Ишагыйя 52 - Изге Язма

Раббының Иерусалимне йолып алуы

¹ Уян, уян, Сион, көч җый! Асыл киемнәреңне ки, Иерусалим, изге кала! Чөнки моннан ары инде сиңа сөннәтсез вә пакь булмаган кеше кермәячәк.

² Аягыңа торып бас, өстеңдәге тузанны как, урыныңа утыр, Иерусалим! Муеныңнан зынҗырларны алып ташла, әсир төшкән Сион-кыз!

³ Чөнки Раббы болай ди: – Сез бушка сатылган идегез, шуңа күрә көмеш түләмичә йолып алыначаксыз.

⁴ Хуҗа-Раббы болай ди: – Минем халкым килмешәк сыйфатында яшәр өчен, башта Мисырга киткән иде, аннары аны бер гаепсезгә Ашшур җәберләде.

⁵ Хәзер инде монда Минем нәрсәм калды? – дип белдерә Раббы. – Халкым түләүсез-нисез куып алып кителә, ә аның хаким-түрәләре үкереп елый, – ди Раббы. – Даими рәвештә, һәр көнне Минем исемем хур ителә.

⁶ Әмма Минем халкым исемемне таныячак; көне җиткәч: «Менә Мин!» – дип әйткән Зат булуымны беләчәк.

⁷ Таулар кичкән хәбәрченең килүе ничек куанычлы! Ул тынычлык игълан итә, сөенечле хәбәр алып килә, котылу турында белдерә, Сионга: «Синең Аллаң – патшадыр!» – дип әйтә.

⁸ Тыңла: синең сакчыларыңның тавышы көчәя, алар бергәләп шатланышып кычкыралар, чөнки Раббының Сионга кире кайтуын үз күзләре белән күреп торалар.

⁹ Сөенечле җыр җырлагыз, Иерусалим хәрабәләре, чөнки Раббы Үзенең халкына юаныч китерде, Иерусалимне йолып алды!

¹⁰ Раббы Үзенең изге кулының көчен барлык халыклар күз алдында күрсәтте – җирнең барлык читләрендә Аллабызның коткаруын күрәләр.

¹¹ Китегез, китегез, чыгыгыз аннан! Нәҗес нәрсәгә кагылмагыз! Ул урыннан чыгыгыз, пакьләнегез, Раббы савытларын алып баручылар!

¹² Ләкин сез ашыкмый гына чыгарсыз; чыгу белән качып китмәссез, чөнки Исраилнең Раббы Алласы сезне алдан да, артыгыздан да саклап барыр.

Раббының газап чигүче колы

¹³ Раббы болай ди: «Менә, Минем колым уңышка ирешер, дәрәҗә казаныр, мактаулы булыр, югары күтәрелер!

¹⁴ Кайчандыр аңа карап бик күпләр шаккаткан иде: аның кыяфәте бозылган, кешенекенә охшамаган, килеш-килбәте адәм баласыныкы кебек түгел иде.

¹⁵ Әмма ул күп халыкларны гаҗәпләндерәчәк әле, патшалар аның алдында тынып калачак! Дөрестән дә, кешеләр үзләренә әйтмәгән нәрсәләрне күрәчәк, ишетмәгән нәрсәләргә төшенәчәк».