สุภาษิต 5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

อย่าสำส่อน

¹ ลูกเอ๋ย จงตั้งใจฟังปัญญาของเรา จงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความเข้าใจอันลึกซึ้งของเรา

² เพื่อเจ้าจะได้รักษาความสุขุมรอบคอบ และริมฝีปากของเจ้าจะสงวนความรู้ไว้

³ เพราะริมฝีปากของหญิงแพศยาหวานปานน้ำผึ้ง และคำพูดของนางก็ลื่นยิ่งกว่าน้ำมัน

⁴ แต่ท้ายที่สุด นางขมยิ่งกว่าบอระเพ็ด คมยิ่งกว่าดาบสองคม

⁵ เท้าของนางนำไปสู่ความตาย ย่างก้าวของนางตรงดิ่งไปยังหลุมฝังศพ

⁶ นางไม่สนใจทางแห่งชีวิต วิถีของนางวกวนไร้จุดหมาย แต่นางไม่รู้เลย

⁷ ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเรา และอย่าหันหนีจากถ้อยคำของเรา

⁸ จงให้วิถีของเจ้าห่างไกลจากนาง อย่าเฉียดกรายไปใกล้ประตูบ้านของนาง

⁹ เกรงว่าเจ้าจะสูญเสียเกียรติให้แก่คนอื่น และให้ศักดิ์ศรีของเจ้าแก่คนโหดร้าย

¹⁰ เกรงว่าคนแปลกหน้าจะมาเสวยสุขอยู่บนทรัพย์สินความสามารถของเจ้า และน้ำพักน้ำแรงของเจ้าจะตกแก่บ้านของคนอื่น

¹¹ ในบั้นปลายชีวิต เจ้าจะร้องโอดครวญ เมื่อกำลังและร่างกายของเจ้าถูกกัดกินจนเสื่อมโทรมไป

¹² เจ้าจะกล่าวว่า “เราเคยเกลียดการตีสั่งสอนยิ่งนัก! และไม่แยแสคำตักเตือน!

¹³ เราไม่ยอมเชื่อฟังครูอาจารย์ หรือรับฟังผู้สั่งสอนของเรา

¹⁴ เราจวนเจียนจะถลำสู่หายนะ ต่อหน้าสาธารณชน”

¹⁵ จงดื่มน้ำจากบ่อเก็บของเจ้า น้ำที่ไหลจากบ่อของเจ้าเอง

¹⁶ ควรหรือที่จะให้น้ำพุของเจ้าไหลล้นออกไปตามถนน หรือให้ธารน้ำของเจ้าไหลไปยังย่านชุมชน?

¹⁷ จงให้มันเป็นของเจ้าแต่ผู้เดียว ไม่ใช่แบ่งปันกับคนแปลกหน้า

¹⁸ จงให้ธารน้ำพุของเจ้าได้รับพร จงปีติยินดีในภรรยาคู่ชีวิตที่ได้มาในวัยหนุ่ม

¹⁹ ดั่งนางกวางที่น่ารัก เลียงผาที่น่าชม จงให้อ้อมอกของนางเป็นที่หนำใจเจ้าเสมอ จงหลงใหลในความรักของนางตลอดไป

²⁰ ลูกเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงไปหลงใหลภรรยาของชายอื่น? เหตุใดเจ้าจึงไปซบอกหญิงแพศยา?

²¹ เพราะว่าทางทั้งสิ้นของมนุษย์อยู่ในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงพิเคราะห์ดูทุกวิถีของเขา

²² คนชั่วติดกับเพราะบาปของตน และบาปนั้นก็เป็นบ่วงรัดเขาไว้แน่น

²³ เขาจะตายเพราะขาดวินัย และหลงเตลิดไปเพราะความโง่มหันต์ของตน