Маттай 14 - Изге Язма

Чумдыручы Яхъяның үлеме

¹ Шушы вакытта идарәче Һируд Гайсә хакында ишетте.

² Үзенең кешеләренә: «Ул – үледән терелеп торган Чумдыручы Яхъя. Шуңа күрә Аның кодрәтле эшләр күрсәтергә куәте бар», – диде ул.

³ Һируд, бертуган кардәше Филипнең Һирудия хатыны аркасында, Яхъяны кулга алып, богаулап, зинданга япкан иде,

⁴ чөнки Яхъя: «Сиңа аның белән яшәргә ярамый», – дигән булган.

⁵ Һируд аны үтерер дә иде, әмма Яхъяны пәйгамбәр дип исәпләгән халыктан курыкты.

⁶ Һирудның туган көнендә Һирудиянең кызы кунаклар алдында биеде һәм Һирудка шулкадәр ошады ки,

⁷ ул ни генә сораса да, барын да бирергә ант итте.

⁸ Кыз исә анасы өйрәткәнчә: – Хәзер үк Чумдыручы Яхъяның башын тәлинкәгә салып китер, – дип әйтте.

⁹ Патша кайгыга төште, әмма кунаклар алдында әйтелгән ант хакына кызның теләген үтәргә

¹⁰ һәм, зинданда Яхъяның башын кистерергә, дип әмер бирде.

¹¹ Башны тәлинкәгә салып китерделәр һәм кызга бирделәр, ә ул анасына илтеп бирде.

¹² Яхъяның шәкертләре килеп, аның гәүдәсен алып кабергә салдылар, аннары китеп, бу хакта Гайсәгә хәбәр иттеләр.

Биш меңне ашату

¹³ Гайсә исә бу хакта ишеткәч, ялгызы гына көймәгә утырып, аулак урынга китте. Әмма бу турыда билгеле булгач, кешеләр шәһәрләреннән чыгып, артыннан җәяүләп киттеләр.

¹⁴ Ярга чыккач, Гайсә зур халык төркемен күреп алды. Ул аларны кызганып, авыру булганнарын савыктырды.

¹⁵ Кич җиткәндә, Аның янына шәкертләре килеп: – Биредә бик аулак, ә вакыт соң инде. Халыкны җибәр, авылларга барып, үзләренә ризык сатып алсыннар, – диделәр.

¹⁶ – Аларга китәргә кирәкми. Аларны үзегез ашатыгыз, – диде Гайсә.

¹⁷ – Безнең монда бары тик биш икмәк һәм ике балык кына бар, – дип әйттеләр тегеләр.

¹⁸ – Аларны Миңа алып килегез, – диде Гайсә.

¹⁹ Ул кешеләргә чирәмгә утырырга кушты. Биш икмәкне һәм ике балыкны алды да күккә карап шөкрана кылды һәм икмәкләрне сындыргалап, шәкертләренә бирде, ә алар исә халыкка өләштеләр.

²⁰ Барысы да туйганчы ашады. Калган сыныкларны җыеп, унике кәрзингә тутырдылар.

²¹ Ашаучыларның саны исә, хатыннарны һәм балаларны исәпкә алмаганда, биш меңгә якын иде.

Гайсәнең су өстеннән атлап килүе

²² Шул ук вакытта Гайсә шәкертләренә, көймәгә утырып, Үзеннән алданрак аргы якка чыгарга кушты. Ә Үзе, халыкны кайтарып җибәргәнче, шунда калды.

²³ Халыкны җибәргәч, аулакта дога кылырга дип, Гайсә тауга күтәрелде. Кич җиткәндә дә, Ул анда ялгызы булды.

²⁴ Ә көймә исә ярдан еракта, һәм, җил каршы булганлыктан, аңа көчле дулкыннар бәрә иде.

²⁵ Иртәнге өч белән алты арасында Гайсә, су өстеннән атлап, алар янына китте.

²⁶ Шәкертләре Гайсәнең су өстеннән килүен күреп куркыштылар: – Бу – өрәк! – диделәр һәм куркуларыннан кычкырып җибәрделәр.

²⁷ – Тынычланыгыз, Мин бу! Курыкмагыз! – диде шунда ук аларга Гайсә.

²⁸ Шуннан соң Петер Аңа: – Хакимем! Әгәр Син булсаң, яныңа су өстеннән атлап килергә әмер бирче миңа, – дип эндәште.

²⁹ – Кил, – диде аңа Гайсә. Петер, көймәдән чыгып, су өстеннән Гайсәгә таба атлады.

³⁰ Әмма җилнең көчле булуын тоеп куркып китте һәм бата башлады. – Коткар мине, Хакимем! – дип кычкырып җибәрде ул.

³¹ Гайсә шунда ук, кулын сузып, аны эләктереп алды һәм: – Сай иманлы син, нигә икеләндең? – дип сорады.

³² Алар көймәгә кергәч, җил тынды.

³³ Көймәдәге шәкертләре Гайсә каршында йөзтүбән капландылар. – Син – чыннан да Аллаһы Углы! – диделәр алар.

³⁴ Алар, күлне кичеп, Геннисарет ярына чыктылар.

³⁵ Җирле халык, Гайсәне танып, бу хакта шундагы бөтен әйләнә-тирәгә хәбәр таратты. Аның янына барлык авыруларны алып килделәр.

³⁶ Алар киеменең чабуына гына булса да кагылырга рөхсәт бирүен үтенделәр. Кагылган һәр кеше савыкты.