เพลงสดุดี 44 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สดุดี 44

(ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิล ของบุตรโคราห์)

¹ ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินมากับหู บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายได้เล่าให้ฟัง ถึงสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำในสมัยของพวกเขา เมื่อนานมาแล้ว

² ด้วยพระหัตถ์ของพระองค์ พระองค์ทรงขับไล่ชนชาติต่างๆ ออกไป และทรงฝังรากบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงบดขยี้ชนเผ่าต่างๆ และทรงทำให้เหล่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์เจริญรุ่งเรือง

³ ไม่ใช่ด้วยดาบที่ทำให้พวกเขาพิชิตดินแดนได้ ไม่ใช่ด้วยแขนของพวกเขาที่นำชัยชนะมา แต่ด้วยพระหัตถ์ขวาของพระองค์ ด้วยพระกรของพระองค์ และด้วยความสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงรักพวกเขา

⁴ พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์และเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ผู้ทรงกำหนดชัยชนะแก่ยาโคบ

⁵ โดยพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจึงขับไล่เหล่าศัตรูให้ล่าถอย โดยพระนามของพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจึงบดขยี้ข้าศึก

⁶ ข้าพระองค์ไม่ได้วางใจในคันธนูของตน ดาบไม่ได้นำชัยชนะมาให้ข้าพระองค์

⁷ แต่พระองค์ต่างหากทรงให้เราชนะศัตรู พระองค์ทรงทำให้ปฏิปักษ์อับอายขายหน้า

⁸ ข้าพระองค์ทั้งหลายจะอวดพระเจ้าเรื่อยไป จะสรรเสริญพระนามของพระองค์เป็นนิตย์ เสลาห์

⁹ แต่บัดนี้พระองค์ทรงทอดทิ้งและปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำ พระองค์ไม่ได้ร่วมทัพไปกับข้าพระองค์ทั้งหลายอีกแล้ว

¹⁰ พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายล่าถอยต่อหน้าศัตรู เหล่าปฏิปักษ์ได้ปล้นข้าพระองค์ทั้งหลาย

¹¹ พระองค์ทรงปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกขย้ำกินเหมือนแกะ และทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกระจัดกระจายไปในหมู่ชนชาติต่างๆ

¹² พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์ไปในราคาน้อยนิด ไม่ได้อะไรจากการขายนั้นเลย

¹³ พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกเป็นขี้ปากของเพื่อนบ้าน ผู้คนรอบข้างเหยียดหยามและเยาะเย้ย

¹⁴ พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลายเป็นคำเปรียบเปรยในหมู่ประชาชาติ ชนชาติต่างๆ ส่ายหน้าใส่ข้าพระองค์ทั้งหลาย

¹⁵ ข้าพระองค์อยู่อย่างอัปยศอดสูวันยังค่ำ และหน้าของข้าพระองค์ปกคลุมด้วยความอับอาย

¹⁶ จากคำสบประมาทของคนที่ประณามและแช่งด่าข้าพระองค์ เพราะศัตรูที่ต้องการแก้แค้น

¹⁷ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับข้าพระองค์ทั้งหลาย ทั้งที่ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ลืมพระองค์ หรือผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์

¹⁸ หัวใจของข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ออกห่างจากพระองค์ เท้าของข้าพระองค์ทั้งหลายก็ไม่ได้คลาดจากทางของพระองค์

¹⁹ แต่พระองค์ทรงบดขยี้ข้าพระองค์ทั้งหลาย และทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลายเป็นที่อาศัยของหมาป่า พระองค์ทรงคลุมข้าพระองค์ทั้งหลายด้วยความมืดทึบ

²⁰ หากเราได้ลืมพระนามพระเจ้าของเรา หรือยกมือกราบไหว้พระต่างด้าว

²¹ พระเจ้าจะไม่ทรงทราบหรือ? ในเมื่อพระองค์ทรงทราบความลี้ลับในใจ

²² แต่เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายก็เผชิญความตายวันยังค่ำ ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกนับว่าเป็นแกะที่จะเอาไปฆ่า

²³ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตื่นเถิด เหตุใดยังทรงหลับอยู่? ขอทรงลุกขึ้น! ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายตลอดไป

²⁴ เหตุใดพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์? และทรงลืมที่ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์ยากและถูกกดขี่ข่มเหง

²⁵ ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกเหยียบจมดิน ร่างกายต้องนอนคลุกฝุ่น

²⁶ ขอทรงลุกขึ้นและทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายด้วยเถิด ขอทรงไถ่ข้าพระองค์ทั้งหลายเพราะเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์