Ишагыйя 59 - Изге Язма

Халыкның гөнаһы һәм үкенүе

¹ Юк, Раббының коткаручы кулы көчен җуймады, колагы ишетә Аның, томаланмаган.

² Ләкин гаеп эшләрегез Аллагыз белән сезнең арада киртә булды, кылган гөнаһларыгыз Аның йөзен сездән яшерде, шуңа күрә Ул сезне ишетми.

³ Сезнең куллар канга буялган, бармакларыгыз гаеп эшләр белән нәҗесләнгән, авызыгыз – ялган, телегез гаделсезлек сөйли.

⁴ Һичкем, хөкем гадел булсын, дип әйтми, үз дәгъвасын дөреслек белән якламый; буш сүзгә ышаналар, ялган сөйлиләр, явызлык белән йөкле булып, бозыклык тудыралар.

⁵ Кара елан йомыркасы өстендә утыра алар, пәрәвез үрә. Шул йомыркаларны ашаучы үләчәк, йомырка ватыла калса, эченнән агулы елан шуып чыгачак.

⁶ Аларның пәрәвезеннән кием тегеп булмый – үзләре ясаган нәрсәгә алар төренә алмый. Алар кылган гамәлләр бозык, куллары көчләү, изүне генә белә.

⁷ Аяклары явызлык кылырга йөгерә, гаепсез кешенең канын түгәргә ашыга; аларның уй-ниятләре бозык, йөргән юлларында талау вә җимерү генә.

⁸ Алар иминлек юлын белмиләр, юлларында гаделлек юк; алар үз юлларын кәкре иттеләр, шул юлдан йөрүчеләр тынычлыкның нәрсә икәнен белмиләр.

⁹ Менә шуңа күрә Раббының гаделлеге бездән ерак, Раббы Үзенең хаклыгы белән безгә килеп ирешмәде. Без яктылык көтәбез, әйләнә-тирәдә исә караңгылык, без нур эзлибез, әмма дөм караңгылыкта йөрибез.

¹⁰ Сукырлар сыман диварга тотынып, күзсез кешеләр кебек капшанып йөрибез. Эңгер-меңгердә барган сыман көн уртасында абынабыз; сау-сәламәтләр арасында үлеләр кебек без.

¹¹ Без барыбыз да аюдай үкерәбез, күгәрчендәй моңланабыз; гаделлек көтәбез, ә ул юк, котылу көтәбез, тик ул бездән ерак.

¹² Чөнки без Синең алда күп җинаятьләр кылдык, гөнаһларыбыз безгә каршы шаһитлык бирә. Җинаятьләребез һәрчак күз алдыбызда, гаеп эшләребезне үзебез белеп торабыз.

¹³ Без Раббыга каршы баш күтәрдек, Аңардан йөз чөердек, Аллабыздан читкә киттек, җәбер-золым кылырга, фетнә чыгарырга өндәдек, йөрәкләребездә ялган тудырып, шуны сөйләп йөрдек.

¹⁴ Гаделлек артка чигерелде, хаклык-дөреслек еракта калды; хакыйкать мәйданда абынды, намуслылык керер юл тапмый.

¹⁵ Бер җирдә дә хакыйкать юк, явызлыктан тыелучы кеше үзе табышка әйләнә. Гаделлек юклыгын күреп, Раббының җаны әрнеде.

Раббының гөнаһтан баш тартучыларны коткаруы

¹⁶ Шушы хәлне һичкемнең, бер затның да үзгәртергә теләмәвенә Ул бик гаҗәпләнде. Шул чагында җиңүне Аңа Үз кулы алып килде, хаклыгы Аңа таяныч булды.

¹⁷ Хаклыкны Ул иңенә көбә күлмәк итеп япты, коткаруны очлым итеп киде, үчне – өс киеме, ярсуны Үзенә япанча итте.

¹⁸ Кылган эшләренә карап, Ул һәркемгә әҗерен бирәчәк: дошманнарына каһәре белән ябырылачак, Аны күрәлмаучыларны җәзага тартачак, яр буендагыларга тиешлесен түләячәк!

¹⁹ Раббының исеменнән – көнбатышта, Аның дан-шөһрәтеннән көнчыгышта куркуга төшәчәкләр, чөнки Ул ташкын судай – Раббы сулышыннан ургылып аккан ташкындай ябырылачак.

²⁰ «Сионга – гөнаһларыннан баш тарткан Ягъкуб балаларына – Коткаручы киләчәк!» – дип белдерә Раббы.

²¹ «Менә, Мин алар белән төзегән килешү шундыйдыр: сезгә иңдерелгән Рухым, телегезгә салган сүзләрем сездән алынмас, сезнең үзегездән, бала вә оныкларыгыздан бүгеннән башлап һичкайчан алынмас», – ди Раббы.