Нәхәмия 6 - Изге Язма

Дошманнарның Нәхәмиягә каршы мәкер-хәйлә корулары

¹ Санбаллат, Тобия, гарәп Гешем вә бүтән дошманнарыбыз диварны төзеп бетерүем, җимерелгән урыннарның калмавы хакында ишеткәннән соң (гәрчә капкаларга әле ишекләр элмәсәм дә),

² Санбаллат вә Гешем: «Һоно тигезлегендәге берәр авылда очрашыйк!» – дип әйтергә минем янга кеше җибәрделәр. Алар миңа карата явызлык кылмакчы булдылар.

³ Хәбәрчеләрем аша мин болай дип әйтергә куштым: «Эшем бик күп булганлыктан килә алмыйм. Әгәр аны ташлап китсәм, эш тукталыр».

⁴ Шундый ук чакыру белән алар миңа дүрт мәртәбә кеше җибәрделәр, мин аларга һаман да бер үк җавапны бирдем.

⁵ Шуннан соң Санбаллат миңа үзенең хезмәтчесен бишенче мәртәбә җибәрде, аның кулында мөһер сугылмаган хат иде.

⁶ Анда болай дип язылган иде: Халыклар арасында шундый имеш-мимеш йөри, Гешем да шуны ук сөйли: син вә яһүдиләр фетнә оештырырга ниятлисез икән, диварны шуның өчен корасың икән. Имеш, алар өстеннән патша булырга телисең,

⁷ синең хакта Иерусалимдә «Яһүдәдә патша бар!» дигән хәбәр таратсыннар өчен, пәйгамбәрләр билгеләгәнсең. Бу сүзләрне патша һичшиксез ишетәчәк. Шуңа күрә безнең янга кил, бергәләп киңәш-табыш итик.

⁸ Ләкин мин аңа: «Син әйткәннәрнең берсе дә хак түгел. Син боларны үзең уйлап чыгаргансың», – дип әйтергә кушып, кеше җибәрдем.

⁹ «Кулларыннан эшләре төшәр, аны ахырына җиткерә алмаслар», – дип уйлап, алар безне куркытмакчы булдылар, ләкин мин: «Рухымны ныгыт!» – дип, Аллаһыга дога кылдым.

¹⁰ Беркөн мин Меһетабелдән туган Делая углы Шәмәгыйя йортына килдем. Ул үз өендә бикләнеп утыра иде. Ул миңа әйтте: – Әйдә, Аллаһы йортына керик тә ишекләрне бикләп куйыйк, чөнки алар сине үтерергә киләчәк, төнлә киләчәк алар, – диде.

¹¹ Ләкин мин аңа: – Минем дәрәҗәдәге кеше кача аламы соң?! Минем кебек кеше, исән калыр өчен, Аллаһы йортына керә аламы?! Бармыйм! – дидем.

^12-13 Шәмәгыйяне Аллаһы җибәрмәвен һәм минем хактагы пәйгамбәрлек сүзләренең ялган икәнен ачык аңладым, чөнки аны, акча түләп, Тобия белән Санбаллат яллаган иде. Аларның ниятләре шундый иде: мин, хафага төшеп, Шәмәгыйя сүзе буенча эшләрмен дә гөнаһлы булырмын, ә алар, мине хурлыкка калдырыр өчен, яманатымны чыгарырлар иде.

¹⁴ Нәхәмия дога кылып әйтте: «Йа Аллам, Тобия белән Санбаллатның шул эшләрен исеңдә тот, шулай ук миңа каршы пәйгамбәрлек иткән хатын-кыз пәйгамбәр Нугадияне һәм мине куркытырга уйлаган башка пәйгамбәрләрне дә исеңнән чыгарма!»

Диварны төзеп бетерү

¹⁵ Дивар Елул аеның егерме бишенче көнендә, илле ике көндә төзелеп бетте.

¹⁶ Бу хакта барча дошманнарыбыз ишеткәннән һәм тирә-ягыбыздагы халыклар моны күргәннән соң, аларның үз-үзләренә ышанычы бетте, чөнки бу эшнең Аллабыз ихтыяры белән кылынганын аңладылар.

¹⁷ Шул көннәрдә Яһүдәнең дәрәҗәле кешеләре Тобиягә күп мәртәбә хатлар юллады, аларга да Тобиядән хатлар килеп торды.

¹⁸ Яһүдәдә күпләр аның белән ант беркеткән иде, чөнки ул – Арах углы Шекания кияве, ә Еһоханан исемле углы Бәрәхиядән туган Мешуллам кызына өйләнгән иде.

¹⁹ Алар хәтта минем алда аның игелекле эшләре турында сөйли, ә мин әйткәннәрне аңа җиткерә иделәр. Тобия исә, мине куркытмакчы булып, миңа хатлар яза иде.