Әюб 30 - Изге Язма

Әюбнең кешеләр тарафыннан кимсетелүе

¹ Инде хәзер яшьрәкләр миннән көләләр. Аларның аталарын мин көтүләремне саклаучы этләр янына да якын җибәрмәс идем.

² Нәрсәгә миңа аларның кул көче, әгәр дәрманнары беткән икән?!

³ Алар мохтаҗлыктан һәм ачлыктан коры сөяккә калганнар, корып кипкән җирне җансыз чүлдә, караңгылыкта кимерәләр;

⁴ әрәмәлектә тозлак үлән җыялар, аларның ризыгы – артыш тамыры.

⁵ Аларны кешеләр арасыннан куалар, каракларга кычкыргандай, артларыннан кычкырып калалар.

⁶ Алар кипкән елга ерымнарында, чокырларда, ташлар арасында яшәргә мәҗбүр.

⁷ Куаклар арасында хайван кебек улый, күгән төбендә бер-берсенә елышып утыра алар –

⁸ мәнсез, нәсел-нәсәпсез, бар җирдән куылган әтрәк-әләм өере!

⁹ Инде хәзер шулар, миннән көлеп, мәсхәрәле җырлар чыгаралар – мыскыллы-рәнҗетүле әйтемнәр иясе булдым.

¹⁰ Миннән җирәнеп, яныма якын килмиләр, оялмыйча йөземә төкерәләр.

¹¹ Аллаһы кимсетте мине – җәямнең керешен йомшартты, менә шуңа да алар минем алда иркенәеп киттеләр.

¹² Шушы өер миңа уң яктан ташлана, мине төртеп егарга тырыша, харап итмәкче булып, һөҗүмгә күчә.

¹³ Алар минем бөтен юлларымны яптылар, минем өскә бәла артыннан бәла җибәреп торалар – кулдаш та кирәкми үзләренә.

¹⁴ Җимерелгән дивар аша ургылган һөҗүмчеләрдәй, юлларындагы бар нәрсәне ишеп-ватып, минем өскә ябырылалар.

¹⁵ Афәт арты афәт килде миңа, абруем җил белән очып киткәндәй булды, иминлегем болыт кебек эреп юкка чыкты.

Ә Син җавап бирмисең

¹⁶ Хәзер менә күкрәгемдә гомерем шәме сүнеп килә, хәсрәтле көннәр куып җитте мине;

¹⁷ төннәрен сөякләрем сызлап чыга, бертуктаусыз авыруым кимерә мине.

¹⁸ Аллаһы бар көченә киемемнән эләктереп алды, күлмәгем якасыдай, муенымнан кысты.

¹⁹ Ул мине пычракка атты – көл-тузан санында калдым мин.

²⁰ Сине ярдәмгә чакырам, ә Син җавап бирмисең, каршыңа басам, ә Син дәшмичә генә карап торасың.

²¹ Миңа карата рәхимсезләндең Син – кодрәтле кулың белән читкә куасың.

²² Син мине, күтәреп, җилләр иркенә тапшырасың, өермәдә бөтерәсең.

²³ Беләм: Син мине үлемгә алып барасың, барлык җан ияләренә тәгаенләнгән йортка!

²⁴ Бәлагә тарыган кеше ярдәм сорап аваз салса, аңа начарлык эшләргә кул сузалармы?!

²⁵ Бәхетсезне күреп, минме күз яше түкмәдем?! Фәкыйрьне кызганып, минме хәсрәт чикмәдем?!

²⁶ Мин яхшылык көттем – явызлык борын төртте, мин яктылык өмет иттем – караңгылыкка юлыктым.

²⁷ Минем җаным өзгәләнә, тынычлык таба алмый, алда мине бәхетсез көннәр сагалап тора,

²⁸ кара көеп, тулганып йөрим, кояшым сүнгән; җәмәгать җыенында ярдәм сорап кычкырып торамын.

²⁹ Хәзер мин – чүл бүресенең туганыдыр, тәвә кошының дусты-иптәшедер.

³⁰ Тәнемне һаман кара кутыр каплый бара, бизгәктән бөтен гәүдәм ут яна.

³¹ Минем гөсләм хәзер үксеп елый гына, кураем да егълаучылар сыман ыңгыраша.