Ешуа 7 - Изге Язма

Исраилиләрнең тар-мар ителүе

¹ Әмма Исраил угыллары Раббыга багышланган әйберләр турындагы әмерне боздылар: Яһүдә ыругыннан булган Зерах углы Зәбдидән туган Кәрминең углы Ахан, Раббыга багышланган әйберләрне үзенә алып, Аның ачуын кузгатты.

² Беркөнне Ешуа, Бәйт-Элдән көнчыгышта, Бәйт-Авен янында урнашкан Гай шәһәрен карап-күзәтеп кайтыр өчен Әрихәдән үзенең берничә кешесен озатып, аларга: – Барыгыз, шул шәһәрне тикшереп-күзәтеп кайтыгыз, – диде. Тегеләр, шәһәрне карап

³ кайтканнан соң, Ешуа янына килеп: – Бөтен гаскәрне кузгатып, Гайга баруның хаҗәте юк. Ике-өч мең сугышчы барса, шәһәрне яулап алыр өчен шул җитә; анда халык күп түгел, әлеге сугыш сәфәре белән бар халыкның хәлен алма, – дип әйттеләр.

⁴ Шулай итеп, өч меңгә якын гаскәри сугыш сәфәренә китеп барды, тик алар Гай халкыннан куркып качарга мәҗбүр булдылар.

⁵ Исраилиләрне шәһәр капкасыннан алып, таш чыгара торган урынга җиткәнче тау битләве буйлап куа килгәндә, Гай сугышчылары аларның утыз алты кешесен үтерде. Шушы вакыйгадан соң исраилиләрнең йөрәкләре өзелеп төшкәндәй булды.

⁶ Ешуа, өстендәге киемнәрен ертып, Раббының Килешү сандыгы янында йөзе белән җиргә капланды һәм кич җиткәнче шунда ятты. Исраилнең өлкәннәре дә шулай эшләде, бөтенесе башларына көл сипте.

⁷ – И-и Хуҗа-Раббы! – диде Ешуа. – Син безне, Үрдүннең бирге ягына алып чыгып, амориләр кулыннан харап итмәкчеме?! Их, Үрдүннең теге ягында калган булсакчы!

⁸ И-и Хуҗа-Хакимем! Исраилиләр шулай дошманнарына арка куеп качканнан соң, ни-нәрсә әйтә алам мин?!

⁹ Кәнганиләр һәм шушы илдә яшәүче башка халыклар, бу хакта ишетеп, безне камап алырлар да җир йөзеннән исемебезне себереп түгәрләр! Шул чагында Синең бөек исемең белән ни булыр?

¹⁰ – Тор! – диде шулчак Раббы Ешуага. – Ни дип йөзең белән җиргә капландың әле?

¹¹ Исраилиләр гөнаһ эш кылды, алар Мин үтәргә кушкан Килешүне бозды: нәфесләрен сузып, Раббыга багышланган әйберләрне урлады, үзләренең кирәк-яраклары арасына яшереп куйды.

¹² Әнә шуның өчен Исраил угылларына Раббы каргышы төште, һәм алар дошманга каршы тора алмады – качарга мәҗбүр булды. Раббыга багышланган әйберләрнең бөтенесен юк итмичә торып, Миннән яклау көтмәгез.

¹³ Бар, халыкны пакьләндер һәм аңа болай дип әйт: «Иртәгәге көнгә сез чистарынып пакьләнергә тиеш, чөнки Исраилнең Раббы Алласы: „Исраилиләр, сез Раббыга багышланган әйберләрне яшереп калдырдыгыз, шулардан котылмыйча, дошманнарыгызга каршы тора алмаячаксыз“, – ди.

¹⁴ Иртәгә иртән барчагыз, ыруг-ыруг булып, Раббы алдына килегез. Раббы атаган ыругтан һәрбер нәсел-йорт Аның каршына килер. Аннары Аның каршына Раббы атаган нәсел-йорттан барча гаиләләр килер. Шуннан Аның каршына Раббы атаган гаиләдәге һәр ир заты килер.

¹⁵ Раббыга багышланган әйберләрне яшереп калдыруда гаепле табылган кеше барлык мал-мөлкәте белән утта яндырылыр! Чөнки ул, Раббы белән төзегән килешүне бозып, Исраилдә гөнаһ эш кылды».

Аханның гөнаһы фаш булу

¹⁶ Икенче көнне Ешуа, таң белән торып, Исраил халкына, ыруг-ыруг булып, бер-бер артлы аның каршына килергә боерды, һәм Раббы Яһүдә ыругын атады.

¹⁷ Аннары Ешуа бер-бер артлы Яһүдә ыругындагы нәсел-йортларга килергә әмер итте, һәм Раббы Зерах нәселен атады. Шуннан Ешуа бер-бер артлы Зерах гаиләләренә килергә әмер итте, һәм Раббы Зәбди гаиләсен атады.

¹⁸ Шуннан Ешуа Зәбди гаиләсендәге ирләргә берәмләп килергә әмер итте, һәм Раббы Яһүдә ыругыннан булган Зерах углы Зәбдидән туган Кәрми углы Аханны атады.

¹⁹ Ешуа аңа: – Углым! Исраилнең Раббы Алласына мактау яудыр да нәрсә кылуыңны яшермичә сөйләп бир, – диде.

²⁰ Аңа җавап итеп Ахан: – Әйе, Исраилнең Раббы Алласы каршында гөнаһлымын; менә ни кылдым мин:

²¹ ганимәт малы арасында Шинарда эшләнгән затлы өс киеме, ике йөз шәкыл көмеш кисәге вә илле шәкыл алтын кисәге күреп кызыктым да үземә алдым; әлеге әйберләрне чатырым астына җиргә күмдем, көмешне иң аска салдым, – диде.

²² Ешуа үзенең кешеләрен җибәреп, алар Аханның чатырына йөгерделәр һәм әлеге әйберләрне табып алдылар; көмеш иң аска салынган иде.

²³ Яшерелгән әйберләрне алып килеп, Ешуа белән исраилиләр каршына, Раббы алдына таратып салдылар.

²⁴ Шуннан Ешуа һәм барча исраилиләр, Зерах углы Аханны, көмешне, затлы өс киемен, алтын кисәген, Аханның кыз-угылларын, аның үгезләрен, ишәкләрен, сарыкларын, чатырын – булган бар мөлкәтен алып, Ахор үзәненә китерделәр.

²⁵ – Син безне бәла-казага дучар иткән кебек, бүген сине Раббы бәла-казага дучар итә, – диде аңа Ешуа, һәм исраилиләр Аханны таш атып үтерделәр. Башкаларны да таш атып үтергәч, бөтенесен утта яндырдылар

²⁶ һәм өсләренә таш өйделәр; ул өем әле дә саклана. Әнә шуннан соң Раббының ачуы басылды. Бу урын исә бүгенгә кадәр Ахор үзәне дип атала.