مزامیر 36 - مژده برای عصر جدید

شرارت انسان و رحمت خدا

سرود داوود، بندهٔ خداوند

¹ گناه در دل انسانهای شریر عمیقاً لانه کرده است. آنها از خدا نمی‌ترسند.

² زیرا آنها دل خود را خوش می‌کنند و فکر می‌کنند که خدا به گناه آنها پی نمی‌برد و آن را محکوم نمی‌کند.

³ تمام سخنانشان حیله و فریب است. کارهای نیک و عاقلانه را ترک نموده‌اند.

⁴ شبها نیز در بستر خود دسیسه می‌چینند. هیچ کار خوبی انجام نمی‌دهند و از هیچ شرارتی روگردان نیستند.

⁵ ای خداوند، محبّت پایدار تو همچون آسمانها نامحدود و وفاداری تو فراتر از ابرهاست.

⁶ نیکوکاری تو مانند کوههای سر به فلک کشیده و عدالت تو همچون دریاها عمیق است، ای خداوند، انسانها و حیوانات تحت مراقبت تو می‌باشند.

⁷ محبّت پایدار تو ای خدا چقدر عالی است. تمام انسانها در سایهٔ بالهای تو پناه می‌آورند.

⁸ همه از خوان نعمت تو می‌خورند و از چشمهٔ رحمت تو می‌نوشند.

⁹ زیرا تو سرچشمهٔ زندگی هستی و در پرتو نور تو ما روشنی را می‌بینیم.

¹⁰ به آنهایی که تو را می‌شناسند رحمت فرما، و آنانی را که پاكدل هستند نجات ده.

¹¹ مگذار که اشخاص مغرور بر من غالب گردند و مردم شریر مرا فراری دهند.

¹² ببین! بدکاران طوری سقوط کرده‌اند، که دیگر نمی‌توانند برخیزند.