مزامیر 147 - مژده برای عصر جدید

ستایش خدای متعال

¹ خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خداوند را با سراییدن سرود ستایش کنیم، ستایش خداوند بسیار مناسب و لذّت بخش است.

² خداوند اورشلیم را دوباره آباد می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌سازد.

³ او دل‏شكستگان را تسلّی می‌دهد و بر زخمهای ایشان مرهم می‌گذارد.

⁴ او تعداد ستارگان را می‌‌داند و هر کدام از آنها را به نام می‌شناسد.

⁵ خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است، دانش و حکمت او بی‌کران است.

⁶ خداوند، مسکینان را برمی‌افرازد، و شریران را سرنگون می‌کند.

⁷ برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانید و با نوای بربط برای خدای ما بسرایید.

⁸ او آسمانها را با ابر می‌پوشاند و برای زمین باران فراهم می‌سازد و سبزه‌ها را بر تپّه‌ها می‌رویاند.

⁹ به حیوانات خوراک می‌دهد و جوجه کلاغها را غذا می‌دهد.

¹⁰ به قدرت اسبها علاقه‌ای ندارد و نیروی انسانها او را خشنود نمی‌سازد،

¹¹ بلکه رضامندی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبّت پایدار او توکّل می‌کنند.

¹² خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم! خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!

¹³ او دروازه‌هایت را بر روی دشمن محکم می‌بندد و ساکنان تو را برکت می‌دهد.

¹⁴ او صلح را به مرزهای تو می‌آورد و انبارهایت را از غلّه پُر می‌سازد.

¹⁵ او به زمین فرمان می‌دهد و فرمایشات او فوراً انجام می‌شود.

¹⁶ زمین را با لحاف برف می‌پوشاند و شبنم را مانند گرد می‌پاشد.

¹⁷ تگرگ را همچون سنگریزه می‌فرستد و کسی تاب تحمّل سرمای آن را ندارد.

¹⁸ به فرمان او یخها آب می‌شوند، باد می‌وزد و آب جاری می‌گردد.

¹⁹ کلام خود را به یعقوب بیان می‌کند و احکام و دستورات خود را به بنی‌اسرائیل می‌دهد.

²⁰ با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند، زیرا آنها احکام او را نمی‌دانند. خداوند را سپاس باد!