Хабаккук 3 - Изге Язма

Хабаккукның җыры

¹ Хабаккук пәйгамбәрнең кайгы җыры.

² И-и Раббы! Синең эшләрең турында ишеттем, кылган гамәлләрең мине тетрәндерә. Безнең көннәрдә дә шул эшләреңне кабат кыл, без яшәгән чорда да аларны башкар, ачулы чагыңда да шәфкатьлелек турында онытма!

³ Аллаһы – Теманнан, изге Зат Паран тавыннан киләдер. Аның шөһрәте күкләрне иңләп ала, җир йөзе Аның даны белән тула.

⁴ Яшен яктысы кебектер Ул, Аның кулыннан нур сирпелә – көче әнә шунда яшеренгән!

⁵ Аның алдыннан – үләт зәхмәте, эзенә басып, афәт киләдер.

⁶ Ул туктаганда, җирләр селкенә, карашын салса – халыклар тетрәнеп китә. Аның борын-борыннан йөргән юлларында гасырлар буе торган таулар җимерелә, калкулыклар чүгеп куя.

⁷ Күшән илендәге адәмнәрнең хәсрәт чигүен, Мидьян җирендәге адәмнәрнең дер-дер калтырануын күрдем мин.

⁸ Йа Раббым, ачуың елгаларга каршы дөрлимени Синең? Җиңүчән арбаларыңа утырып, атларыңны чаптырганда, ачуың елгаларга каршы, ярсуың диңгезләргә каршы кузгаламыни?

⁹ Җәяңне Син әзерләп куйгансың, садагыңны ук белән тутыргансың. Ташкын сулар белән ерасың Син җир йөзен.

¹⁰ Сине күреп, таулар тетри, ишелеп яңгыр коя, диңгез төпкелләре, үкереп, дулкыннарны югары чөя.

¹¹ Очып барган укларың яктысыннан, ялтырап торган сөңгең балкышыннан кояш вә ай күк йөзендә туктап кала.

¹² Җир буйлап ярсып атлыйсың Син һәм, ачуланып, халыкларны таптыйсың.

¹³ Халкыңны һәм Үзең май сөрткән затны коткарыр өчен киләсең Син. Явызларның башлыгын тар-мар итәсең, аны баштанаяк шәрә калдырасың.

¹⁴ Безнең өскә өермәдәй ябырылган, посып яткан мазлумны йоткандай шатланган шул башлыкның сугышчыларына сөңгеңне атып, Син башларын тиштең.

¹⁵ Зур дулкыннар күтәреп, Син Үзеңнең атларың белән диңгез аша юл салдың.

¹⁶ Боларны ишеткәч, йөрәгем жу итте, иреннәрем дерелди башлады. Бөтен буыннарым хәлсезләнде, тезләрем калтырап китте. Алай да шул баскынчыларга киләсе афәт көнен мин сабыр гына көтәмен.

¹⁷ Инҗир агачы чәчәк атмаса да, йөзем сабагында – тәлгәш, зәйтүн агачында җимеш булмаса да, кырда иген уңмаса да, утарда барлык сарыклар үлеп бетсә дә, абзарда сыерлар калмаса да,

¹⁸ Раббыда мин сөенеч табармын, Аллаһы минем Коткаручым булганга тантана итәрмен!

¹⁹ Хуҗа-Раббы – минем Көчемдер! Минем аякларымны Ул боланныкы кебек көчле итә, мине биеклекләргә алып менә. Җырчылар җитәкчесенә: кыллы уен коралларында башкарыла.