Марк 13 - Изге Язма

Ахыр заман билгеләре

¹ Аллаһы йортыннан чыгып барганда, шәкертләрнең берсе Гайсәгә: – Остаз! Кара әле, нинди зур ташлар, нинди матур биналар! – диде.

² – Син шушы зур биналарны күреп таң калдыңмы? – диде Гайсә. – Монда таш өстендә таш калмаячак, бар нәрсә җимереләчәк!

³ Гайсә Зәйтүн тавында Аллаһы йорты каршында утырган чакта, Петер, Ягъкуб, Яхъя һәм Әндри, Аның белән ялгызлары гына калгач, Аңардан:

⁴ – Әйт әле безгә: ул хәлләр кайчан булыр, аларның тиздән гамәлгә ашачагын нинди билге-ишарә аша белербез? – дип сорадылар.

⁵ Гайсә аларга болай дип сүзен башлады: – Карагыз аны, алдамасыннар үзегезне!

⁶ Күпләр, килеп, үзләрен Минем исем белән атарлар һәм: «Мин – Ул», – дип әйтеп, байтак кешене алдарлар.

⁷ Якындагы сугыш авазын һәм ерактагы сугышлар хакында ишеткәндә курыкмагыз: шулай булырга тиеш. Әмма моның белән генә бетмәс әле:

⁸ халык – халыкка, патшалык патшалыкка каршы чыгар, төрле урыннарда җир тетрәүләр, ачлык булыр. Болар – тулгак газапларының башы гына.

⁹ Сез исә әзер булып торыгыз: сезне, мәхкәмәләргә тапшырып, хөкем итәрләр һәм гыйбадәтханәләрдә кыйнарлар. Минем хакка сез, патшалар һәм идарәчеләр каршына килеп басып, шаһитлык бирерсез.

¹⁰ Әмма аңарчы бар халыкларга Яхшы хәбәр килеп ирешергә тиеш.

¹¹ Үзегезне хөкемгә алып барганда, нәрсә сөйләрбез, дип хафаланмагыз: шул сәгатьтә үзегезгә нәрсә хәбәр ителсә, шуны сөйләрсез, чөнки сез үзегез түгел, сезнең өчен Изге Рух сөйләр.

¹² Кардәш – кардәшен, ата үзенең баласын үлемгә тапшырыр, ә балалар, ата-аналарына каршы чыгып, аларны үтертер.

¹³ Минем аркада барысы да сезгә нәфрәт белән карар. Әмма ахырга кадәр чыдаган кеше котылыр.

¹⁴ Сез «ташландык хәлгә китерүче нәҗес нәрсәнең» тиешсез урында торуын күрерсез (бу сүзләрне укыган кеше аңласын). Шулвакыт Яһүдия җирендәгеләр тауларга качсын.

¹⁵ Өй түбәсендә булганнар, әйберләрен алыр өчен, өйгә төшеп тормасыннар,

¹⁶ кырда булганнар өс киемен алырга өйләренә кайтмасыннар.

¹⁷ Ул көннәрдә авырлы булган һәм бала имезгән хатыннарга – кайгы!

¹⁸ Бу хәлләр кыш көненә туры килмәсен дип, дога кылыгыз.

¹⁹ Ул көннәрдә дөнья яралганнан, Аллаһы дөньяны яратканнан бирле булмаган һәм киләчәктә дә булмаячак афәт килер.

²⁰ Әгәр Раббы шул көннәрне кыскартмаса, һичкем исән калмас иде. Әмма Үзе сайлаган кешеләр хакына Раббы ул көннәрне кыскартты.

²¹ Әгәр сезгә шул вакытта: «Кара, Мәсих менә монда!» яки «Ул анда!» – дип әйтсәләр, ышанмагыз!

²² Чөнки ялган мәсихләр вә ялган пәйгамбәрләр килер; алар, Аллаһы тарафыннан сайланганнарны алдамакчы булып, галәмәтләр һәм могҗизалар күрсәтер.

²³ Әмма сез сак булыгыз: барысы хакында Мин сезгә алдан әйтеп куйдым.

²⁴ Ул көннәрдә, шул афәттән соң, «кояш каралыр, ай яктыртмас,

²⁵ йолдызлар күктән коелып, күк җисемнәре тетрәнер»,

²⁶ шул чагында бөек кодрәт вә дан белән болытлар эчендә килүче Адәм Углын күрерләр;

²⁷ Ул, фәрештәләрен җибәреп, дөньяның дүрт тарафыннан – җир читеннән башлап күк читенә кадәр Үзе сайлаганнарны җыеп алыр.

²⁸ Менә инҗир агачына күз салыйк: бөреләре бүртеп, яфрак яра башласа, сез тиздән җәй җитәсен беләсез.

²⁹ Монда да нәкъ шулай: бу хәлләрнең гамәлгә ашуын күргәндә, белеп торыгыз: ул вакыт якын, инде ишек төбендә!

³⁰ Хак сүз әйтәм сезгә: болар һәммәсе гамәлгә ашканчы, бүгенге буын әле юкка чыкмас.

³¹ Күк һәм җир юкка чыгар, әмма Минем сүзләрем һичкайчан юкка чыкмас.

Көне һәм сәгате билгесез

³² Ул көннең һәм сәгатьнең кайчан җитәсен һичкем белми: күктәге фәрештәләр дә, Угыл да. Бу турыда бары тик Ата гына белә.

³³ Карагыз аны, уяу булыгыз! Вакыты кайчан җитәсен сез белмисез.

³⁴ Сәфәр чыкканда, кеше, үзенең йортын хезмәтчеләренә калдырып, аларның һәркайсына аерым эш куша, капка сакчысына уяу булырга боера.

³⁵ Шуңа күрә уяу булыгыз! Йорт хуҗасының кайчан әйләнеп кайтасын белмисез бит: кичтәнме, төн уртасындамы, тәүге әтәч кычкыргандамы, әллә иртәнме.

³⁶ Көтмәгәндә хуҗагыз кайтып керә калса да, карагыз аны, сезне йоклап яткан хәлдә күрмәсен!

³⁷ Сезгә әйткән бу сүзләрне Мин бар кешегә кабатлыйм: уяу булыгыз!