Әюб 14 - Изге Язма

Кеше гомеренең кыскалыгы турында

¹ И-и хатын-кыздан туган адәм баласы! Кыска аның гомере һәм борчу белән тулы.

² Чәчәк кебек ачыла да сулып коела, күләгә кебек чагылып үтә дә юкка чыга.

³ Менә кем артыннан күзәтчелек итәсең Син! Менә кемне хөкемгә тартырга телисең!

⁴ Нәҗес-шакшы булганны кем пакь кыла ала? – Беркем дә!

⁵ Кешенең көннәре алдан билгеләнгән, айлары да Синең ихтыярда – Син куйган әлеге чикне ул беркайчан да үтеп чыга алмаячак.

⁶ Син аңардан күз карашыңны ал да аны тынычта калдыр, көнлекче кебек, эш көннәрен хәвефсез төгәлләсен.

⁷ Хәтта агачның да киләчәккә өмете бар: кискән саен ул кабаттан терелеп китә, япь-яшь үсентеләр җибәрә.

⁸ Тамырлары аның җирдә картайса да, кискән төбе җир астында корыса да,

⁹ дым сизелү белән ул буйга китәр, яшь үсентедәй, яңа бәбәкләр чыгарыр.

¹⁰ Кеше, үлгәннән соң, көч-дәрманын җуя, вафатыннан соң юкка чыга.

¹¹ Күлнең дә суы китә, елганың да суы кими, кибә.

¹² Кеше дә шулай: ятар да кабат тормас, күкләр юкка чыкканчы, ул уянмас, йокысыннан арына алмас.

¹³ Ачуың басылганчы, мине яшереп торсаң, үлеләр аймагына качырып куйсаң иде дә, билгеләгән вакытың җиткәч, мине исеңә төшерсәң иде!

¹⁴ Тик, үлгәч, кеше кабат терелер микән? Авыр хезмәт көннәрем үткәнче, азат булуымны өметләнеп көтәр идем.

¹⁵ Чакырсаң, җавап бирер идем; Үзең бар иткән бәндәңне сагыныр идең;

¹⁶ шунда, адымнарымны санасаң да, гөнаһларымны эзләп тормас идең;

¹⁷ яман гамәлләремне букчага салып, мөһер сугар идең дә гаепләремне күздән яшерер идең.

¹⁸ Ләкин ишелгәндә тау уалып таралган кебек, кыяташ үз урыныннан күчкән кебек,

¹⁹ сулар ташны ашаган кебек, ташкын сулар туфракны юып алып киткән кебек, Син дә кешенең өметен шулай юкка чыгарасың.

²⁰ Син аны тәмам җиңеп, ул шулай китеп барыр, Син аның чыраен үзгәртерсең һәм куып җибәрерсең.

²¹ Угыллары аның мөхтәрәм булырмы – ул аны белмәс, кимсетелерме – аннан да хәбәрдар булмас.

²² Ул фәкать тәне авыртканны гына сизәр, үз хәлен генә уйлап, күз яшьләре түгәр».