Лүк бәян иткән яхшы хәбәр 1 - Изге Язма

^1-2 Арабызда булып үткән вакыйгалар турында күпләр язарга алынды. Алар әлеге вакыйгаларны баштан ук үз күзләре белән күргән кешеләрнең, Аллаһы Сүзен вәгазьләүчеләрнең шаһитлыкларына таянып хикәяләде.

^3-4 Шулай итеп, мин дә, мөхтәрәм Тәүфил, үзеңә бирелгән белемнәрнең дөреслегенә инануыңны теләп, барысын да баштан ук җентекләп тикшергәннән соң, шушыларның һәммәсе турында сиңа эзлекле рәвештә язарга дигән фикергә килдем.

Яхъяның туасы алдан мәгълүм булу

⁵ Яһүдиядә Һируд патша идарә иткән заманда, Абия нәселеннән булган руханилар төркемендә Зәкәрия атлы бер рухани яши иде. Аның хатыны Элисабет тә руханилар нәселеннән булып,

⁶ алар икесе дә Раббы әмерләрен һәм Ул кушканнарны төгәл үтәүче тәкъвалардан иде.

⁷ Инде олы яшькә җиткән бу икәүнең, Элисабет балага уза алмаганлыктан, балалары юк иде.

⁸ Зәкәрия төркеме үз нәүбәтендә Аллаһы хозурында рухани хезмәте башкарган бер көнне,

⁹ руханиларда кабул ителгәнчә жирәбә салып, Раббы йортында хуш исле сумала-майлар төтәсләү Зәкәриягә чыкты.

¹⁰ Аллаһы йортында хуш исле сумала-майлар көйрәткәндә, бар халык тышкы якта дога кылып торды.

¹¹ Шулвакыт Зәкәрия алдында, хуш исле сумала-майлар көйрәтә торган мәзбәхтән уң якта, Раббы фәрештәсе пәйда булды.

¹² Фәрештәне күргәч, Зәкәрия бик нык курыкты.

¹³ Фәрештә исә аңа: – Курыкма, Зәкәрия, синең догаң килеп иреште, – диде. – Хатының Элисабет сиңа ир бала тудырачак, син аңа Яхъя дип исем кушарсың.

¹⁴ Ул сиңа сөенеч һәм шатлык китерер, аның тууына күпләр куаныр,

¹⁵ чөнки Раббы каршында ул бөек булыр, шәраб һәм исерткеч эчемлекләр эчмәс, анасының карынында вакытта ук Изге Рух белән сугарылыр.

¹⁶ Исраил балаларының күбесен ул Раббыга, аларның үз Алласына кире кайтарыр.

¹⁷ Ильясныкы кебек рухка һәм кодрәткә ия булып, Раббы алдыннан барыр, аталарны һәм балаларны татулаштырыр, Аллаһыга буйсынмасларны тәкъвалар юлына борыр һәм Раббының килүенә халыкны әзерләр.

¹⁸ Зәкәрия фәрештәдән: – Моның шулай буласын мин ничек белермен? – дип сорады. – Мин инде карт, хатыным да олы яшьтә.

¹⁹ – Мин – Аллаһыга хезмәт итүче Җәбраилмен, – диде аңа фәрештә, – һәм мине Ул шушы куанычлы хәбәрне сиңа җиткерү өчен җибәрде.

²⁰ Вакыты җиткәч, мин әйткәннәр чынга ашар. Ә хәзер, минем сүзләремә ышанмаган өчен, әйткәннәрем тормышка ашканчы, телсез булырсың һәм сөйләшә алмассың.

²¹ Халык, Аллаһы йортында Зәкәриянең тоткарлануына аптырап, аны көтә бирде.

²² Зәкәрия исә, Аллаһы йортыннан чыккач, сөйләшә алмады, һәм кешеләр аңа илаһи күренеш ирешкәнен аңладылар. Ул алар белән ишарәләр ярдәмендә аңлашты һәм телсез килеш кала бирде.

²³ Хезмәт башкару көннәре тәмамлангач, ул өенә кайтты.

²⁴ Күпмедер вакыттан соң хатыны Элисабет балага узды һәм биш ай буена кеше арасына чыкмады.

²⁵ – Минем хакка моны Раббы эшләде, Ул, миңа игътибар биреп, ил алдында йөз каралыгыннан коткарды, – диде ул.

Гайсәнең туачагы алдан мәгълүм булу

^26-27 Элисабет балага узып, алтынчы ай киткәч, Аллаһы Җәбраил фәрештәне Гәлиләя өлкәсендәге Насара шәһәренә, Мәрьям исемле гыйффәтле кыз янына җибәрде. Әлеге Мәрьям Давыт нәселеннән булган Йосыф атлы кешегә ярәшелгән иде.

²⁸ Мәрьям янына килеп, фәрештә: – Иминлек сиңа! Аллаһының мәрхәмәтен кабул итүче син. Раббы синең белән! – диде.

²⁹ Мәрьям исә бу сүзләрнең мәгънәсен аңларга тырышып кыенсынып калды.

³⁰ Фәрештә аңа: – Курыкма, Мәрьям! Аллаһы сиңа мәрхәмәт кылды.

³¹ Син буйга узарсың һәм Ир Бала табарсың, Аңа Гайсә дип исем кушарсың.

³² Ул бөек булыр, Аны Хак Тәгаләнең Углы дип йөртерләр. Раббы Алла Аңа борынгы бабасы Давытның тәхетен бирер,

³³ Ул Ягъкуб халкы өстеннән мәңге патшалык итәр, һәм патшалыгының ахыры булмас, – диде.

³⁴ Мәрьям исә фәрештәдән: – Ничек шулай була алыр икән? – дип сорады. – Мин бит әле кияүдә түгелмен!

³⁵ – Изге Рух иңеп, сине Аллаһы Тәгаләнең кодрәте каплап алачак, шуңа күрә синнән туачак Бала изге булыр һәм Аллаһы Углы дип аталыр, – дип җавап бирде фәрештә. –

³⁶ Менә, кардәшең Элисабет тә картайган көнендә балага узды, ул ир бала көтә. Кешеләр аның турында, авырга уза алмый, дип әйтәләр иде, ә ул инде алтынчы аен авырлы,

³⁷ чөнки Аллаһы булдыра алмаган эш юк.

³⁸ Шуннан Мәрьям: – Мин – Раббы бәндәсемен, син ничек әйтсәң, шулай булсын, – диде. Һәм фәрештә аның яныннан китеп барды.

Мәрьямнең Элисабет янына кунакка килүе

³⁹ Озак та үтмәстән Мәрьям ашыгып кына таулы Яһүдиядә урнашкан шәһәргә, Элисабетләргә китеп барды.

⁴⁰ Килеп җитеп, Зәкәриянең өенә керде һәм Элисабет белән исәнләште.

⁴¹ Мәрьямнең сәламләвен ишетүгә, Элисабет карынындагы бала хәрәкәтләнеп куйды, һәм Элисабет Изге Рух белән сугарылды.

⁴² Ул күтәренке тавыш белән: – Хатыннар арасында син иң мөбарәге! Карыныңдагы балаң да мөбарәктер! – диде. –

⁴³ Ни өчен мин шундый илтифатка лаек булдым икән, минем янга Хакимемнең анасы килгән!

⁴⁴ Синең сәламеңне ишетүгә, карынымдагы балам шатлыгыннан талпынып куйды.

⁴⁵ Раббы тарафыннан үзенә әйтелгән сүзләрнең тормышка ашасына ышанган хатын бәхетледер!

Мәрьямнең мәдхиясе

⁴⁶ «Күңелем Раббыны данлый,

⁴⁷ Рухым Аллаһыны, Коткаручымны уйлап шатлана,

⁴⁸ чөнки Ул Үзенең күндәм колына игътибар итте. Моннан соң барлык буыннар мине бәхетле дип атарлар,

⁴⁹ чөнки Кодрәт Иясе минем өчен бөек эшләр кылды! Аның исеме мөкатдәс!

⁵⁰ Үзеннән куркучыларга Ул буыннан-буынга шәфкать күрсәтә.

⁵¹ Үз кулы белән Ул куәтле эшләр кылды: күңелендә тәкәббер уй йөрткәннәрне куып таратты.

⁵² Түрәләрне тәхетләреннән төшерде, ә түбәндәгеләрне күтәрде.

⁵³ Нигъмәтләре белән ачларның тамагын туйдырды, ә байларны буш кул белән җибәрде.

^54-55 Аталарыбызга биргән вәгъдәсе буенча, хезмәтчесе Исраилгә ярдәм итте, халкын исендә тотып, Ибраһимга һәм аның нәселенә мәңгегә шәфкать күрсәтте», – диде Мәрьям.

⁵⁶ Мәрьям, өч айга якын Элисабет янында кунак булганнан соң, үз өенә кайтты.

Яхъяның тууы

⁵⁷ Элисабетнең бала табар вакыты җитте, һәм ул ир бала тудырды.

⁵⁸ Күршеләре һәм кардәшләре, Раббының Элисабеткә зур шәфкать күрсәтүен ишетеп, аның белән бергә куандылар.

⁵⁹ Сигезенче көнне баланы сөннәткә утыртырга килделәр һәм аны атасы исеме белән Зәкәрия дип атарга теләделәр.

⁶⁰ Ләкин баланың анасы, каршы килеп: – Юк, аның исеме Яхъя булырга тиеш, – диде.

⁶¹ – Синең кардәшләрең арасында андый исемне йөртүче юк бит, – диделәр аңа, –

⁶² һәм ишарәләр ярдәмендә баланың атасыннан нинди исем кушарга теләвен сорадылар.

⁶³ Зәкәрия, язар өчен, такта сорап алып: «Аның исеме Яхъя», – дип язды. Барысы да хәйран калдылар.

⁶⁴ Шул мизгелдә аның теле ачылды, һәм ул, Аллаһыны данлап сөйли башлады.

⁶⁵ Зәкәрия белән Элисабетнең күрше-тирәсендә яшәүчеләр барысы куркуга калды; таулы Яһүдиянең барлык төбәкләрендә шушы вакыйгалар турында гына сөйләделәр.

⁶⁶ Шушы турыда ишеткән һәркем, уйга калып, күңеленнән: «Бу бала кем булыр икән?» – дип баш ватты. Чөнки, дөрестән дә, Раббының кодрәте аның белән булды.

Зәкәриянең мәдхиясе

⁶⁷ Баланың атасы Зәкәрия, Изге Рух белән сугарылып, телгә килде һәм пәйгамбәрлек кылды:

⁶⁸ «Раббыны, Исраилнең Алласын, данлыйк, чөнки Ул ярдәмгә килде һәм Үз халкын азат итте,

⁶⁹ Үзенең колы Давыт нәселеннән куәтле Коткаручыны җибәрде,

⁷⁰ бу турыда Ул күп еллар элек Үзенең изге пәйгамбәрләре аша әйткән иде.

⁷¹ Коткаручы безне дошманнардан һәм безне нәфрәт итүчеләрдән йолып алырга дип килде.

^72-75 Дошманнарыбыз кулыннан котылгач, гомеребезнең барлык көннәрендә бернәрсәдән курыкмыйча, Аллаһы алдында изге һәм тәкъва булып, Аңа хезмәт итә алсын өчен, Аллаһы шул рәвешле ата-бабаларыбызга шәфкать күрсәтте, Үзе төзегән изге килешүне – атабыз Ибраһимга биргән антын – исендә тотты.

⁷⁶ Һәм син, сабый, Аллаһы Тәгаләнең пәйгамбәре дип аталырсың, чөнки, Раббыга юлны әзерләп, Аның алдыннан барырсың,

⁷⁷ Аның халкына, гөнаһларыгыз кичерелгәч, сезне котылу көтә, дип белдерерсең.

⁷⁸ Аллабызның шәфкате ташып тора, һәм шуңа күрә безгә югарыдан таң кояшы иңәчәк;

⁷⁹ караңгыда һәм үлем күләгәсендә утырганнарга яктылык бирү өчен, аякларыбызны тынычлык юлына юнәлтү өчен киләчәк Ул».

⁸⁰ Ә бала үсә һәм рухи яктан ныгый бирде. Ул, Исраил халкына күренер вакыт җиткәнче, чүл якларында гомер сөрде.