مزامیر 11 - مژده برای عصر جدید

توکّل بر خداوند

سرود داوود

¹ من به خداوند توکّل دارم. چرا به من می‌گویید: «مانند پرنده به کوهها فرار کن.

² زیرا شریران کمان به دست گرفته و تیر را به زه نهاده‌اند تا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.

³ در زمانی که نیکی از بین رفته است، نیکان چه می‌توانند بکنند؟»

⁴ خداوند در معبد مقدّس خویش است. تخت خدا در آسمان استوار است. او همه‌جا مراقب مردم است و هرچه می‌کنند، می‌داند.

⁵ خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد. او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.

⁶ بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستد و نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.

⁷ خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.