Маттай 26 - Изге Язма

Гайсәне үтерү нияте

¹ Гайсә бу сүзләрен тәмамлагач, шәкертләренә:

² – Ике көннән Котылу бәйрәме буласын сез беләсез. Ул көннәрдә Адәм Углын хачка кадакларга тапшырачаклар, – дип әйтте.

³ Шул вакытта баш руханилар һәм халык өлкәннәре Кәяфәс исемле олуг рухани сараенда җыелдылар да

⁴ Гайсәне хәйлә белән кулга алып үтерергә сүз куештылар.

⁵ – Ләкин, халык арасында чуалыш килеп чыкмасын өчен, бәйрәм вакытында ярамас, – диделәр алар.

Гайсәне Бәйт-Әниядә майлау

⁶ Гайсә Бәйт-Әниядә махаулы Шимунның өендә иде.

⁷ Ул анда ашап утырганда, янына бик кыйммәтле хуш исле май салынган алебастр савыт тотып, бер хатын килде һәм майны Гайсәнең башына койды.

⁸ Ә моны күргән шәкертләре, ачуланып: – Майны нигә алай әрәм итәргә? – диделәр. –

⁹ Ул майны зур бәягә сатып, акчасын фәкыйрьләргә өләшергә була иде бит!

¹⁰ Әмма шәкертләренең канәгатьсезлеген белгән Гайсә: – Бу хатынны ник битәрлисез? Минем өчен ул изге эш эшләде.

¹¹ Фәкыйрьләр һәрвакыт сезнең белән бит, Мин исә сезнең белән һәрвакыт булмам.

¹² Ул хатын, тәнемә май коеп, Мине күмәргә әзерләде.

¹³ Сезгә хак сүз әйтәм: җир йөзенең бу Яхшы хәбәр килеп ирешкән һәр почмагында, әлеге хатынны искә алып, аның нәрсә эшләве хакында сөйләячәкләр, – диде.

Яһүдәнең Гайсәгә хыянәт итүе

¹⁴ Шуннан соң, унике шәкертнең берсе Яһүдә Искариот баш руханилар янына барып:

¹⁵ – Әгәр сезгә Гайсәне тапшырсам, миңа нәрсә бирерсез? – диде. Алар аңа утыз көмеш тәңкә санап бирделәр.

¹⁶ Шушы вакыттан алып, ул, Гайсәне аларның кулларына тапшырыр өчен җай чыкканны көтеп йөри башлады.

Гайсәнең Котылу бәйрәме ризыгын соңгы тапкыр ашавы

¹⁷ Төче күмәч бәйрәменең беренче көнендә шәкертләре Гайсә янына килеп: – Котылу бәйрәме хөрмәтенә табынны Синең өчен кайда әзерләвебезне телисең? – дип сорадылар.

¹⁸ Гайсә аларга: – Шәһәрдәге шул-шул кешегә барып, болай әйтегез: «„Билгеләгән сәгатем якынлашып килә. Шәкертләрем белән Котылу бәйрәме ашын синдә ашармын“, – дип әйтте Остазыбыз», – диде.

¹⁹ Шәкертләре Гайсә кушканны үтәделәр һәм Котылу бәйрәме табынын әзерләделәр.

²⁰ Кич җиткәч, Гайсә унике шәкерте белән бергә табын янына утырды.

²¹ Алар ашап утырган чакта Гайсә: – Мин сезгә хак сүз әйтәм: арагыздан берәү Миңа хыянәт итәчәк, – диде.

²² Алар, хафага төшеп, берсе артыннан берсе: – Хакимем, мин түгелдер бит? – дип сорый башладылар.

²³ Ә Ул аларга болай дип җавап бирде: – Минем белән бер савыттан ашаучы кеше Миңа хыянәт итәчәк.

²⁴ Изге язмада язылганча, Адәм Углы китә. Әмма Адәм Углына хыянәт иткән кешегә – ни кайгы! Ул кеше бөтенләй дә тумаса, аның өчен яхшырак булыр иде!

²⁵ Шуннан соң, хыянәт итәчәк Яһүдә Аңардан: – Остаз, мин түгелдер бит? – дип сорады. – Моны син үзең әйттең! – дип җавап бирде Гайсә.

²⁶ Ашап утырганда, Гайсә икмәк алып шөкрана кылды һәм аны, сындырып, шәкертләренә бирде. – Алып ашагыз, бу Минем тәнемдер, – диде Ул.

²⁷ Аннары касәне алды һәм, шөкрана кылып, аларга сузды һәм: – Шуңардан эчегез. Барыгыз да эчегез.

²⁸ Бу, гөнаһлар кичерелсен дип, күпләр өчен түгелә торган канымдыр. Бу кан Аллаһы килешүен раслый.

²⁹ Сезгә әйтәм: бүгеннән алып, Атам Патшалыгында сезнең белән бергә яңа шәраб эчәр көн җитми торып, Мин инде йөзем шәрабы эчмәячәкмен, – диде.

³⁰ Мәдхия җырлаганнан соң, алар Зәйтүн тавына киттеләр.

Петернең ваз кичәчәген Гайсәнең алдан әйтүе

³¹ Шунда Гайсә аларга: – Изге язмада: «Көтүчене сугып егармын һәм сарыклар таралышыр», – дип язылганча, сез барыгыз да бу төндә Миннән баш тартырсыз.

³² Әмма, Мин терелеп торганнан соң, сездән алда Гәлиләягә бара торырмын, – дип әйтте.

³³ Петер исә: – Синнән һәммәсе баш тартканда да, мин һичкайчан баш тартмам! – дип каршы төште.

³⁴ Ләкин Гайсә аңа: – Сиңа хак сүз әйтәм: бу төнне, әтәч кычкырганчы, син Миннән өч тапкыр ваз кичәчәксең, – дип әйтте.

³⁵ – Синең белән бергә үләргә туры килсә дә, мин Синнән һичкайчан ваз кичмәячәкмен! – диде Петер. Башка шәкертләре дә шулай диештеләр.

Гайсәнең Гетсимәни бакчасында дога кылуы

³⁶ Шуннан соң Гайсә шәкертләре белән Гетсимәни дип аталган урынга килде. Шунда Ул аларга: – Мин тегендә барып дога кылыйм. Сез шушында утырып торыгыз, – дип әйтте.

³⁷ Ул Үзе белән Петерне һәм Зебедәйнең ике углын ияртеп алып китте. Аның күңелен сагыш һәм шом биләп алды.

³⁸ Ул аларга: – Йөрәгемне үлем сагышы басты, шушында көтеп торыгыз һәм Минем белән бергә уяу булыгыз! – диде.

³⁹ Ул читкәрәк китте дә җиргә йөзтүбән капланып дога кылды: – Атам! Әгәр мөмкин булса, бу газаплар касәсе Мине читләтеп үтсә иде! Хәер, Мин теләгәнчә түгел, Син теләгәнчә булсын.

⁴⁰ Гайсә шәкертләре янына әйләнеп килгәндә, аларның йоклап ятуын күрде. – Ничек сез Минем белән бергә бер сәгать тә уяу утыра алмадыгыз? – диде Ул Петергә. –

⁴¹ Уяу булыгыз, вәсвәсәгә дучар булмас өчен, дога кылыгыз. Рух көчле, ә тән зәгыйфьтер!

⁴² Гайсә тагын, икенче тапкыр читкә китеп, дога кылды: – Атам, Миңа бу касәне эчмичә үткәрергә мөмкин булмаса, Синең ихтыярың буенча булсын!

⁴³ Әйләнеп килгәч, аларның тагын йоклауларын күрде: күзләрен йокы баскан иде.

⁴⁴ Аларны калдырып, Гайсә тагын читкәрәк китте һәм өченче тапкыр шул ук сүзләрне әйтеп дога кылды.

⁴⁵ Шуннан соң, шәкертләре янына әйләнеп килеп, аларга: – Сез һаман йоклыйсызмы, ял итәсезме? Менә Адәм Углы гөнаһлылар кулына тапшырылачак вакыт җитте.

⁴⁶ Торыгыз, киттек! Күрегез, Миңа хыянәт итүче килә, – дип әйтте.

Гайсәне кулга алу

⁴⁷ Гайсә әле әйтеп тә бетермәде, унике шәкертнең берсе – Яһүдә килеп чыкты. Аның белән бергә баш руханилар, өлкәннәр җибәргән күп санлы халык төркеме кылычлар һәм чукмарлар күтәреп килделәр.

⁴⁸ Хыянәтче: «Мин кемне үпсәм, шул Гайсә булыр. Аны кулга алыгыз», – дип, алар белән алдан сүз беркеткән иде.

⁴⁹ Яһүдә туп-туры Гайсә янына килде. – Исәнме, Остаз! – дип, Гайсәне үбеп алды.

⁵⁰ Әмма Гайсә аңа: – Син нәрсә өчен килгән булсаң, шуны эшлә, дустым! – диде. Шуннан соң Яһүдә белән булган кешеләр алга чыктылар һәм, Гайсәне кулга алып, сак астына куйдылар.

⁵¹ Гайсә белән булганнарның берсе, кулын сузып, кылычын чыгарды һәм, олуг рухани хезмәтчесенә селтәнеп, аның колагын чабып өзде.

⁵² Шунда Гайсә аңа: – Кылычыңны кынына тыгып куй! Кылыч алучы һәркем кылычтан һәлак булыр!

⁵³ Әллә Мин Атама мөрәҗәгать итә алмыйм, дип уйлыйсыңмы?! Ул шунда ук Миңа унике гаскәрдән дә артыграк фәрештәләрен җибәргән булыр иде!

⁵⁴ Әмма ул вакытта Изге язмаларда болар булырга тиеш дип язылганнар ничек гамәлгә ашсын? – дип әйтте.

⁵⁵ Шуннан соң Гайсә халык төркеменә болай диде: – Юлбасар тотарга чыккандай, Минем янга кылыч һәм чукмарлар күтәреп килгәнсез! Һәр көнне Аллаһы йортында утырып гыйлем бирдем, һәм сез Мине кулга алмадыгыз.

⁵⁶ Әмма болар һәммәсе пәйгамбәрләрнең язганнары гамәлгә ашсын өчен булды. Шулвакыт барлык шәкертләре Аны калдырып качып киттеләр.

Гайсә Югары киңәшмә каршында

⁵⁷ Гайсәне кулга алган кешеләр Аны олуг рухани Кәяфәс янына китерделәр. Анда канун белгечләре һәм өлкәннәр җыелган иде инде.

⁵⁸ Ә Петер исә, арттарак калып, олуг руханиның ишегалдына кадәр Гайсә артыннан барды һәм, эчкә кереп, боларның һәммәсенең нәрсә белән бетүен күрергә теләп, хезмәтчеләр белән бергә утырды.

⁵⁹ Ә баш руханилар һәм бөтен Югары киңәшмә, Гайсәне үтертү өчен, Аңа каршы ялган шаһитлык эзләде.

⁶⁰ Әмма күп ялган шаһитлар килеп ялганласалар да, бернинди гаеп таба алмадылар. Ниһаять, шаһитлык күрсәтеп, ике кеше чыкты.

⁶¹ Алар: – Бу кеше: «Мин Аллаһы йортын җимереп, өч көн эчендә яңадан төзи алам», – дип әйтте, – диделәр.

⁶² Шуннан олуг рухани торып, Гайсәгә: – Аларның Сиңа каршы әйткән сүзләренә берничек тә җавап бирмисеңме? – дип сорады.

⁶³ Әмма Гайсә эндәшмәде. Шуннан соң олуг рухани Аңа: – Мәңге тере Аллаһы исеме белән әйтергә өндимен, әйт безгә: Син – Мәсих, Аллаһы Углымы? – диде.

⁶⁴ Гайсә аңа: – Моны син үзең әйттең. Әмма Мин сезгә әйтәм: «Кодрәт Иясенең уң ягында Адәм Углының утыруын һәм күктәге болытлар өстеннән килүен күрерсез», – дип әйтте.

⁶⁵ Шунда олуг рухани, өстендәге киемен ертып җибәреп: – Көферләнү бу! Тагын нинди шаһитлар кирәк безгә? Көфер сүз сөйләвен хәзер үзегез ишеттегез!

⁶⁶ Бу хакта сез нәрсә уйлыйсыз? – диде. – Ул гаепле һәм үләргә тиеш, – дип җавап бирделәр калганнар.

⁶⁷ Шуннан соң алар Гайсәнең битенә төкерделәр һәм кыйнадылар; башкалар суктылар һәм:

⁶⁸ – Әй, Мәсих, пәйгамбәрлек итеп әйт безгә: Сиңа кем сукты? – диделәр.

Петернең Гайсәдән ваз кичүе

⁶⁹ Петер исә тышта, ишегалдында утыра иде. Янына хезмәтче кыз килеп: – Син дә бит гәлиләяле Гайсә белән идең, – диде.

⁷⁰ Әмма Петер, аларның барысы алдында ваз кичеп: – Мин синең нәрсә хакында сөйләвеңне белмим, – диде.

⁷¹ Капка янына килгәч, аны икенче хезмәтче кыз күреп, анда торучыларга: – Менә бу кеше насаралы Гайсә белән булган, – дип әйтте.

⁷² Петер тагын, ант итеп, ваз кичте: – Мин ул Кешене белмим!

⁷³ Бераздан шунда басып торган кешеләр янына килеп: – Син чыннан да аларның берсе бит. Ничек сөйләшүеңнән беленеп тора, – диделәр алар.

⁷⁴ Шунда Петер Аллаһы белән ант итә башлады һәм: – Мин ул Кешене белмим! – дип әйтте. Нәкъ шул вакытта әтәч кычкырды.

⁷⁵ Гайсәнең: «Әтәч кычкырганчы, син Миннән өч тапкыр ваз кичәчәксең», – дип әйткән сүзләрен Петер исенә төшерде дә, урам якка чыгып, ачы күз яшьләре түкте.