Яхәзкыл 17 - Изге Язма

Бөркет вә йөзем агачы турындагы кинаяле хикәя

¹ Миңа Раббы сүзе килеп иреште:

² – И адәм углы! Исраил халкына бер табышмак әйт һәм бер гыйбрәтле хикәя сөйлә әле.

³ Син, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Киң канатлы, озын каурыйлы, йонлач, чуар зур бер бөркет Ливанга очып килде, бер эрбет агачының очын эләктереп алып,

⁴ аның өске яшь ботагын өзде дә сәүдәгәрләр җиренә алып китте һәм сату-алучылар шәһәренә китереп утыртты.

⁵ Шушы җирдә үсә торган үсемлекнең орлыгын алып, тал агачы утырткан кебек, уңдырышлы кырга зур су янына утыртып куйды.

⁶ Ул, үсеп, киң ябалдашлы, тәбәнәк буйлы йөзем агачына әйләнде, ботаклары бөркеткә таба сузылган булып, тамырлары исә тирәндә иде. Әлеге йөзем агачы яңа ботаклар чыгарды, яфракка төренде.

⁷ Киң канатлы, йөнтәс тагын бер зур бөркет бар иде. Һәм әлеге йөзем агачы тамырларын аңа таба сузды, су сорап, утыртылган җиреннән ботаклары белән аңа таба үрелде.

⁸ Ул әйбәт туфракка, зур су янына утыртылган иде, шуңа күрә ботаклар җибәреп җимеш бирә, мәһабәт йөзем агачы була ала иде».

⁹ Син, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Тернәкләнеп, үсеп китә алыр микән ул? Тамырлары белән йолкып алмаслармы аны, җимешләрен өзмәсләрме, корымасмы ул? Аңардан үсеп чыккан барлык яшь ботаклар корыячак, һәм аны инде төбе-тамыры белән кубарып алыр өчен, егәрле кул да, күп санлы халык та кирәк булмаячак.

¹⁰ Күчереп утыртылган булса да мантып китә алыр микән ул? Көнчыгыш җилләрендә корып бетмәсме? Үзенең үсеп утырган урынында корымасмы?»

¹¹ Миңа тагын Раббы сүзе килеп иреште:

¹² – Әйтче фетнәчел йортка: «Моның нәрсә белдергәнен аңламыйсызмы?» Әйт аңа: «Менә, Бабил патшасы, Иерусалимгә килеп, аның патшасын вә башлыкларын Бабилгә алып китте, – диген. –

^13-14 Патшалык буйсынучан булсын, кабат күтәрелә алмасын, килешүгә тугрылыгын саклап көн күрсен өчен, ул, Иерусалим патшасының нәселеннән бер кешене алып, аның белән антлы килешү төзеде һәм әлеге җирнең башлыкларын үзе белән алып китте.

¹⁵ Ләкин Иерусалим патшасы, Бабил патшасына каршы күтәрелеп, атлар вә күп гаскәр сорар өчен, илчеләрен Мисырга озатты. Эше уңышлы чыгармы аның?! Моны эшләгән кеше исән калырмы?! Килешүне бозып, исән калырмы ул?!

¹⁶ Мин Үземнең бар булуым белән ант итәм, – дип белдерә Хуҗа-Раббы, – Бабил патшасына биргән антына тугры булмаган, аның белән төзегән килешүне бозган өчен, Бабил җирендә, аны тәхеткә утырткан патша илендә үлемен табачак ул.

¹⁷ Байтак җаннарны һәлак итәр өчен туфрак өелгәч һәм камау ныгытмалары корылгач, гаскәре көчле, җыелган халкы күп санлы булса да, фиргавен бу сугышта аңа ярдәм итә алмаячак.

¹⁸ Антын санга сукмыйча, ул килешүне бозды, кул биреп ант итсә дә, шушыларны эшләде, әнә шуның өчен ул качып котыла алмаячак».

¹⁹ Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Үземнең бар булуым белән ант итәм: Мин Иерусалим патшасын җәзалаячакмын, чөнки ул Минем антымны санга сукмады һәм килешүемне бозды.

²⁰ Мин аның өстенә ятьмәмне ыргытам, һәм ул Минем тозагыма эләгәчәк; аны Бабилгә китерәм, Миңа тугры булмаган өчен җәзага тартам.

²¹ Аның гаярь сугышчылары кылычтан һәлак булачак, исән калганнары исә төрле тарафка таралачак. Шул чагында сез моны Мин, Раббы, әйткәнне белерсез».

²² Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Мин, биек эрбет агачының очыннан бер ботакны алып, аны Үзем утыртырмын; агачның очыннан яшь бер үсентене сындырып алып, биек, мәһабәт тау башына утыртырмын.

²³ Исраилнең тау башына утыртырмын Мин аны, һәм ул, ботак җибәреп, җимеш үстерәчәк, мәһабәт эрбет агачына әйләнәчәк. Ул агачта төрле-төрле кошлар оя корачак, күләгәле ботаклары арасында үзенә сыену урыны табачак.

²⁴ Урмандагы барлык агачлар шуны беләчәк: Мин, Раббы, биек агачны тәбәнәгәйтәм, тәбәнәк агачны биегәйтәм, яшел агачны корытам, ә корыган агачны чәчәк ата торган итәм». Боларны Мин, Раббы, әйттем һәм шулай эшләячәкмен дә.