Әюб 41 - Изге Язма

¹ Аны тотам дигән кеше ялганчы булыр! Аны күрүгә, артына утырыр!

² Аны үртәргә җөрьәт итүче юк; шулай булгач, кем йөзгә-йөз Минем каршыга чыга алыр?!

³ Мин бурычлы булып калырлык кем Миңа нәрсәдер биргән?! Күкләр астында бар нәрсә Минеке бит!

⁴ Ливьятанның аяклары, көче һәм гәүдәсенең мәһабәтлеге турында сөйләмичә булдыра алмыйм.

⁵ Кем аның тиресен салдыра, ике катлы көбәсен тишә алыр?

⁶ Аның капкадай авызын ачарга кем тәвәккәллек итәр?! Тешләренә карарга да куркыныч хәтта!

⁷ Аркасына аның рәт-рәт булып калканнар тезелгән, мөһер салгандай, нык беркетелгән алар;

⁸ бер-берсенә шундый якын урнашканнар, арасыннан һава да үтәрлек түгел;

⁹ бер-берсенә нык итеп, аермаслык булып ябышкан алар.

¹⁰ Ул төчкерсә – яшен яшьни дип торырсың, ә күзләре таң нурлары кебек якты аның;

¹¹ авызыннан ялкыннар ургыла, утлы очкыннар чәчелә;

¹² борын тишекләреннән төтен бөркелә, гүя камыш янган учакта казан кайнап тора;

¹³ аның тыны күмерләрне дөрләтә, авызыннан ялкын телләре атылып чыга!

¹⁴ Муенында аның көч-кодрәт яши, үзеннән алда дәһшәте килә.

¹⁵ Итләч тәне шундый тыгыз, коеп куйган кебек – урыныннан кузгатырмын димә.

¹⁶ Йөрәге аның таш кебек каты, әйтерсең лә, аскы тегермән ташы.

¹⁷ Ул торып басса, пәһлеваннар да куркуга төшә, котлары очып, артка чүгәләр.

¹⁸ Аның алдында кылыч та көчсез, сөңге вә таш, ук та ала алмый аны.

¹⁹ Тимерне ул салам урынына да күрми, бакыр аның өчен черек агач кына.

²⁰ Укчының угы аны куып җибәрә алмас, үзенә атылган ташларны ул кибәк дип кенә кабул итәр,

²¹ имән күсәк тә аңа салам бөртегедәй тоела, кыска саплы сөңге сызгыруыннан көләр генә.

²² Корсагының тиресе – тезелеп киткән очлы ташлар диярсең, сазлыкны сабан кебек сөреп бара.

²³ Тирән чоңгылларны казандагы сулар кебек кайната ул, диңгезне кайнаган май сыман гөбердәтә.

²⁴ Үзе артыннан эзе ялкылдап бара, сулар чаларып киткәндәй була.

²⁵ Җир йөзендә аңа тиң бер җан иясе юк – курку дигәнне белмәс ул.

²⁶ Һәр тәкәббергә өстән генә карый ул, һәр мәгърурның патшасы ул».