Ишагыйя 6 - Изге Язма

Раббының Ишагыйяне хезмәткә чакырып алуы

¹ Уззия патша үлгән елны мин югарыда, биек тәхеттә утыручы Хуҗа-Хакимне күрдем, Аның озын кием чабулары бөтен Йортын тутырган иде.

² Раббы тирәсендә һавада серафимнәр бөтерелә; һәрберсенең алтышар канаты бар: шуның икесе белән алар йөзләрен, икесе белән аякларын каплаганнар, канатның икесе белән җилпенәләр иде.

³ Алар бер-берсенә: «Күкләр Хуҗасы Раббы изге, изге, изге! Бөтен җир йөзе Аның шөһрәте белән тулган», – диешәләр иде.

⁴ Аларның көчле тавышыннан Аллаһы йортының ишек яңаклары селкенеп торды, һәм Йорт эче төтен белән тулды.

⁵ – Аһ, беттем, – дидем мин шунда, – күзләрем Патшаны, Күкләр Хуҗасы Раббыны күрде, гәрчә иреннәрем нәҗес, яшәвем дә нәҗес авызлы халык арасында булса да.

⁶ Шулчак минем янга серафимнәрнең берсе очып килде, аның кулында мәзбәхтән кыскыч белән алган утлы күмер иде.

⁷ Шул күмерне авызыма тидереп, ул: – Менә, бу күмер синең иреннәреңә тиде, инде гаебең алынды, гөнаһларың кичерелде, – диде.

⁸ Мин шунда Хуҗа-Хакимнең авазын ишеттем, Ул: – Кемне җибәрергә Миңа? Безнең өчен кем барыр икән? – диде. – Мин барам, мине җибәр! – дидем.

⁹ Ул шунда әйтте: – Бар һәм бу халыкка болай диген: «Ничек кенә тыңласагыз да аңламассыз; ничек кенә карасагыз да төшенмәссез».

¹⁰ Күзләре күрмәсен, колаклары ишетмәсен, акыллары аңламасын һәм Миңа борылып дәва алмасын өчен, бу халыкның акылын зәгыйфь кыл, колакларын томала, күзләрен капла.

¹¹ Мин шунда: – И Хуҗа-Хаким, бу хәл күпме дәвам итәр икән? – дип сорадым. Ул болай диде: «Шәһәрләр бушап, анда кешеләр яшәми башлаганга, йортлар кешесез калып, бу җир тәмам бушап калганга кадәр.

¹² Раббы кешеләрне еракка куып чыгарачак, һәм бу җир бөтенләй ташландык хәлгә киләчәк.

¹³ Анда халыкның уннан бер өлеше генә калса да, алары да бөлгенлеккә төшәчәк. Ләкин таза-юан агачны йә имәнне кискәннән соң төбе калган кебек, Исраилдән дә агач төбе калачак, һәм ул – изге орлыктыр».