Әюб 27 - Изге Язма

Әюбнең үз гаепсезлегенә ышандыруы

¹ Әюб болай дип сүзен дәвам итте:

² «Миңа гадел хөкем чыгарудан баш тарткан Аллаһы, мине кайгы-хәсрәткә салган Кодрәт иясе Үзе шаһиттыр!

³ Сулышым өзелгәнче, борын тишегемдә Аллаһы сулышы туктаганчы,

⁴ авызым ялган сүз сөйләмәс, телемнән алдау сүзе чыкмас!

⁵ „Без хаклы“ дигән сүзегез белән мин беркайчан да килешмәм, әҗәлем җиткәнче, „Күңелем саф минем“, – дип тәкрарлармын;

⁶ хаклыгымны яклап мин нык торырмын, үткән көннәрем өчен йөрәгем мине шелтәләмәс.

Аллаһының яманнарга хөкеме

⁷ Дошманым яман кеше исәбендә йөрсен, миңа каршы булганнарны яманнар язмышы көтсен!

⁸ Соңгы сәгате җиткәндә, Аллаһы аның җанын алганда, денсез бәндә нәрсәгә өмет итә ала?!

⁹ Әгәр аңа бәла-каза килсә, ишетерме Аллаһы аның аһ-зарын?!

¹⁰ Аллаһыга һәрдаим ялварырмы ул, Кодрәт иясендә куаныч табармы?!

¹¹ Мин сезгә Аллаһының кодрәте турында сөйлим, Кодрәт иясенең ниятләрен яшермим.

¹² Боларны сез үзегез күрдегез бит. Шулай булгач, нигә буш сүз сөйләп торасыз?

¹³ Яман кешегә Аллаһыдан менә шундый өлеш тияр, җәберләүчеләрнең Кодрәт иясеннән алган мирасы шулдыр:

¹⁴ балалары аның бихисап күп туса да, гомерләре кылычтан өзелер, нәсел варисларының туйганчы ашарына булмас.

¹⁵ Исән калганнарын үләт зәхмәте кабергә кертер, ә тол хатыннар күз яшьләре дә түгә алмас.

¹⁶ Көмешне туфрак кебек өеп-өеп куйса да, кияренә катлы-катлы кием әзерләсә дә,

¹⁷ җыйган киемнәрен тәкъва кеше кияр, көмешләрен гаебе юклар бүлешер.

¹⁸ Салган йорты ныклы түгел – пәрәвездәй, басудагы каравылчы куышы кебек.

¹⁹ Ятканында ул бай булса да, торганында инде бай булмас, күзен ачса – бар нәрсәсеннән җилләр искән.

²⁰ Туфан суларыдай дәһшәт басар аны, төнлә өермә бөтереп алыр.

²¹ Көнчыгыштан искән сәмум җиле урыныннан куптарыр, очыртып алып китәр;

²² аяусыз рәвештә ябырылыр ул, алны-артны карамыйча качарга мәҗбүр итәр,

²³ артыннан сызгыра-сызгыра кул чабып калыр».