Ишагыйя 44 - Изге Язма

Раббының Исраилгә хәер-фатихасы

¹ Ә хәзер, колым Ягъкуб, тыңла! Мин сайлап алган Исраил, колак сал!

² Сине яраткан, ана карынында бар иткән ярдәмчең Раббы сиңа болай ди: „Курыкма, колым Ягъкуб – Үзем сайлап алган Ешурун,

³ чөнки сусаган туфракка – су, корыган җиргә ташкыннар-елгалар агызам Мин, Үземнең Рухымны нәсел варисларыңа, фатихамны балаларыңа яудырам.

⁴ Алар, су буендагы таллар кебек, үлән арасыннан шытып чыгачак.

⁵ Берсе: ‘Мин – Раббыныкы’, – дияр, икенчесе үзен: ‘Ягъкуб’, – дип атар, өченчесе исә кулына ‘Раббыныкы’ дип язып куяр һәм Исраил исемен алыр“».

⁶ Исраил Патшасы Раббы, аны йолып алучы Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: «Мин – беренче һәм соңгысымын, Миннән башка икенче бер алла юк!

⁷ Кем Миңа тиңләшә ала?! Килсен дә шул турыда әйтеп бирсен! Борынгы халыкны Мин бар иткәннән бирле ниләр булганын бер-бер артлы сөйләп күрсәтсен, шулай ук киләчәктә ниләр буласын да хәбәр итсен!

⁸ Курыкмагыз да, калтыранмагыз да: Мин боларны борынгы заманнарда ук сезгә игълан итмәдемме, алдан әйтеп куймадыммы әллә?! Сез – Минем шаһитларым. Миннән башка икенче бер алла бармы?! – Юк, бүтән кыя юк! Мин берсен дә белмим!»

Сыннарга табынуның мәгънәсезлеге

⁹ Потларны ясаучылар – барысы да яраксыз кешеләр, аларның яраткан потлары да бернинди файда китерми. Потлар, аларның шаһитлары, берни күрмиләр дә, аңламыйлар да, шуңа күрә ясаучылары хурлыкка төшәчәк.

¹⁰ Бернинди файдасы булмаган илаһны кем ясый, сыннарны кем коя соң?

¹¹ Сыннарга табынучылар һәммәсе рисвай булачак, һөнәрчеләр бары тик кеше генә бит! Һәммәсе бергә җыелып бассыннар – куркуга калып, һәммәсе хурлыкка төшәчәк!

¹² Тимерче, корал тотып, утлы күмер өстендә эшли, чүкечләр ярдәмендә сынны эшкәртә, үзенең көчле кулы белән аны ясый; эшли-эшли ул ачыга, хәлдән тая, су да эчми, тәмам көчен җуя.

¹³ Балта остасы агачны бау белән үлчи, ясаласы сынның сурәтен очлы эш коралы белән сызып чыга, аны кискеч белән эшкәртә, җәзбә ярдәмендә тикшерә. Аннары, изге урынга куяр өчен, кешегә охшатып матур сурәт ясый.

¹⁴ Ул үзенә эрбет агачы кисеп ала; урмандагы бүтән агачлар арасыннан кипарис белән имәнне сайлап алып үсәргә калдыра. Шуннан нарат агачы утырта, ә яңгыр сулары аны үстерә.

¹⁵ Агачлар кешегә ягар өчен утын була; аның бер өлеше ут тергезүгә, өй җылытуга, икмәк пешерүгә китә. Шул агачтан кеше үзенә илаһ та ясый, аңа табына, пот ясый һәм аның алдында сәҗдә кыла.

¹⁶ Шулай агачның бер яртысын ул яга, аның өстендә ит кыздырып, туйганчы ашый. Җылынганнан соң, ул: «Аһ, мин җылындым, ут җылысын сизәм», – ди.

¹⁷ Калган агачтан ул үзенә илаһ, сын ясый, аңа табынып сәҗдә кыла, «Коткар мине, син минем илаһым бит!» дип дога укый.

¹⁸ Бу кешеләр белмиләр һәм төшенмиләр, аларның күзләре йомык – күрмиләр, аларның акыллары томаланган, фикер йөртә белмиләр.

¹⁹ Араларында берсенең дә: «Мин агачның яртысын яндырдым, күмерендә икмәк пешердем, ит кыздырып ашадым. Калган яртысыннан, җирәнгеч сын ясап, шул агач кисәгенә сәҗдә кылыйммы инде?!» – дип уйларга акылы җитми.

²⁰ Андый кеше тузан артыннан куа, чуалган акылы аны ялгыш юлга кертә, ул үзен коткара алмый яисә: «Уң кулымдагы әйбер ялган түгел микән?» – дип әйтә алмый.

Раббы – Бар итүче һәм Коткаручы

²¹ «Боларны исеңдә тот, әй Ягъкуб, исеңдә тот, Исраил, чөнки син – Минем колым! Сине Мин бар иттем, син – Минем колым, һәм Мин сине онытмаячакмын, Исраил!

²² Синең җинаятьләреңне – томан, гөнаһларыңны болыт кебек куып таратачакмын. Миңа кайт, чөнки Мин сине йолып алдым», – ди Раббы.

²³ И күкләр, сөенегез-гөрләшегез, чөнки моны Раббы эшләде! Җир тирәнлекләре, шатлыктан кычкырыгыз! Куанышып җырлап җибәрегез, таулар, урман вә андагы барлык агачлар, чөнки Раббы Ягъкубны йолып алды, һәм Исраилдә Ул Үзенең дан-шөһрәтен күрсәтәчәк!

²⁴ Сине йолып алучы Раббы, ана карынында сине бар иткән Раббы болай ди: «Мин – Раббы, һәммә нәрсәне Бар итүче, Мин берүзем күкләрне түшәдем, һичбер ярдәмчесез җирне җәеп җибәрдем.

²⁵ Ялган пәйгамбәрләр күрсәткән билгеләрне юкка чыгарам, күрәзәчеләрнең акылсызлыкларын фаш итәм, акыл ияләрен җиңеп чыгам, аларның белемнәрен ахмаклыкка әйләндерәм,

²⁶ Үз колымның сүзен раслыйм, Үз илчеләрем әйткәнне тормышка ашырам, Иерусалим турында: „Анда кешеләр китереп урнаштырырмын“, – дим, Яһүдә калалары турында: „Алар яңадан төзелер, хәрабәдән калкып чыгар“, – дим,

²⁷ тирән суларга: „Кибегез! Мин сезнең ташкын суларны киптерәм“, – дим,

²⁸ Кир турында: „Ул – Минем көтүчем, һәм ул Минем ихтыярымны үтиячәк“, – дим, Иерусалим хакында: „Ул яңадан төзеләчәк!“, Аллаһы йорты хакында: „Ул кабат тергезеләчәк!“ – дип әйтәм».