Әюб 39 - Изге Язма

¹ Тау кәҗәләренең кайчан бәти китерергә тиешлеген беләсеңме, боланның бала тудырганын күзәткәнең бармы?!

² Аларның ничә ай йөкле булып йөрүләрен син санап барасыңмы, яңа токым китерер,

³ җиргә чүгәләп бала тудырыр, йөкләреннән арыныр вакытларын беләсеңме?!

⁴ Аларның балалары кырда үсеп көч җыя, ә аннары көтүдән китә һәм әйләнеп кайтмый.

⁵ Кыргый ишәкләрне иреккә кем җибәрде, аларның тышавын кем чиште?

⁶ Аларны чүлгә Мин җибәрдем, тозлакны аларның утлавы иттем!

⁷ Шәһәр ыгы-зыгысы алар өчен көлке бер нәрсә генә, куалап баручының тавышы да алар өчен ят нәрсә.

⁸ Ашарга яраклы үлән эзләп, таудан-тауга йөри алар.

⁹ Кыргый үгез сиңа хезмәт итәрме, синең утлыгың кырыенда төн кунармы?

¹⁰ Син аны, җигеп, буразна салырга кертә алырсыңмы, синең арттан үзәндәге басуны сөреп барырмы ул?!

¹¹ Аның көч-куәтенә таяна алырсыңмы, аңардан эшеңне эшләтә алырсыңмы?!

¹² Аның кире әйләнеп кайтуына шикләнмәссеңме, җыйган уңышыңны ындыр табагына илтерме ул?!

¹³ Тәвә кошы канатларын шатланып каккалый, тик аның мамык-каурые ләкләкнеке белән тиңләшә алмый.

¹⁴ Кайнар тузанда ятып җылынсыннар өчен, ана тәвә кошы күкәйләрен җирдә калдырып китә,

¹⁵ кемдер аларны таптап үтәр, кыргый җәнлек сытып китәр, дип уйлап та карамый.

¹⁶ Үзенең кошчыкларына ул каты бәгырьле – әйтерсең лә, алар читләр, бөтен тырышлыгы юкка чыгар, дип тә курыкмый,

¹⁷ чөнки Аллаһы аңа акылдан өлеш чыгармаган, аң-зиһен белән бүләкләмәгән.

¹⁸ Ләкин ул торып чаба башласа, атны да, җайдакны да узып көлкегә калдыра!

¹⁹ Синме атка көч бирдең, муенын ял белән урап алдың,

²⁰ саранча кебек чабарга өйрәттең?! Аның кешнәве нинди куркыныч!

²¹ Сөенә-сөенә тоягы белән җиргә бәрә ул, куәтенә сыеша алмыйча сугышка атыла.

²² Дәһшәт янаса да, куркып калмый – көлә генә, кылыч аны туктата алмый.

²³ Сыртындагы җайдакның садагында уклар чыңгылдый, сөңгесе һәм кыска саплы сөңгесе елтырый.

²⁴ Ашкынып чапкан атның тояклары юлны йота гына; быргы тавышын ишетсә, йөгәнен тотып булмый аның;

²⁵ быргы кычкыртуга, ул кешнәп җибәрә; гаскәр башлыгының сөрән салуын һәм сугышчыларның үкерүен ишетә ул, сугыш исен әллә кайдан сизеп тора.

²⁶ Синең кодрәтең беләнме карчыга күккә күтәрелә дә, канатларын җил иркенә куеп, көньякка оча?!

²⁷ Синең ихтыярың беләнме бөркет күккә атылып менә һәм биектә-биектә оясын кора?!

²⁸ Кыя башында, тау-таш арасында гомер кичерә ул, шунда төн үткәрә.

²⁹ Шуннан торып, табышын күзәтә – күзләре гаять үткен аның.

³⁰ Кошчыкларын кан белән туендыра ул; үләксә кайда булса, ул шунда».

³¹ Раббы Әюбкә тагын болай диде:

³² «Бу бәхәс капчыгы Кодрәт иясен өйрәтмәкче буламы?! Аллаһыга кем тел тидерсә, шул җавап тотсын!»

Сүзсез калып, кулым белән авызым каплыйм

³³ Шунда Әюб Аллаһыга болай дип җавап кайтарды:

³⁴ «Мин бер мескенмен! Нәрсә дип җавап бирим Сиңа? Сүзсез калып, кулым белән авызым каплыйм.

³⁵ Мин бер әйттем инде – башка кабатлап тормыйм, хәтта ике дә әйттем – хәзер исә тынып калам».