II Елъязма 7 - Изге Язма

¹ Сөләйман үзенең догасын тәмамлауга, күкләр киңлегеннән ут-ялкын иңеп тулаем яндыру корбанын һәм башка төр корбаннарны чорнап алды, һәм йорт эченә Раббының дан-шөһрәте кереп тулды.

² Раббы йортына Раббының дан-шөһрәте кереп тулганга, руханилар йорт эченә аяк баса алмый торды.

³ Исраилиләрнең барчасы, күктән иңгән утны һәм йортны каплап алган Раббының дан-шөһрәтен күреп, басма каршында йөзләре белән җиргә капландылар, Раббыга сәҗдә кылып: «Ул игелекле, Аның мәрхәмәте мәңгелек!» – дип, Аңа рәхмәтләр яудырдылар.

⁴ Аннары патша үзе һәм аның белән бергә бар халык Раббыга корбан китерде.

⁵ Сөләйман патша егерме ике мең сыер һәм йөз егерме мең сарыкны корбан кылды. Әнә шулай патша һәм бар халык Аллаһы йортын изгеләштерде.

⁶ Руханилар үз урыннарында, алар белән бергә левиләр дә, Раббыга багышлап уйнар өчен уен коралларын тотып, үз урыннарында тордылар (Раббыга рәхмәт яудырып: «Аның мәрхәмәте мәңгелек», – дип, Аны данлау өчен Давыт патша ясаган уен кораллары иде бу); левиләр каршындагы руханилар быргыларда уйнады, бөтен Исраил халкы исә аягүрә басып тора бирде.

⁷ Сөләйман, Раббы йорты каршындагы ишегалдының урта бер өлешен изгеләштереп, тулаем яндыру корбаны китерде һәм татулык корбанының эч маен яндырды, чөнки ул ясаган бакыр мәзбәх тулаем яндыру корбанын, икмәк бүләген һәм эч маен сыйдырып бетерә алмады.

⁸ Сөләйман белән бергә бөтен Исраил – Лебо-Хамат белән Мисыр елгасы арасындагы җирләрдә яшәүчеләр – зур җыен булып җиде көн бәйрәм итте.

⁹ Сигезенче көнне исә махсус бер җыелыш уздырдылар; җиде көн дәвамында мәзбәхне изгеләштергәннән соң, аларның бәйрәм итүләре тагын җиде көнгә сузыла.

¹⁰ Җиденче айның егерме өченче көнендә Сөләйман халыкны өенә озатты. Раббының Давытка, Сөләйманга һәм Үзенең Исраил халкына кылган игелекле эшләрен күреп, кешеләрнең күңеле шатлык вә куаныч белән тулган иде.

Раббының Сөләйманга вәгъдә бирүе һәм аны кисәтүе

¹¹ Шул рәвешле, Сөләйман Раббы йортын һәм патша сараен төзеп бетерде; Раббы йортында һәм үз сараенда эшләргә ниятләгән бар нәрсәне уңышлы башкарып чыкты.

¹² Төнлә аңа Раббы күренде, әйтте: – Синең догаларың Миңа килеп иреште; әлеге урынны Мин Үземә корбан китерү йорты итеп сайладым.

¹³ Әгәр дә Мин күк йөзен томалап, яңгырлар яумаса, әгәр Мин саранча чирүенә җирдәге бар нәрсәне ашап бетерергә боерсам, яисә Үз халкыма үләт зәхмәте җибәрсәм,

¹⁴ исемемне йөрткән халкым түбәнчелек күрсәтеп, догаларын юллап йөз нурымны эзләгән һәм яман юлларын ташлаган очракта, Мин, күкләр киңлегеннән аларны ишетеп, гөнаһларын кичерермен, җирләрен савыктырырмын.

¹⁵ Әлеге урында кылынган догаларга хәзер Минем күзләрем ачык вә колакларым сизгер булыр.

¹⁶ Минем исемем мәңге шунда саклансын өчен, Мин әлеге йортны сайлап изгеләштердем; Минем күзләрем вә йөрәгем мәңге шунда булыр.

¹⁷ Әгәр дә син, атаң Давыт кебек, Минем юлдан йөрсәң, һәммәсен Мин кушканча гамәл кылсаң, Минем кагыйдә вә карар-кануннарымны үтәп барсаң,

¹⁸ Мин: «Исраил тәхетендә гел синең гаилә угыллары утырыр», – дип, атаң Давытка биргән вәгъдәмә туры калган хәлдә, синең патша тәхетен тотрыклы итәрмен.

¹⁹ Әгәр дә сез, Миннән йөз чөереп, сезгә биргән канун кагыйдәләремне, боерыкларымны санламыйча, башка илаһларга табына, аларга гыйбадәт кыла башласагыз,

²⁰ Үзем биргән җирдә Исраилнең тамырын корытырмын, Минем исемгә багышланып, Мин изгеләштергән йорттан ваз кичәрмен; һәм барча халыклар аны гыйбрәт итеп, көлеп искә ала торган булырлар.

²¹ Бүгенге көндә бөек булган шушы йорт яныннан узып баручы һәммә кеше, коты алынып: «Бу җиргә, бу йортка Раббы ни өчен моны эшләде икән?» – дип әйтеп куяр;

²² аларга шунда: «Ата-бабаларының Алласыннан, Мисыр җиреннән алып чыккан Раббыдан йөз чөереп башка илаһларга иман китергән, шуларга табына һәм гыйбадәт кыла башлаганнары өчен, Ул алар өстенә шушы бәла-казаларны җибәрде», – дип җавап бирерләр.