เพลงสดุดี 127 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สดุดี 127

(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม บทประพันธ์ของโซโลมอน)

¹ หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงสร้างบ้าน ผู้สร้างลงแรงไปก็เหนื่อยเปล่า หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงพิทักษ์รักษานคร คนยามยืนเฝ้าอยู่ก็เหนื่อยเปล่า

² เป็นการเหนื่อยเปล่าที่ท่านลุกขึ้นแต่เช้ามืด ทำงานจนดึกดื่น ตรากตรำเพื่อปากเพื่อท้อง เพราะพระเจ้าทรงให้ผู้ที่พระองค์ทรงรักหลับสบาย

³ บุตรทั้งหลายเป็นมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้า บุตรหลานเป็นบำเหน็จจากพระองค์

⁴ บุตรที่เกิดแก่คนหนุ่มฉกรรจ์ เป็นเหมือนลูกศรในมือนักรบ

⁵ ความสุขมีแก่ ผู้ที่มีลูกธนูอยู่เต็มแล่ง เขาจะไม่ต้องอับอาย เมื่อขับเคี่ยวกับศัตรูที่ประตูเมือง