Әюб 33 - Изге Язма

Аллаһы бер тапкыр, ике тапкыр да әйтә

¹ Инде, Әюб, минем сүзләремне тыңла, мин сөйләгәннәргә колак сал!

² Авыз ачып тел тибрәтәм, мин хәзер сөйли башлыйм.

³ Ә сүзләрем чын йөрәктән чыга, иреннәрем – белгәнне, хак сүз сөйли.

⁴ Мине Аллаһы Рухы бар кылды, Кодрәт иясенең сулышы яшәтә мине.

⁵ Булдыра алсаң – җавап бир, дәлилләр китер, көрәшкә чык әйдә!

⁶ Аллаһы каршында мин дә синең кебек үк – мин дә балчыктан әвәләп ясалганмын;

⁷ шулай, миннән куркыр урының юк, һәм кулым сиңа авыр йөк булып ятмас.

⁸ Сөйләгәннәреңне ап-ачык ишетеп тордым, әле дә сүзләрең колагымда яңгырыйдыр:

⁹ „Мин пакь, һәм гөнаһларда катнашым юк, бозык түгелмен, миндә гаеп тә юк!

¹⁰ Ә Ул мине гаепләргә сәбәп табып кына тора, мине Үзенең дошманы дип уйлый,

¹¹ аякларымны калыпка тыгып куя да һәр юлымны күзәтеп-тикшереп тора“.

¹² Моңа каршы мин болай дип әйтәм: син хаклы түгелсең, чөнки Аллаһы кешеләрдән бөегрәк!

¹³ Нәрсә дип син Аны гаеплисең: имештер, Ул кешегә җавап бирми.

¹⁴ Кешеләр Аны аңламаса, Аллаһы бер тапкыр, ике тапкыр да әйтә.

¹⁵ Адәм балалары, тирән йокыга талып, ятакларында төшләр күрә-күрә ятканда,

^16-17 аларны мәшәкатьләрдән арындыру, тәкәбберлектән коткару өчен, колакларына иелә дә үгет биреп кисәтә Ул.

¹⁸ Ул шулай кешеләрне упкыннан коткарып кала, Үлем елгасын үтәргә бирми.

¹⁹ Шулай ук чир ятагы да кешене төзәтә, җелегенә төшкән авыру да акылга утырта ала;

²⁰ андый чакта кешенең тамагыннан ризык үтмәс, тәм-том да тәмен югалтыр;

²¹ аның тәне күз алдында сызып бетәр, сөякләре калкып-төртеп торыр;

²² аның җаны кабер якасында булыр, һәм үлем алып килүче затлар аңа якыная барыр.

²³ Әмма янында меңләгән фәрештәнең берсе – яклаучысы, хак юл күрсәтүчесе булса,

²⁴ Аллаһы, бу бәндәсен кызганып, фәрештәгә әйтер: „Җибәр аны, кабергә җиткермә, аның өчен түләргә Минем йолымым бар“, – дияр.

²⁵ Шул чагында ул кешенең тән-бәдәне, яшьлегендәге кебек, яңарып китәр, егетлек дәрманы аңа кабат әйләнеп кайтыр.

²⁶ Әлеге кеше дога кылыр, һәм Аллаһы аның догасын кабул итәр; кеше, шатланып, Аллаһы хозурына килеп басар, һәм Аллаһы аңа тәкъвалыгын кире кайтарыр.

^27-28 Халык каршына чыгып басып, ул: „Гөнаһ кылдым мин, гаделлеккә хыянәт иттем, ләкин Ул миңа тиешле җәзаны бирмәде. Ул мине үлем упкыныннан коткарып калды – һәм мин яшим, яктылыкны күрәм!“ – дип җырлар.

^29-30 Кешене үлем упкыныннан коткарыр һәм тереклек яктысы белән яктыртыр өчен, Аллаһы шулай ике, өч тапкыр да – күп тапкырлар эшләр.

³¹ Колак сал, Әюб, тыңла мине, һәм мин сөйләгәндә дәшмә.

³² Инде әйтер сүзең булса, җавап бир; сөйлә – бик теләп синең хаклы булуыңны күрер идем.

³³ Әйтер сүзең юк икән, мине тыңла, дәшмә, мин сиңа акыл бирәчәкмен».