Иремия 7 - Изге Язма

Аллаһы йорты – юлбасарлар өне

¹ Иремиягә Раббыдан сүз килеп иреште:

² – Раббы йортының капкасы янына бас та кешеләргә менә бу сүзләрне җиткер: «Раббыга табыныр өчен, шушы капкадан керүче барлык Яһүдә кешеләре, Раббы сүзен тыңлагыз!

³ Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы болай ди: „Яшәү рәвешегезне дөресләгез, гамәлләрегезне төзәтегез, шул чагында Мин сезне бу урында яшәргә калдырырмын.

⁴ ‘Раббының изге йорты шушы урында! Раббының изге йорты шушы урында! Раббының изге йорты шушы урында!’ дигән ялган сүзгә ышанмагыз!

⁵ Яшәү рәвешегезне дөресләгез, эш-гамәлләрегезне төзәтегез, бер-берегезгә карата гадел эш итегез,

⁶ читтән килгәннәрне, ятимнәрне вә толларны кысмагыз, бу җирдә гаепсез кешеләрнең канын түкмәгез, үзегезгә зыян китереп, бүтән илаһларга иярмәгез,

⁷ шул чагында Мин сезне шушы урында – сезнең ата-бабаларыгызга мәңгегә биргән җирдә яшәргә калдырырмын.

⁸ Сез ялган сүзләргә ышанасыз, әмма алардан сезгә файда булмас.

⁹ Сез урлашасыз, үтерәсез, уйнашлык кыласыз һәм ялган антлар итәсез, Багалга багышлап, корбаннар яндырасыз, үзегез белми торган илаһлар артыннан барасыз.

¹⁰ Шулай икән, ни өчен сез Минем исемгә багышланган йортка аяк басасыз, Минем алдыма килеп: ‘Без котылдык!’ – дип әйтәсез? Аннары шул ук җирәнгеч эшләрне дәвам итәр өченме?!

¹¹ Минем исемем белән аталган йортны сез юлбасарлар оясы дип саныйсызмы? Мин барын да күреп торам! – дип белдерә Раббы. –

¹² Минем исемем шушында яшәргә тиеш, дип Шилоһ шәһәрендә Үзем билгеләгән урынга барыгыз да халкым Исраилнең явызлыгы өчен ул урынга ниләр эшләгәнемне күрегез!

¹³ Сез аларның явыз эшләрен кабатлаган чакта, – дип белдерә Раббы, – Мин сезгә кат-кат дәштем, ә сез тыңламадыгыз, чакырдым, ә сез җавап бирмәдегез.

¹⁴ Шулай икән, Үз исемем белән аталган, сез ышаныч баглаган бу йортка – Мин сезгә һәм ата-бабаларыгызга биргән бу урынга – Шилоһ шәһәренә кылганны кылачакмын!

¹⁵ Кардәшләрегез Эфраим токымын куган кебек, Мин сезне күз алдымнан куып җибәрәчәкмен!“»

Халыкның Раббы сүзенә колак салмавы

¹⁶ Ә син, Иремия, бу халык өчен Миңа дога кылма, алар өчен ялварып сорама, Минем алда алар өчен үтенмә – Мин сине тыңламаячакмын!

¹⁷ Яһүдә шәһәрләрендә вә Иерусалим урамнарында алар ниләр кылганны күрмисеңме син?!

¹⁸ Әнә, балалар утын җыя, аталары ут дөрләтә, хатын-кызлар, күк алиһәсенә корбан икмәге пешерер өчен, камыр баса. Чит илаһларга шәраб бүләге китереп, алар Мине рәнҗетмәкче булалар.

¹⁹ Шушы кыланмышлары белән алар үзләрен рәнҗетә, үзләре оятка кала, – дип белдерә Раббы.

²⁰ Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай ди: – Менә, Минем ачу-ярсуым бу җиргә, кешеләргә вә хайваннарга, кырда үскән агачларга вә җир биргән җимешләргә түгелә, һәм ул мәңге сүнмәс ялкын булып дөрләр.

²¹ Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: – Корбан малының итен ашаган кебек, тулаем яндыру корбаннарының да итен ашагыз!

²² Ата-бабаларыгызны Мисыр җиреннән алып чыккан вакытта, Мин тулаем яндыру корбаннары, бүтән корбаннар турында һични әйтмәдем, күрсәтмәләр бирмәдем;

²³ Мин аларга менә нәрсә кушкан идем: «Сүзләремә колак салыгыз, шул чагында Мин – сезнең Аллагыз, ә сез Минем халкым булырсыз. Үзегезгә яхшы булсын өчен, Мин кушкан юлдан гына йөрегез!»

²⁴ Ләкин алар Мине тыңламадылар, сүзләремә колак салмадылар, үзләренең үҗәт, явыз йөрәкләре кушканча яшәделәр, Миңа йөзләре белән түгел – аркалары белән борылдылар.

²⁵ Ата-бабаларыгыз Мисыр җиреннән чыккан көннән алып бүгенгәчә Мин сезнең янга Үземнең колларымны – пәйгамбәрләремне юллый тордым.

²⁶ Ләкин сез Мине тыңламадыгыз, сүзләремә колак салмадыгыз, киреләнеп, аталарыгыздан да яманрак кыландыгыз.

²⁷ Аннары Раббы әйтте: – Син, Иремия, боларның һәммәсен аларга әйтерсең, ләкин алар сине тыңламас; син аларны чакырырсың, ләкин алар җавап бирмәс.

²⁸ Шуның өчен син аларга болай дип әйт: «Раббының – үз Алласының сүзен тыңламаган, Аның үгет-нәсыйхәтләрен кабул итмәгән халык – сез ул! Хакыйкать калмады, авызларыннан хак сүз чыкмас булды.

²⁹ Чәчләреңне кисеп ташла, Иерусалим, шәрә калкулыкларда ела, чөнки Раббының ачуын чыгарган буыннан Раббы ваз кичте һәм аны ташлады».

³⁰ Яһүдә халкы Минем күз алдымда явызлык кылды, – дип белдерә Раббы. – Минем исемгә багышланган йортка алар үзләренең җирәнгеч потларын куйдылар, шуның белән аны нәҗесләделәр.

³¹ Бен-Һинном үзәнендәге Тофет калкулыгында корбан китерү урыннары ясадылар, шунда угыл вә кызларын утта яндырдылар. Мин аларга аның ише әмер бирмәгән, андый нәрсә акылыма да килмәгән иде!

³² Шундый көннәр җитәр: бу урынны инде Бен-Һинном үзәне йә Тофет дип түгел, ә Суеш үзәне дип атарлар, – ди Раббы. – Ул урында мәетләр күплегеннән каберләргә хәтта урын җитмәс.

³³ Үле гәүдәләр күк кошларына вә җир җанварларына азык булыр, һәм аларны куып җибәрердәй кеше калмас.

³⁴ Яһүдә шәһәрләрендә һәм Иерусалим урамнарында сөенечле авазларны вә күңел ачуларны, кияү белән кәләшнең куанычлы тавышларын тыярмын, чөнки бу ил бушап калыр.