Ишагыйя 41 - Изге Язма

Раббының Исраилгә ярдәм вәгъдә итүе

¹ «Тын калып Мине тыңлагыз, яр буйлары! Халыклар яңа көч җыйсыннар, якын килеп сөйләсеннәр. Бергәләп хөкемгә җыелыйк, – ди Раббы. –

² Адым саен җиңү яулаган ирне көнчыгыш тарафта кем уятты? Халыкларны аңа кем тапшыра, патшаларны кем буйсындыра? Кылычы белән ул аларны тузанга әйләндерә, ук-җәясе белән җилдә саламдай тарата.

³ Ул аларны куа бара, аяклары җиргә дә тими, зарар-зыян күрми атлый ул.

⁴ Моны кем шулай эшләде, кем оештырды соң? – Җир яратылганнан бирле кешеләрне буын арты буын дөньяга китерүче Зат! Мин, Раббы, – беренчемен, соңгы буын белән дә Мин булачакмын!»

⁵ Моны күреп, яр буйларының коты алынды, җирнең бөтен яклары тетрәнде; килүчеләр инде якын.

⁶ Һәркем үз иптәшенә булыша, бер-берсенә: «Нык тор!» – дип әйтә.

⁷ Һөнәрче – алтын эретүчене, ә чүкечче, салынган җөйне хуплап, сандалда тимер чүкүчене дәртләндерә һәм, аумасын өчен, сынны кадаклар белән ныгыта.

⁸ «Әй колым Исраил, Үзем сайлап алган Ягъкуб, дустым Ибраһим токымы! – ди Раббы. –

⁹ Мин сине җир читләреннән китертеп, аның иң ерак урыннарыннан чакыртып: „Син – Минем колым, Мин сине сайладым, синнән баш тартмадым“, – дип әйткән идем.

¹⁰ Курыкма, чөнки Мин синең белән, аптырама, чөнки Мин синең Аллаң. Мин сиңа көч бирермен, ярдәм итәрмен, сине Үземнең җиңүче уң кулым белән яклармын.

¹¹ Әйе, сиңа ачу саклаган һәркем оят вә хурлыкка калачак; сиңа каршы килүчеләр юкка чыгачак, һәлак булачак.

¹² Эзләсәң дә, дошманнарыңны тапмаячаксың, сиңа каршы көрәшкәннәр юктан да юграк булачак.

¹³ Чөнки Мин, Раббы, синең Аллаң, уң кулыңнан тотып: „Курыкма, сиңа Мин ярдәм итәрмен“, – дим.

¹⁴ „Курыкма, Ягъкуб-корт – аз санлы Исраил: Мин сиңа булышырмын, – дип белдерә коткаручың Раббы, Исраилнең изге Алласы. –

¹⁵ Менә, Мин сине яңа, үткен тешле ашлык сугу җайланмасы кебек итәрмен: син, суктырып, тауларны вакларсың, калкулыкларны кибәккә әйләндерерсең.

¹⁶ Син аларны җилгәрерсең; җил аларны алып китәр, өермә чәчеп таратыр. Шул чагында Раббы синең сөенечең булыр, син Исраилнең изге Алласы белән мактанырсың“.

¹⁷ Мазлумнар вә фәкыйрь-юксыллар су эзли, телләре сусаудан кибә, ә су юк. Мин, Раббы, аларны ишетермен, Мин, Исраил Алласы, аларны ташламам!

¹⁸ Шәрә калкулыклардан елгалар агызырмын, үзәннәрдә чишмәләр ачармын; чүлне күл итәрмен, коры җирне су чыганакларына баетырмын.

¹⁹ Чүлдә эрбет, сәрви, мәрсид, зәйтүн агачлары, далада кипарис, чинар вә нарат агачлары үстерермен.

²⁰ Боларны Раббы кулы эшләгәнне, Исраилнең изге Алласы булдырганны кешеләр күрсен һәм белсен өчен, әйбәтләп карап төшенсеннәр өчен эшләрмен Мин моны».

Пот-сыннарның бернигә яраксыз булуы

²¹ «Әй илаһлар, үзегезнең дәгъвагызны әйтегез! – ди Раббы. – Ышандырырлык дәлилләр китерегез! – ди Ягъкуб Патшасы. –

²² Дәлилләр китереп, ниләр буласын алар алдан әйтсеннәр, узган вакыйгалар турында сөйләп бирсеннәр, һәм, фикер йөртеп, без ул эшнең ничек тәмамланасын үзебез төшенербез; әйе, безгә киләчәк турында хәбәр итсеннәр.

²³ Киләчәктә нәрсә буласын әйтегез, һәм сезнең илаһлар икәнегезне белербез; нинди дә булса яхшы яки яман эш кылыгыз, һәм без, боларны күреп, бәлки, әле курка да калырбыз.

²⁴ Ләкин сез бернигә тормыйсыз, эшләрегез дә бернигә яраксыз; сезне сайлап алган кеше әшәкедер.

²⁵ Мин төньяк тарафта берәүне уяттым, һәм ул килде. Кояш чыгышы ягыннан ул исемемне әйтеп чакырды. Хакимнәрне пычрак таптаган кебек таптый, чүлмәкче балчыкны изгән кебек изә ул.

²⁶ Без белсен өчен, бу хакта кем алдан сөйләп бирде?! Без: „Ул хаклы булган“, – дип әйтә алсын өчен, илаһларның берәрсе бу хакта алдан хәбәр иттеме?! Сезнең арада бу хакта әйтүче, хәбәр бирүче булмады, беркем сездән бер сүз ишетмәде.

²⁷ Сионга: „Күрегез, менә нәрсәләр булачак!“ – дип, беренче булып Мин әйттем, Иерусалимгә сөенче китерүчене юлладым.

²⁸ Мин күрәм ки, илаһлар арасында киңәш бирерлек берәү дә юк, сорау бирсәм, җавап кайтаручы да юк.

²⁹ Алар барысы да берни түгел, эшләре дә бернигә тормый; коеп эшләнгән сыннары исә – җил вә буш куыктыр».