеп, бу очракка «Берсе чәчә, ә икенчесе ура», дигән әйтем туры килә.

³⁸ Мин сезне үзегез үстермәгәнне урырга җибәрдем, анда башкалар эшләгән иде, ә сез аларның хезмәт уңышын җыясыз, – диде Гайсә аларга.

³⁹ «Кылган эшләремнең бөтенесен әйтеп бирде», – дип шаһитлык иткән хатынның сүзен ишеткәч, әлеге шәһәрдәге самареялеләрнең күбесе Гайсәгә иман китерде.

⁴⁰ Шунлыктан, самареялеләр Аның янына килеп, Аңардан үзләре янында калуын үтенеп сорадылар, һәм Ул анда ике көнгә калды.

⁴¹ Аның сүзләрен ишетеп, тагын да күбрәк кеше Аңа иман китерде,

⁴² ә теге хатынга исә: – Без инде синең сүзләреңнән түгел, бәлки Аның сүзләрен үзебез ишетеп һәм Аның, чыннан да, дөньяны Коткаручы Мәсих икәнен белеп, Аңа ышанабыз, – диделәр.

Гайсәнең сарай әһеле углын савыктыруы

⁴³ Ике көн үткәч, Гайсә бу шәһәрдән Гәлиләягә китте.

⁴⁴ «Пәйгамбәрне үз илендә ихтирам итмиләр», – дип, Гайсә Үзе үк шаһитлык биргән иде.

⁴⁵ Ләкин Ул Гәлиләягә килгәч, кешеләр Аны бик теләп кабул иттеләр, чөнки алар Иерусалимдәге бәйрәмгә барып, Гайсә эшләгән барлык эшләрне күргәннәр иде.

⁴⁶ Шуннан соң Гайсә теге чакта суны шәрабка әйләндергән урынга – Гәлиләянең Кәна шәһәренә яңадан килде. Кәпәрнаумда углы авыру булган бер сарай әһеле бар иде.

⁴⁷ Сарай әһеле, Гайсәнең Яһүдиядән Гәлиләягә килгәнен ишетеп, Аның янына китте. Ул Гайсәдән үлем түшәгендә яткан углын, килеп, савыктыруын ялварып сорады.

⁴⁸ – Илаһи билгеләр һәм могҗизалар күрмәсәгез, сез бит ышанмаячаксыз, – диде аңа Гайсә.

⁴⁹ Сарай әһеле исә: – Әфәндем! Балам үлгәнче килә күр инде, – диде.

⁵⁰ Шунда Гайсә: – Бар, өеңә кайт, углың исән, – диде. Сарай әһеле, Гайсәнең сүзенә ышанып, кайтып китте.

⁵¹ Кайтып барганда ук, хезмәтчеләре очрап, углының исән булуын әйттеләр.

⁵² «Аңа кайсы сәгатьтә хәл керде?» дигән соравына, алар: – Кичә көндезге сәгать берләрдә бизгәк аңардан китте, – дип җавап бирделәр.

⁵³ «Углың исән» дигән сүзләрне Гайсәнең нәкъ шул сәгатьтә әйтүен аңлагач, әти кеше үзе дә, йортындагыларның барысы да Гайсәгә иман китерделәр.

⁵⁴ Бу – Гайсәнең Яһүдиядән Гәлиләягә килгәч күрсәткән икенче могҗизалы гамәле булды.