Ишагыйя 42 - Изге Язма

Раббы колы

¹ «Менә Мин яклый торган колым. Мин аны Үзем сайлап алдым; җанымның шатлыгыдыр ул. Мин аны Үз Рухым белән сугарырмын, һәм ул халыкларга гадел хөкем чыгарыр.

² Ул кычкырмас, тавышын күтәрмәс, урамнарда аның тавышы ишетелмәс;

³ ул хәтта чатнаган камышны да сындырмас, пыскып торган филтәне дә сүндермәс. Хакыйкатькә туры китереп, гадел хөкем уздырыр ул.

⁴ Җирдә гадел хөкем уздырмый торып, ул сүнмәс тә, сынмас та. Яр буйлары аның нәсыйхәтен көтә».

⁵ Күкләрне бар иткән һәм түшәгән, җирне вә җир тудырган нәрсәләрне булдырган, анда яшәгән кешеләргә сулыш өргән, җирдә йөргәннәргә тормыш биргән Раббы Алла болай ди:

^6-7 «Мин, Раббы, сине Үземнең гадел ниятем буенча чакырдым, Мин сине кулыңнан тотып торам һәм саклыйм. Сукырларның күзләрен ачар, тоткыннарны төрмәдән азат итәр һәм зиндан караңгылыгында утыручыларны яктыга чыгарыр өчен, Мин сине халыкка – Килешүемнең билгесе, кавемнәргә яктылык нуры итәрмен.

⁸ Мин – Раббы, бу – Минем исемем! Үз данымны Мин бүтән берәүгә, Миңа тиешле мактауны пот-сыннарга бирмәячәкмен.

⁹ Менә, алдан әйтелгәннәр тормышка ашты, хәзер исә Мин сезгә яңа нәрсә игълан кылам, әле гамәлгә ашмаганны алдан хәбәр итәм».

Раббыга мактау җыры

¹⁰ Әй сез, диңгезчеләр һәм диңгездәге бар нәрсә, әй сез, яр буендагы җирләр һәм анда яшәгән һәркем, Раббыга яңа җыр җырлагыз, җирнең һәр читеннән Аңа мактау яудырыгыз!

¹¹ Чүл һәм андагы калалар, Кыдар авыллары да бар тавышына кычкырсын, Селада яшәүчеләр шатланып җырласын, тау башларыннан аваз салсын,

¹² Раббыга дан яудырсын, Аны яр буендагы җирләрдә мактасын!

¹³ Раббы әзмәвер баһадирдай чыгачак, сугышчы сыман Үзенең ярсуын уятачак, гайрәтле оран салып, дошманнарына көч-куәтен күрсәтәчәк.

¹⁴ «Озак дәшми тордым Мин, түздем, Үземне тыеп килдем; хәзер инде бала табучы хатын кебек кычкырамын, тыным кысылып һава йотамын, – ди Раббы. –

¹⁵ Тауларны вә калкулыкларны корытып бетерәчәкмен – андагы бөтен үлән шиңәчәк; елгаларны утрауларга әйләндерәчәкмен, күлләрне корытачакмын.

¹⁶ Сукырларны үзләре белмәгән юлдан алып барачакмын, билгесез сукмаклардан йөртәчәкмен; алар алдындагы караңгылыкны – яктылык, сикәлтәле җирне тигез итәчәкмен. Менә нәрсәләр кылачакмын Мин, әйткәнемне эшләми калмаячакмын.

¹⁷ Ләкин потларга ышанып торган, коеп ясалган сыннарга: „Сез – безнең илаһларыбыз“, – дип әйтүчеләр хур булып качачак».

Сукыр вә чукрак Исраил

¹⁸ Раббы болай дип әйтә: «Әй чукраклар, тыңлагыз! Карагыз, сукырлар, күрегез!

¹⁹ Минем колым кебек кем шулай сукыр?! Мин җибәргән хәбәрчем кебек кем шулай чукрак?! Мин чакыртып алган Раббы колы сыман кем шулай сукыр?!

²⁰ Син күп нәрсәләр күрдең, ләкин игътибар итмәдең, колакларың ачык булды, тик ишетмәдең».

²¹ Үзенең хаклыгын күрсәтер өчен, Раббы Үз канунын бөек вә данлы итәргә теләде.

²² Ләкин бу халык бөлгенлеккә төшерелгән һәм таланган; алар һәммәсе чокырларга ташланган, зинданнарга ябылган; алар дошман табышына әйләнгән – коткаручылары юк, әсир ителгән – «Кире бир!» дип, яклаучылары юк.

²³ Сезнең кайсыгыз моңа колак салыр, моннан ары кайсыгыз игътибар белән тыңлап торыр икән?

²⁴ Ягъкубны – талаучыларга, Исраилне юлбасарларга кем тапшырды? – Раббы Үзе түгелме?! Чөнки без Аңа каршы гөнаһ кылдык; Исраил халкы Аның юлыннан барырга теләмәде, Канунын санламады,

²⁵ шуның өчен Ул аларга Үзенең дөрләп янган ярсуын яудырды – рәхимсез сугыш ачты; ялкын аларны бөтен яктан чорнап-өтеп алса да, алар аңламадылар һәм йөрәкләре белән төшенмәделәр.