Әюб 19 - Изге Язма

Әюбнең алтынчы нотыгы Аллаһы миңа карата гаделсезлек кылды

¹ Җавабында Әюб болай диде:

² «Кайчанга кадәр сез мине интектерерсез, сүзләрегез белән җәфаларсыз?

³ Сез мине ничә тапкырлар мыскылладыгыз – мине мәсхәрәләүдән кыенсынмыйсыз да.

⁴ Әгәр мин, чыннан да, ялгышканмын икән, алар минем ялгышлар булып калыр иде.

⁵ Әгәр сез, чынлап та, үзегезне миннән өстен куярга, хурлыкка төшүем белән битәрләргә телисез икән,

⁶ белеп торыгыз: Аллаһы миңа карата гаделсезлек кылды, минем өскә ятьмәсен ташлады.

⁷ „Мине җәберлиләр!“ – дип кычкырам, ләкин җавап бирүче юк, ярдәмгә чакырам, әмма яклаучы юк.

⁸ Юлыма киртә куйды Ул – үтеп чыгарлык түгел, караңгылык белән сукмагымны каплады;

⁹ Ул миннән абруемны йолкып алды, башымнан таҗымны салдырды;

¹⁰ һәрьяклап мине җәфалый – бетәмен! Өметемне агач тамырыдай йолкып алды.

¹¹ Мине Үзенең дошманы санап, ачы каһәрен миңа юнәлтте.

¹² Үзләренә юл сала-сала Аның чирүләре бергәләшеп миңа якынлашты, инде чатырым тирәли урнаштылар.

¹³ Туганнарымны Ул миннән читләштерде, дусларым да миңа кырын карый,

^14-15 якыннарым, танышларым мине ташлап китте, кайчандыр өемдә сыену тапканнар – онытты. Хезмәтче хатыннар мине килмешәккә саный, алар өчен мин бер чит кешегә әверелдем;

¹⁶ хезмәтчемне чакырам – ә ул, кат-кат ялварып сорасам да, җавап бирми.

¹⁷ Сулышымның исеннән хатынымның күңеле бизде, ир туганнарым миннән чиркана.

¹⁸ Хәтта малай-шалай да мине кимсетә, күренүем була – үчекли башлыйлар.

¹⁹ Якын дусларым миннән җирәнә, яраткан кешеләрем йөз чөерә.

²⁰ Миннән тире дә сөяк кенә калды, җаным менә-менә очып чыгар кебек.

²¹ Кызганыгыз мине, дусларым, кызганыгыз – Аллаһы орды миңа!

²² Нигә сез мине Аллаһы кебек үк эзәрлеклисез, туймагандай, минем тәнемне ашыйсыз?

Коткаручым миңа чит-ят түгел

²³ Минем бу сүзләрем язып барылып, кулъязма төргәгенә теркәлеп,

²⁴ тимер каләм вә кургаш белән чокып язылса иде дә мәңгелеккә ташка уелып калса иде!

²⁵ Мин беләм: мине коткаручы Зат тередер, соңгы көндә җир йөзенә килер Ул.

²⁶ Тирем салынып төшеп, менә шул тәнемдә әле мин Аллаһыны күрәчәкмен.

²⁷ Мин Аны үз күзләрем белән күрәчәкмен; күрәчәкмен: Ул миңа чит-ят түгел! Күкрәгемдә йөрәгем ничек талпына!

²⁸ Ләкин сез: „Ничек без аңа җәбер күрсәтик?! Бу хәлләрнең сәбәпчесе ул үзе бит!“ – диярсез.

²⁹ Шулай булгач, кылычтан куркыгыз, чөнки ачу-ярсу кылыч белән җәзалана; шунда сез белерсез: гадел хөкем бар ул!»