Һошея 14 - Изге Язма

¹ Самарея үзенә тиешле җәзаны алырга тиеш, чөнки үз Алласына каршы баш күтәрде ул. Аның халкы кылычтан һәлак булыр, балалары кырылып бетәр, авырлы хатыннарының карыннары икегә ярылыр.

Тәүбәгә чакыру һәм фатихалау

² Әй Исраил, Раббыга, үз Аллаңа кире кайт, чөнки син гөнаһларың аркасында түбән тәгәрәдең.

³ Үзегез белән дога сүзләрен алыгыз да Раббыга кайтыгыз, әйтегез Аңа: «Бар гөнаһларыбызны кичер, игелек белән кабул ит безне; үгез урынына корбанга Сиңа мактау сүзләребезне китерәбез, – диегез. –

⁴ Ашшур безне коткара алмас, сугыш атларына да атланып тормабыз бүтән, үзебезнең кул белән ясалган нәрсәләргә: „Сез – безнең илаһларыбыз“, – дип әйтмәбез. Син бит ятимнәргә мәрхәмәтлесең!»

⁵ «Хыянәтләрен кичерермен, үзләрен йөрәгемә якын күреп яратырмын, чөнки аларга булган ачуым басылды инде, – ди Раббы. –

⁶ Исраил өчен Мин таң чыгы кебек булырмын: лалә кебек чәчәк атар ул, тамырларын Ливан эрбетедәй ныгытыр,

⁷ ботак-тармаклары җәелеп китәр, зәйтүн агачы сыман гүзәл, Ливан эрбете сыман хуш исле булыр.

⁸ Кайчандыр аның күләгәсендә утырган кешеләр шунда кабат әйләнеп кайтыр, мул итеп иген үстерер, үзләре йөзем куагыдай чәчәк атар һәм Ливан шәрабы сыман данлы булыр.

⁹ Әй Эфраим, потларың белән Минем багланышым юк! Эфраимнең ялваруларына Мин җавап бирермен, аңа йөзем белән борылырмын. Аның өчен Мин ямь-яшел кипаристыр, аның җимеше-байлыгы да Миннәндер».

¹⁰ Зирәкләр моны аңлыйдыр, зиһенлеләр төшенә. Раббының юллары хак, туры, ул юллардан тәкъва-гадел кешеләр йөри, гөнаһлылар исә шунда егылып кала.