Һошея 7 - Изге Язма

¹ Исраилне дәвалаганда, Эфраимнең гаделсезлеге һәм Самареянең явызлыгы ачыкланды: алар хәйлә-мәкер илә эш итәләр, караклары йортларны баса, юлбасарлары урам буйлап талап йөри.

² Аларның явыз эшләрен истә тотканымны алар белми-сизенми дә; алар гөнаһка баткан – гөнаһлары Минем күз алдымдадыр.

³ Явыз эшләре, ялганнары белән алар патша вә түрәләрнең күңелен сөендерәләр.

⁴ Алар һәммәсе дә зиначылар; камыр кабарганчы, икмәкченең утын өстәми дә янып торган миче сыман һаман дөрләп торалар.

⁵ Патша бәйрәмендә алар патшага һәм түрәләренә хәмер эчертәләр һәм көлкегә калдыралар.

⁶ Аларның йөрәгендә, янып торган мичтәге сыман, мәкер-хәйлә кайный; явыз ниятләре төн буе пыскый да иртән кабынып китә.

⁷ Алар барысы, мичтәй кызып, үз хакимнәренең гомерләрен кисәләр; аларның патшалары бер-бер артлы бәреп төшерелә, тик, ярдәм сорап, һичкем Миңа ялварып дәшми.

Исраилнең башка халыкларга буш өметләр баглавы

⁸ Эфраим чит халыклар белән кушыла-кавыша, чиле-пешле икмәккә әйләнеп бара ул.

⁹ Чит-ятлар аны егәреннән яздыралар – үзе моны сизми дә, башына чал төште – үзе моны абайламый да.

¹⁰ Исраилнең горурлыгы Исраилнең үзенә каршы шаһитлык итә. Шуңа да карамастан үзләренең Раббы Алласына әйләнеп кайтмый алар, Аның йөз нурын эзләми дә.

¹¹ Эфраим аңгыра-мәнсез бер күгәрчен сыман булды: әле Мисырга мөрәҗәгать итә, әле Ашшурга юнәлә.

¹² Очкан чагында, Мин аңа ятьмәмне ыргытырмын, күк кошлары тоткандай аулармын. Эфраим җәмгыятенә алдан әйткәнчә, мин аны җәзага тартырмын.

¹³ Миннән читләшкән өчен кайгы аңа! Миңа каршы күтәрелгән өчен, һәлакәткә дучар булсын! Мин аны йолып алырга омтылам, ул исә Миңа яла яга.

¹⁴ Ихлас йөрәктән Миңа сыгынмыйча, түшәгендә зарланып-ахылдап кына ята. Икмәк вә яңа шәраб сораганда, үзенә җәрәхәт сала, Миңа каршы хәйлә-мәкер кора.

¹⁵ Мин аңа акыл бирергә тырыштым, көчен ныгыттым, ул исә Миңа каршы явызлык кыла бирде.

¹⁶ Аллаһы Тәгаләгә мөрәҗәгать итми, ышанычсыз җәя кебек ул. Хәкарәтле сүзләре өчен Эфраим түрәләре кылычтан һәлак булыр – мисырлылар мәсхәрәсенә калыр.