II Елъязма 1 - Изге Язма

Сөләйманның Раббыдан зирәк акыл соравы

¹ Шул рәвешле, Давыт углы Сөләйман патша үзенең хакимиятен ныгытты, чөнки Раббы Алласы һәрчак янында булды һәм аның дәрәҗәсен югары күтәрде.

² Көннәрдән беркөнне Сөләйман Исраилнең бар халкына – меңбашларына вә йөзбашларына, хөкемчеләргә, бөтен Исраил түрәләренә вә гаилә башлыкларына җыелырга әмер бирде.

³ Җыелган бар халыкны ияртеп Сөләйман Гибгондагы калкулыкка юнәлде, чөнки Раббы колы Муса кайчандыр чүлдә ясаткан Аллаһының Очрашу чатыры шунда иде.

⁴ Давыт, Аллаһы сандыгын Кыръят-Ягаримнән Иерусалимгә алып кайтып, аны алдан корып куйган чатырга кертеп урнаштырса да,

⁵ Хүр углы Уридән туган Бесалел бакырдан койдырган мәзбәх Гибгонда, Раббы чатыры каршында калган иде. Сөләйман, җыелган халык белән бергә, шунда Аллаһыга мөрәҗәгать итте

⁶ һәм, мең баш терлек чалып, Раббы алдында, Очрашу чатыры каршындагы бакыр мәзбәхтә тулаем яндыру корбаны китерде.

⁷ Шул төнне Аллаһы Сөләйманга күренеп: – Теләгәнеңне сора, – диде.

⁸ – Атам Давытка карата Син һәрвакыт гаять мәрхәмәтле булдың, ә хәзер аның урынына мине патша итеп куйдың, – диде Сөләйман Аллаһыга. –

⁹ Инде менә, Раббы Аллам, атам Давытка биргән вәгъдәң чынга ашса иде. Син мине ком бөртегедәй күп санлы халык өстеннән патша итеп куйдың;

¹⁰ инде шулай икән, әлеге халыкны әйдәп барыр өчен, миңа зирәклек вә акыл да иңдер, чөнки Синең бөек халкың белән кем идарә итә алыр?!

¹¹ Шуннан Сөләйманга Аллаһы болай диде: – Йөрәгеңдә йөрткән шушы ниятең өчен һәм Миннән байлык, мал-мөлкәт, дан-шөһрәт, дошманнарыңа үлем яисә үзеңә озын гомер сорамыйча, Мин сине патша итеп куйган халкым белән идарә итәргә зирәклек вә гакыл сораган өчен,

¹² сиңа зирәклек белән гакыл иңәр; ә байлык, мал-мөлкәт вә дан-шөһрәтне исә сиңа кадәр һәм синнән соң да һичбер патшада булмаган күләмдә бирермен.

¹³ Аннары Сөләйман Гибгонда Очрашу чатыры урнашкан калкулыктан Иерусалимгә әйләнеп кайтты һәм шуннан торып Исраил белән идарә итте.

¹⁴ Сөләйман күп кенә сугыш арбалары һәм арба йөртүчеләр туплады: аның бер мең дүрт йөз сугыш арбасы һәм унике мең арба йөртүчесе бар иде; аларның бер өлешен ул махсус шәһәрләрдә, икенче өлешен үз янында Иерусалимдә тотты.

¹⁵ Сөләйман патша заманында Иерусалимдә көмеш вә алтын гади ташка бәрабәр санала, эрбет агачы исә үзәндә үскән сикомор агачыдай күп иде.

¹⁶ Атларны Сөләйманга Мисыр һәм Кыйведан китерделәр; патша сәүдәгәрләре аларны Кыйведа сатып ала иделәр.

¹⁷ Сугыш арбаларын Мисырдан алты йөз шәкыл, ә атларны йөз илле шәкыл көмешкә кайтарталар иде. Ат-арбаларны алар шулай ук хиттиләр һәм арамиләрнең патшаларына да илтә торганнар иде.